Onthoofd ontbijt

Strompelend met lichtschuwe oogjes de trap afdalen. Morrelend een verse ‘dark roast’ koffiepad in de pruttelende Senseo plaatsen. Traag en in trance de dagelijkse bammetjes beleggen met verse plakjes Beemsterkaas. Vervolgens schuifelend, gehuld in een knusse badjas, naar de keukentafel struinen om volledig te ontwaken uit de zojuist voltooide nachtelijke winterslaap. Onder het genot van twee sneetjes halfbruin met kaas en een kop sterke koffie wordt plaatsgenomen op de stoel tegenover de krant. Eindelijk, de dag kan beginnen.

Dit veelvoorkomende ritueel is menig Nederlander bekend. Het opstarten van de dag gaat vaak gepaard met een vluchtige blik op de eerste pagina’s van de krant. Een soepel begin van de dag behelst dat er tijdens het ontbijt een krantje kan worden gelezen. Voor velen een onontbeerlijke dagelijkse bezigheid.
Ware het niet dat er steeds vaker geklaagd wordt over aanstootgevende en ‘vieze’ afbeeldingen bij artikelen. Steeds vaker verslikken de ochtendfiguren zich in hun boterham en spoelen dit snel weg met gloeiend hete koffie. Een minder aangenaam begin van de dag, zo blijkt uit de talloze ingezonden klaagbrieven van lezers gericht aan de ‘schuldige’ kranten.
 Frequent opgevoerde klachten zijn: ‘’Moet ik de krant gaan verstoppen voor kinderen?’’ en ‘’Of het nou geschreven staat of afgebeeld; het nieuws blijft toch hetzelfde?’’

Het kille volmondige antwoord op bovenstaande ethische kwesties luidt: JA.
Ja, je zou de krant voor je kind moeten verstoppen voor de afgebeelde inwendige spaghettigruwelen die er staan. En ja, het nieuws blijft exact hetzelfde en zal ook niet veranderen, gedane zaken nemen helaas geen keer. 
Wel bestaat er de mogelijkheid om gevolgen te verbinden aan de duistere publicaties. Deze gevolgen nemen namelijk plaats in de grote kettingreactie bestaande uit indirecte gevolgen. Met het plaatsen van horrorfoto’s wordt de ernst en het belang van een bepaalde situatie plotsklaps verdubbeld. Het belang ervan manifesteert zich vervolgens in gesprekken bij de koffieautomaat, groenteboer en Nieuwsuur. Het maatschappelijke debat zorgt voor actie en ingrijpen. Laatstgenoemde wordt namelijk pas gerealiseerd als de zaak een democratische inslag krijgt; publieke opinie begint de politieke marionetten aan te sturen.

Het vraagstuk of kinderen daadwerkelijk beschermd moeten worden tegen het zien van dusdanige foto’s is er één van pedagogische aard. Kinderen worden niet in staat geacht om grensoverschrijdend fotomateriaal te categoriseren. Daarom is het inderdaad raadzaam om het voorleesverhaal voor het slapengaan vooral uit kinderboeken te halen en niet uit kranten. Afgezien daarvan is het natuurlijk utopisch als een kind van 8 jaar ’s morgens het financiële deel van De Volkskrant inwisselt voor het eerste katern met haar vader. 

De langdurende discussie over dit thema is er een die exemplarisch is voor de huidige situatie in de wereld; De een kijkt verbijsterd vanuit zijn bord naar een foto in de krant, de ander op deze foto kijkt verbijsterd naar het mes wat hem zal gaan onthoofden.