Gedicht: Doosje verdriet

Ik heb thuis een doosje
Op het doosje staat verdriet
Ik doe er vaak verdriet in
Want als ze klein zijn huil ik niet
Steeds als iets tegenzit
En iets gebeurd wat ik niet wil
Open ik het doosje
Gooi ik het er in heel stil
Maar gisteren was de laatste druppel iets teveel
Van al die stukjes klein verdriet
Kreeg ik een brok in mijn keel
Mijn hand begon te trillen
Verdriet vloog met golven uit de doos
Een traan begon te rollen
Ik voelde me erg rot
Een ondraaglijk snikken
Deed me trillen overal
Ik zat tot in mijn haren
In het diepste dal
Het was met rood omrande ogen
Toen ik mezelf weer rustig kreeg
Opgelucht keek ik naar mijn doosje
Het doosje….dat was leeg
Dus zie je iemand lopen
Rode ogen en bedeesd
Dan vraag je niets meer
Dan weet je….het doosje is pas vol geweest.

Groet van een mantelzorger uit Nederweert