’t Dûnktj mich

Gister was het weer lintjesregen, u weet wel zo’n dag dat het de Koning heeft behaagd om….. Sies zal er wel nooit een krijgen, maar soms droom ik er toch van. En dan niet eens omdat ik zo gek ben op ons koningshuis, maar gewoon om Nee te kunnen zeggen ofwel te kunnen weigeren.

Ik zou de blik op het gezicht van onze burgemeester wel eens willen zien. Al denk ik dat hij het niet zou kunnen waarderen. Gewoon dat gezicht als ik zeg, nee of nee, dank u. Heerlijk, ik zie het al helemaal voor me.

Maar zoals ik al zei, is de kans klein dat ik hem krijg. Niet omdat ik niets voor ons mooie Nederweert heb gedaan of gepresteerd wat een lintje zou rechtvaardigen. Sies al jaren getrouwd, (klein)kinderen, werk, vrijwilligerswerk, bestuurswerk, een hele hoop, maar niets bijzonders. Nee, ik zal er wel nooit een krijgen. Zeker ook omdat ze toch altijd eerst onderzoek naar je doen als je zo’n ding zou moeten krijgen.

Dat gaat zo: in de kringen rond de lintwaardig persoon wordt voorzichtig geïnformeerd (niet te opvallend, anders is het geen verrassing meer) of deze man of vrouw een lintje op prijs zou stellen. Zo ja, gaat het circus van start: burgemeester (lees Giel) benaderen, formulieren invullen, aanvullen waarschijnlijk, want je moet me toch een eeuwigheid aan vrijwilligersuren hebben voordat je in aanmerking komt voor een Koninklijke Onderscheiding, zeg maar KO. Alleen als je toevallig Marco, Guus, René ofzo heet want dan kun je er zelfs een krijgen als je geld verdient met je strot en wordt je niet lid, maar meteen Ridder…. en dan geeft onze burger advies aan de provincie en die dan weer aan de kanselij of hoe dat heet van de Koning en dan na een half jaar ofzo komt het verlossende woord en….. komt een lintje.

Op een onbewaakt moment moet je op het gemeentehuis verschijnen, bij je voetbalclub, het theater of wordt je onder een smoes van oppassen bij je kleinkind, mee naar een uitreiking van iemand anders of iets anders en wordt je overvallen door je eigen burgervader (moeder) of als je heel bijzonder bent de gouverneur c.q. minister en krijg je de versierselen opgespeld.
Mocht je omgeving echter vermoeden dat je hem wel eens zou kunnen weigeren. Dan wordt je niet eens voorgedragen. En val je dus buiten de mand of plas je naast het lintje. Je krijgt dus niet eens de kans om hem te weigeren!
Vandaar dat Sies niet in aanmerking zal komen voor zo’n onderscheiding. Ik denk dat de mensen om me heen wel weten dat ik een Koninklijke onderscheiding (een KO in vaktermen) zal weigeren. Bovendien, na vandaag kan ik het natuurlijk wel helemaal shaken. Heel Nederweert leest Nederweert24 en weet nu dat ik een weigeraar ben.

Ben ik nu zo ontzettend tegen het koningshuis? Hoor ik u hardop denken. Nee, eigenlijk niet noemenswaardig. Mijn simpele redenering is dat de lintjes tegenwoordig te pas en onpas worden uitgereikt. Als mensen er echt iets voor hebben gedaan en er niet voor betaald krijgen heb ik er niet zoveel moeite mee. Maar zeg nou zelf als je geboren bent met een gouden strot, gouden handjes, een gave hebt voor sport, film of wat dan ook en je verdient er ook nog een hoop geld mee, dan hoef je niet zo’n lintje te krijgen of je moet echt iets uitzonderlijks hebben gedaan, maar tja wat is dat, dat is voor de een weer iets anders dan voor de ander. En daarom, daarom ben ik nou zo tegen het lintje van de Koning.
Ik wens u een gezellige Koningsdag!