Doortrappen

Aan de start staan ze klaar, handen om het stuur geklemd en fietsen maar. Bergen passeren, dalen trotseren. Kuiten die verzuren en bergpassen die maar voortduren. Renners die vallen en daarmee hun kans op een gekleurde trui vergallen. Een heftige strijd, waarin de pijn wordt veroorzaakt door flinke vlijt. Wielrennen, niet voor watjes.

De maanden van voorbereiding zijn intens. Ellenlange tochten gaan vaak vooraf aan de uiteindelijke start onder de Utrechtse Domtoren. Vaak zitten ze drie weken voor de Tour eenzaam opgesloten in een Oostenrijkse berghut boven de boomgrens. De verhoogde aanmaak van rode bloedcellen is namelijk essentieel voor de prestaties die geleverd moeten worden. Niks wordt aan het toeval overgelaten. De fietsen wegen minder dan een spatbord, de helm is zo aerodynamisch als een straaljager en de fietsband is zo breed als een vinger. Snelheden lopen op tot honderden kilometers per uur en valpartijen dienen zich aan. Ze nemen het voor lief. De renners accepteren het feit dat zij zomaar het volgende slachtoffer van een wervelbreuk of prikkeldraadval kunnen zijn. Zelfs hun vruchtbaarheid laten ze uitsterven door de permanente zadelpijnen. Alles voor de finish. De term ‘erdoorheen gaan’ is het peloton niet vreemd.

Het is lijden op een fiets. Letterlijk bloed, zweet en tranen stroomt langs de verbeten gezichten. Alles wordt aan de kant geschoven voor de tocht naar een trui. Sommigen ondergaan het voor de luttele functie van ‘knecht’. Lovenswaardig, deze trappende dienaars werken zichzelf de pleuris in de wetenschap dat de individuele eer hen nooit ten deel zal vallen. Het podium is slechts gereserveerd voor de allerbeste. De mannen met benen als betonnen pilaren staan daar te wankelen.
De Tour de France is een combinatie van noeste arbeid en de pracht van omliggende natuur en cultuur. Elke weg is omgeven door de tunnelvisie van de renners. Chronisch hijgend richten ze zich op dat ene moment. Het moment waar de verdiensten uitbetaald worden. Daar waar ze de glorie en eer ontvangen waar ze zo voor hebben gevochten. Tenminste, als ze niet van dat voetstuk vallen. Het zou niet de eerste zijn.