Kerstgroet van Pater Jac Kuepers uit Taiwan

Sinds een aantal jaren schrijft Pater Jac Kuepers (76) elk jaar een kerstgroet naar familie en vrienden in Nederweert. Pater Jac Kuepers is geboren in Budschop,  in 1963 gewijd tot priester en sinds 1964 als missionaris werkzaam in Taiwan en later ook als wetenschapper in China. Tegenwoordig komt hij om de drie jaar een paar weken naar Budschop om samen te zijn met zijn familie, vrienden en kennissen.

“Beste familie en vrienden, het is weer December en alweer een jaar voorbij. Er is weer veel gebeurd! Wat betekent dat allemaal? Hebben we vooruitgang geboekt, stilgestaan of zijn we er op achteruitgegaan? Zien we een goede toekomst? In de Kerk hebben ze een Jaar van het Geloof afgekondigd: met het geloof gaat het niet goed, al jaren lang gaat het achteruit: overall worden kerken afgebroken, veel mensen haken af, de boodschap wordt niet meer verstaan of beter men ziet er niets meer in.

In de maatschappij als geheel gaat het niet veel beter: is er overall malaise in de ekonomie. In de politiek was er enige hoop in het Midden Oosten door de Arabische Lente, maar nu staat daar oorlog weer voor de deur. En Europa kan maar niet uit de financiele krisis komen. Er zijn nieuwe regeringen gekomen in de twee grootste naties, Amerika en China, maar daarmee is nog niet veel bereikt, al is er wat hoop voor de toekomst. In Taiwan is het niet veel beter, de ekonomie wordt ook omlaag gedrukt door de financiele krisis in de wereld. Men zegt dat de financiele situatie van Taiwan net zo slecht is als in Griekenland, alleen is het nog niet naar buiten gekomen！

Wat duidelijk is aan onze univerziteit is dat veel jonge mensen niet meer weten waarvoor ze leven. Vroeger moest iedereen hard werken om een plaats te vinden in de maatschappij, maar tegenwoordig kan iedereen op de univerziteit komen wat je ook voor studie resultaten hebt, In het kleine Taiwan zijn namelijk meer dan 150 grotere of kleinere hogescholen en allemaal zoeken ze studenten! De eerste-jaars studenten aan onze Fu Jen Univerziteit dit jaar hebben weinig interesse om zich aan te sluiten bij een studentevereniging, ze willen zich niet binden, zich niet vastleggen. Ook zijn er niet weinig die leven in een virtuele wereld van het internet en trekken zich terug van konkrete menselijke kontacten. Ieder jaar houdt zo’n tien percent van de studenten op met hun studie, en een grote groep daarvan alleen omdat ze geen interesse hebben, terwijl ze goed kunnen studeren en ook geen financiele of andere problemen hebben. We hebben wel verplichte kurzussen over levensbeschouwelijke tema’s om ze te laten nadenken over hun eigen leven, maar in zulke teoretische lessen hebben ze niet veel interess. Beter is het ze te betrekken in aktiviteiten, waar ze in de praktijk te maken krijgen met de problemen van het konkrete leven in de maatschappij, gebroken families, kriminaliteit, enz.

Tegenwoordig zijn de mensen niet slechter dan vroeger maar de leefkultuur is heel anders: de hele maatschappij is grotendeels gericht op passieve konsumptie en niet langer op eigen kreativiteit, op het realizeren van waarden. Geld lost alles op. Wat het geloof betreft, dat wordt ook gezien als konsumptie: wat brengt het me, wat kan ik er mee doen, wat heb ik er aan, is het goed vermaak en plezierig? Zo gezien is de TV veel beter: je hoeft niets te doen dan lui in je stoel te zitten en de beelden over je heen laten gaan. Geloof was bedoeld als een opgave om iets van je leven te maken, je moest investeren en kreatief denken and doen, dan pas zie je resultaten in je leven. Je moest je leven zelf veranderen, anders inrichten! Passief geloven heeft geen zin! Het gaat erom om goede waarden te verwerkelijken in je leven. Het gaat om waarden als: leven in een voldoeninggevend familieverband, een gerechte maatschappelijke omgeving, een kwaliteits vriendenkring, een uitdagende werkkring, enz. Dat vraagt veel kreativiteit en persoonlijke inzet. Je kunt het niet met geld kopen! Maar het geeft de grote voldoening, ook als er moeilijkheden blijven.

Kerstmis wordt hier in Taiwan gezien als een sprookje voor kinderen: overal zie je kerstkribben, met schaapjes en engeltjes, en er wordt niet aangegeven wat het betekent. In het Westen wordt Kerstmis gezien als een gelegenheid tot uitgaan en vieren. Dat het een oproep en een uitdaging is om opnieuw in het komende jaar weer iets van je leven te maken, wordt niet gezien.

Kristus durfde het aan om tussen ons mensen te gaan leven, terwijl hij wist dat het gevaarlijk was: als baby scheelde het niet veel of Herodes had hem vermoord, zoals pas geleden in Amerika een hele klas kleine kinderen werd omgebracht; toen hij later uit zorg voor het welzijn van de zwakkeren een heel kreatief en uitdagend leidde, werd hij veroordeeld en vermoord. Maar zijn leven is tot nu toe een oproep voor ieder van ons om zich in te zetten voor het welzijn van de mensen om ons heen. Zijn geboorte met Kerstmis herinnert er ons aan.

Zalig Kerstfeest. P. Jac Kuepers, Taiwan”.