Zappend langs de verschillende tv-kanalen die het televisielandschap in Nederland rijk is, kom ik wederom droevig tot de conclusie dat de achteruitgang van het mooie medium televisie zich begint te openbaren.
‘’Weet je, als ik iemand aanraak, weet ik precies hoe iemand is’’, ratelt de blonde Samantha alias ‘Barbie’ in het programma RTL Late Night. De doorgaans gerenommeerde talkshow begint helaas ook de jammerlijke symptomen van bullshit-tv te vertonen. Bovenstaand voorbeeld is dan ook helaas vaker regel dan uitzondering en sluit tegenwoordig naadloos aan op het verdrietige programma-aanbod.
Waar voorheen het televisielandschap nog voornamelijk geregeerd werd door programma’s met enige inhoud zoals: Toppop 3, De Lama’s en Cobra 11, wordt deze nu vooral bepaald door weerzinwekkende tv-persoonlijkheden als Roy Donders, Britt Dekker en Jan Kooijman. Dat deze nietszeggende individuen het bestaansrecht op de aardbol ooit hebben verworven is tot daar aan toe, ware het niet dat zij het ook nog nodig achtten op televisie te verschijnen. Avonden lang paraderen zij zonder enige vorm van morele schaamte of schuldbesef via de beeldbuis uw huiskamer binnen. Vervolgens spuien zij gemiddeld een uur lang aan geestdodende meninkjes en interviews rond, om daarna af te sluiten met een slappe lach, valpartij of misplaatste, zogenaamd intellectuele quote. Bah.
De enige keuze wat de verveelde Nederlandse televisiekijker nog enigszins ter been houdt is keuze. Mensen die televisie kijken, zullen altijd de keuze hebben tussen bijvoorbeeld ‘De Wereld Draait Door’ en ‘Beauty En The Nerd’. Ook wanneer de afgrijselijke begintune van ‘De Modepolitie’ begint te spelen bestaat er gelukkig nog altijd de mogelijkheid om snel terug te zappen naar bijvoorbeeld ‘3 Op Reis’. Al deze programma’s waren allemaal lang nog niet zo ernstig stupide als de programmaformats niet leunden op het te kijk zetten van de hoofdrolspelers in het programma. Voorbeelden zoals ‘Ik heb het nog nooit gedaan’, ‘Tourette On Tour’ en ‘Levenslang Met Dwang’ pretenderen een realityversie van wereldverbetering te laten zien terwijl het aapjes kijken ondertussen tot circusniveau stijgt. De televisiepatiënten worden voor het oog van een draaiende camera zowel ‘’geholpen’’ als voor de rest van hun leven getekend door hun memorabele tv-optreden. Een misselijkmakende vorm van moderne televisiepesterijen, vervolgens durven ze ook daar nog een programma over te maken: ‘Project P: stop het pesten’. Ironie op en top.
Dat commerciële televisie altijd een bepaalde hunkering naar schandpalen en achterklap heeft, is ieder televisieseizoen een herontdekt fenomeen. Zenders als RTL 5 moeten het eenmaal hebben van ‘aparte’ personen die ook nog welwillend genoeg zijn om mee te werken aan soortgelijke programma’s. Helaas bepalen hun equivalenten de zenderprogrammering.
Er zijn nog geen reacties geplaatst