Gisteren heeft de gemeenteraad ingestemd met een onderzoek naar de plaatsing van windmolens in de gemeente Nederweert. D66 Nederweert is verheugd met dit onderzoek en hoopt dat er spoedig wordt overgegaan tot de daadwerkelijke bouw van de windmolens.
In onze buurgemeente Leudal is de aanleg van windmolens een groot succes. D66 steunt dan ook het uitgangspunt om naar voorbeeld van Leudal ook in Nederweert te werken met een lokale coöperatie. De inwoners van onze gemeente kunnen op deze manier participeren in de windmolens en financiële opbrengsten vloeien ook terug naar de eigen gemeenschap.
De partij is echter ook bezorgd over de ambities van de gemeente. Momenteel is het aandeel duurzame energie in Nederweert zo’n 3%, dit bestaat voornamelijk uit zonnepanelen van particulieren. Op last van de provincie moet dit percentage op korte termijn naar 14%. D66 Nederweert wil echter meer ambitie tonen en ziet graag dat de gemeente op termijn energieneutraal wordt. Fossiele energie zorgt namelijk voor veel vervuiling en grondstoffen worden schaarser. Zowel voor de volksgezondheid als voor de economie is het goed om in te zetten op duurzame energiebronnen. Naast windenergie ziet de partij ook mogelijkheden voor zonne-energie en aardwarmte in de gemeente.
Ook ziet D66, net als de PvdA, mogelijkheden in het duurzaam maken van de gemeentelijke panden, zoals het gemeentehuis en de sporthal. Denk hierbij niet alleen aan zonnepanelen, maar bijvoorbeeld ook aan betere isolatie en zuinigere verlichting.
D66 Nederweert is op zoek naar mensen die graag mee willen denken over duurzaamheid. Draag je het milieu een warm hart toe? Wil je meedenken over mogelijke manieren om de luchtkwaliteit in Nederweert te verbeteren? Neem dan contact op met Leo Roos via 06 – 281 371 49 of leo.roos@d66nederweert.nl. Zie www.d66nederweert.nl voor meer informatie over onze lokale initiatieven.
1 Reactie
Ik las enige tijd geleden onderstaande brief en ik begrijp niet dat niemand het snapt (Nieuwe kleren van de Keizer?).
Windmolens sparen geen brandstof, stop bouw ervan
Nederland krijgt vijf nieuwe windparken op zee, schreef de NRC onlangs. Maar energiespecialist dr. Kees Le Pair ziet niets in nog meer windmolens.
Voor het eerst in de geschiedenis geeft een regeringsinstantie – in Ierland – toe dat windmolens minder brandstof besparen dan volgens de rekenwijze van de EU.
Dat is voor ons niet alleen van belang omdat het Ierse elektriciteitssysteem lijkt op het onze, maar ook omdat het niet komt van onderling kibbelende onderzoekers.
Over die besparing is al jaren strijd tussen critici en door de windmolenlobby ingefluisterde regeringen. Die laatsten houden vol dat alle elektriciteit van de molens evenveel elektriciteit van kolen- en gascentrales vervangt en dus de brandstof die ze anders zouden hebben gebruikt, bespaart. Men noemt dat honderd procent nominale besparing.
Het Ierse SEAI (Sustainable Energy Authority of Ireland) meldde nu dat die besparing in werkelijkheid maar tachtig procent is. Dat komt doordat de gewone centrales minder efficiënt
gaan produceren, omdat zij de variatie in de wind moeten opvangen. Ierland ligt qua windstroom op ons voor. Het land verkrijgt vijftien procent van zijn elektriciteit van windmolens.
Bij ons is dat zes procent. Wij mikken in 2023 op vijfentwintig procent.
Dr. F. Udo, een natuurkundige en oud-medewerker van CERN (nucleair onderzoek), rekende het Ierse rapport na. Hij ontdekte dat de Sustainable Energy Authority of Ireland de feiten niet verdoezelt, maar wel met een truc de zaken te rooskleurig voorstelt. Ze vergelijkt het brandstofverbruik met en zonder wind niet met dezelfde conventionele generatoren, maar verhoogt die door toevoeging van gasturbines met een laag rendement. Het is zelfs lager dan dat van steenkoolcentrales.
