14 jaar en burnout

De afgelopen week kwamen er twee berichten op Facebook voorbij die mijn aandacht trokken “14 jarige burnout”  en “10 jarige levensmoe”, waar gaat dat naartoe? Vanuit mijn vakgebied word ik ook steeds vaker geconfronteerd met het feit dat er momenteel meer jongeren naar een psycholoog gaan dan ouderen.

Het perfecte leven

Ik heb inmiddels de respectabele leeftijd en de nodige levenservaring om te weten dat het gras aan de overkant altijd groener lijkt. Ook weet ik dat het leven zijn ups en downs kent en je naast hetgeen je overkomt, je ook keuzes maakt in je leven die van invloed kunnen zijn op je geluk.

Maar onze jeugd, leeft in een andere wereld. Zij leven in de wereld van social media. Zij hebben niet de levenservaring waarop ik kan terugvallen. Op social media is alles perfect. Je gaat bijna geloven dat tegenslag of je een dagje niet gelukkig voelen helemaal niet bestaat. Iedereen heeft succes en alles is positief. Een droom, een illusie, maar wel een beeld dat wordt geschetst.

Ook wordt social media aangegrepen om uitingen te doen over anderen, die kwetsend zijn. Dat is makkelijk, iemand zwart maken op afstand en dan medestanders vinden. Maar hoe kwetsend is het om iemand openlijk aan te vallen met teksten die de persoon zelf niet kan verwijderen?

Voel je je een keer zwak en laat je je gaan op social media, dan heeft iedereen wel een mening. Je moet dit doen of dat! Hoe gemakkelijk is het te oordelen over iets of met wijze adviezen te komen?

Een arm om je heen, tijd vrijmaken om naar iemand te luisteren! Er gewoon zijn… Het kan zo simpel zijn.