Steeds meer ouderen verdrinken in eenzaamheid. Schrijver-journalist Bas Poell tekent rond dit thema regelmatig verhalen op uit de praktijk. Zijn ervaringen inspireerden hem tot het volgende gedicht. Somber en schrijnend, maar helaas nog maar al te vaak de praktijk.
Alleen
Hij sloot de gordijnen
en metselde zijn leven dicht
Alle kieren en gaten
splinters en hiaten
De buren zagen ‘m verdwijnen
In dat grote huis zonder licht
Die winter toen zij werd weggebracht
verloor hij ook zijn dagelijkse routine
Hij had geen zin meer om op te staan
Vergat naar de winkel te gaan
Samen waren ze een geoliede machine
Maar alleen was het alle dagen nacht
Nu zit hij in een rolstoel voor het raam
Een vergeelde trouwfoto op z’n schoot
De zuster opent elke ochtend de gordijnen
Maar de zon ziet hij niet meer schijnen
Zijn grote liefde is dood
En hij weet niet eens meer haar naam
Er zijn nog geen reacties geplaatst