Het Eredivisie-seizoen is afgelopen en het heilige zeven uur op zondagavond is opeens niet meer zo heilig. Het weekend van menig voetballiefhebber is zelfs schrikwekkend leeg. Zonder de sportieve strijd tussen Ajax, PSV en Feyenoord weet de gewone man namelijk bij god niet hoe hij zijn weekend om moet krijgen. Want wat doe je zonder Duits voetbal op zaterdag, beladen derby’s op zondagmiddag en aansluitend de vaste evaluatieprogramma’s op zondagavond.
Terwijl het voetbal stilligt, kakt de man in. Waar hij tijdens het seizoen nog schreeuwend de televisie vervloekte bij achterstand van zijn cluppie, ligt de afstandsbediening nu onaangeroerd op tafel. Zonder voetbal is de man als een treurig hoopje mens; niets waard zonder ballen. De doorsnee huis, tuin en keukenman leert opeens weer die vrouw kennen waar hij ’s nachts naast ligt. Sinds lange tijd ervaart hij hoe het is om op zondagavond niet zijn bord op schoot te dragen, maar vanaf een tafel te eten. Er opent een wereld vol nieuwe uitdagingen en activiteiten voor de voetballiefhebbers: waar ze doorgaans in cafés, stadia of kantines massaal hun elftal volgden, gaan ze nu braaf op visite bij familie.
En ooit was er nog hoop: terwijl de competitie stillag keek iedere penisbezitter reikhalzend uit naar de prestaties van het nationale team op het EK. Niets bleek minder waar. Een spelersbus vol miljonairs liet ziet dat doorzettingsvermogen een sterrenstatus overtreft. Zodoende mochten de waardevolle witzilveren voetbalmuiltjes van de verwende Nederlandse voetballertjes in de kast blijven staan. Met een nóg grotere leegte tot gevolg.
Nadat de jaarlijkse titel is uitgereikt aan de landskampioen blijft voetbalminnend Nederland beduusd achter. Voetbal is voor een paar maanden rigoureus verdwenen uit het leven van de burgerlijke man. Een grote schrijnende leegte blijft achter, een leegte waarin de man op zoek moet naar een nieuwe sport om te aanschouwen. Wielrennen bijvoorbeeld.
Er zijn nog geen reacties geplaatst