In de langgevelboerderij aan Kreijel in Ospel schrijft hij artikelen over de meest uiteenlopende onderwerpen. Amateurhistoricus Alfons Bruekers smeedt feiten en interpretaties aan elkaar en topt deze af met een humoristische of soms kritische noot. Artikelen die het dagelijks leven uit de historie van Nederweert belichten en soms een boodschap of sneer bevatten, maar altijd lichtvoetig zijn.
100e artikel Nederweerts Verleden
De eerste artikelenreeks met de titel Nederweerts Verleden werd gepubliceerd in de jaren tachtig van de vorige eeuw. De artikelen werden beurtelings geschreven door Huub Janssen en Alfons Bruekers. Na 150 publicaties eindigde de reeks. In januari 2010 verscheen artikel één uit de gelijknamige nieuwe reeks in het Weekblad van Nederweert en op Nederweert24, waarin je nu de 100e publicatie aantreft.
Dit 100e schrijfsel gaat over mislukte jubilea en mijlpalen. U weet dat nu. Maar de argeloze lezer weet dat pas na de inleiding van dat artikel. De titel van een ‘stukje’ mag namelijk volgens Alfons maar bestaan uit drie woorden. In dit geval ‘Jubilea en Mijlpalen’. Daaraan kan de uiteindelijke strekking nog niet afgelezen worden. Andere weinig onthullende titels waren: ‘Slot en Sleutel’ en ‘Stikken en Slikken’. Niet zelden is de titel slechts een aanzet tot een reeks associaties. Zo kan het voorkomen dat een artikel begint met de springprocessie, vervolgt met de verplichting tot het vegen van de stoepen in de Kerkstraat in 1825 en eindigt met de invoering van het eenrichtingsverkeer in diezelfde straat. Hoewel de inleiding van de artikelen de lezer enigszins op het verkeerde been kan zetten, is het vervolg van het artikel dusdanig amusant, interessant en informatief, dat het de schrijver al gauw vergeven wordt dat hij soms wat vrij associeert.
De reeks artikelen wordt goed gelezen. Zo blijkt uit de reacties die Alfons ontvangt. Het is zelfs zo dat fervente lezers die een publicatie gemist hebben, bij hem aan de deur staan om de gemiste aflevering op te vragen om de serie compleet te maken. Een collectorsitem, goed gewaardeerd, veelvuldig aangehaald door zelfs professionele historici. Alfons beziet het als een compliment, hoewel hij daar niet op uit is. Het puzzelen, bij elkaar zoeken van tekstfragmenten en het bundelen van historische “punten en komma’s” is waar hij plezier aan beleeft. “Maar het moet wel historisch verantwoord zijn en kwaliteit hebben!”, wordt door hem met nadruk gezegd.
Ieder artikel telt maximaal 485 woorden. Minder komt voor, meer niet. In zijn schrijfwoede wil Alfons wel eens langer van stof zijn dan het toegestane aantal woorden. Dan komt het schrappen en herformuleren aan bod; het toveren met woorden en zinnen om de essentie op papier te krijgen. Daarna wordt het concept kritisch gelezen door Tiny Bruekers, eega en vaste tekstcontroleur. Alfons: “Ik heb de neiging te lange zinnen te maken of uit de bocht te vliegen door er van alles bij te halen. Tiny wijst me daarop. Soms ontstaat er spontaan een nieuw thema voor een volgend artikel.”
De artikelen gaan over dagelijkse dingen uit lang vervlogen tijden. “Daar werd vroeger niet vaak over geschreven. Officiële handelingen en gebeurtenissen werden beschreven, maar de dagdagelijkse zaken werden zelden aan het papier toevertrouwd. Toch, als je tussen de regels van de publicaties van destijds door leest en informatie verbindt, wordt het je duidelijk hoe in Nederweert het leven reilde en zeilde. Je moet wel in het achterhoofd houden wie de afzender van de informatie is en vanuit welk perspectief deze schreef, want ieders ‘werkelijkheid’ is anders. Kortom, geschiedvervalsing begint eigenlijk al bij de bron, daar waar de schrijver verslag doet van een gebeurtenis. Het is de kunst de essentie uit de informatie te halen én er een historisch verantwoorde tekst van te maken.”
De interesse in historie is kennelijk genetisch bepaald. Hij kan er dus eigenlijk niks aan doen. Een enthousiaste onderwijzer in de derde klas van de basisschool (Jo Aerts) en een vader die een boek uit de bibliotheek meebracht over de historie van het Land van Weert plantten het zaadje in Alfons’ brein. Dit ontsproot in enkele boeken, mede-schrijfsels in historische magazines, diverse dicht- en tekstregels her en der op monumentale gebouwen en historische plekken, legio wandelingen begeleid door deze begenadigd verteller en vele artikelen in het Weekblad van Nederweert gebaseerd op verzamelde brokjes informatie “te groot voor een tafellaken, te klein voor een servet.”
F. Bruekers / Sparkle Tekst & Communicatie
Er zijn nog geen reacties geplaatst