Bij een eerlijke vergelijking, daalt de besparing niet tot tachtig procent maar wordt het 71 procent. Dit komt overeen met wat uit gegevens van het Ierse netbedrijf EIRGRID is af te leiden. De Ieren zullen dus onderling wel op één lijn komen. Overigens brengt het echte brandstofverbruik van de Ierse centrales, zoals aan het licht gebracht door een Ierse ingenieur, de nominale besparing verder terug tot 54 procent.
De twee instanties berekenden namelijk het verbruik. Zij maten het niet. De berekening houdt geen rekening met verhoogde inefficiëntie tijdens het op- en afregelen. En ook niet met het verbruik van stationair draaiende eenheden zonder last.
Voor Nederland pakt het slechter uit. De Ieren beschikken over een buffer: elektriciteitsopslag in de vorm van waterkracht. Die neemt een deel van de bezwaren van variabele wind weg. In ons land is dat niet mogelijk.
Besparingsverliezen groeien sterker dan evenredig naarmate meer stroom van windmolens komt. Wanneer wij het Ierse verliespercentage, 46 procent, als uitgangspunt nemen,
zou alleen al een evenredige verslechtering, bij 25 procent windstroom, het verlies brengen op 76 procent. Dat is als gezegd nog niet onze verliesgrens, vanwege de ontbrekende waterkracht. Ook is in dat verlies niet de fossiele brandstof begrepen die nodig is om de molens te bouwen, ze te plaatsen en te bekabelen, en straks voor het onderhoud op zee.
Evenmin de energie die gemoeid is met de enorme uitbreiding van ons elektriciteitsnet vanwege de molens.
Er is weinig fantasie nodig voor de conclusie dat al die molens, die op onregelmatige tijden zoveel stroom gaan leveren, nauwelijks doen wat ze moeten doen: brandstof sparen en CO2-uitstoot verminderen.
Eind vorig jaar kwam minister Kamp (Economische Zaken, VVD) in de Kamer makkelijk weg toen hij een waarschuwing van critici naar de prullenmand verwees.
Hij gebruikte het curieuze argument dat gegevens uit de praktijk niet geschikt waren om de situatie in Nederland te beschrijven. Dat zou met modelberekeningen moeten. Die waren er genoeg (van de windmolenlobby). Daarmee negeerde hij drie eeuwen wetenschap: indien theorie en echte metingen niet overeenstemmen, is de theorie fout.
De vraag is wat er gaat gebeuren nu blijkt dat de overheid van één van de EU-leden zelf ontdekt dat de verwachtingen niet uitkomen. Gaat de regering zich daarin verdiepen of zal zij wachten tot men in Brussel wakker wordt?
Een bijkomstige bedenking is dat het zonder kolen, olie of gas niet mogelijk is molens te bouwen en te plaatsen. Hoe gaan we dat ‘duurzame’ systeem straks onderhouden en vernieuwen als die grondstof op is? Het is maar een kleine bedenking in vergelijking tot die van de gigantische bedragen die de stroomverbruikers extra moeten opbrengen om het windavontuur op te tuigen. Een avontuur dat nu al – er moeten nog vier keer zo veel molens komen – zoveel beroering verwekt, omwonenden en profiteurs tegen elkaar opzet en ons milieu en landschap beschadigt.
Het antwoord is duidelijk: stop met de molenbouw en overtuig samen met de Ieren de EU-partners dat de weg doodloopt. De brandstofbesparing van windmolens is een flop.
Dr. Kees le Pair is oud-lid Algemene Energieraad en voorm. dir. technologiestichting STW.
Mail naar mijnklimaat@xs4all.nl voor meer (ontnuchterende) informatie, onderwerp: essay
met vriendelijke groet,
André van den Berg
Den Haag
mijnklimaat@xs4all.nl