Hoewel het op onze Nederlandse polders, akkers en dijken niet voorkomt, is het in veel Zuid-Europese landen nationale sport én trots: stierenvechten. Vooral ’s zomers geniet deze discutabele arenasport veel bekijks. Toch is het niet alleen rozengeur en dieronvriendelijk ongein dat de sport met zich meedraagt, zo ondervond ook Iván Fandiño gisteren in een zuid-Franse Arena.
Fandiño was een torero, één van de beste zelfs. Hij groeide op in de Spaanse bakermat van het stierenvechten; het Baskenland. Van kleins af aan zal Fandiño in de weer zijn geweest met aggressieve kalfsrunderen, steeds bijlerend hoe hij ze het beste kan omzeilen, bedriegen en uitputten. Gewapend met een rode doek en zwaard escorteerde hij tientallen stieren naar de dood. Een exemplarische gladde spanjaard: haartjes strak achterover, gelikt gezichtje plus sierlijke kledij. Daar tegenover meestal een duizend kilo wegende dolle stier, die door mishandeling vooraf, de speren in zijn rug én die verdomde rode lap buiten zichzelf van woede is.
Ongewild doet daarom de stier wat van hem verwacht wordt, zijn immense gestalte zwaait robuust van links naar rechts, allemaal met als doelstelling de torero te aanvallen. Toch delft de dolle stier het onderspit. De mishandelingen die reeds hebben plaatsgevonden vóór het gevecht en de uitputtingslag die het beest heeft moeten leveren worden de stier uiteindelijk fataal. Als kers op de taart doorboort de torero ten slotte het hart van de stier met zijn zwaard, pas na enkele pogingen raakt hij deze en zakt de stier ten gronde.
Echter had Fandiño niet te maken met een dom rund dat met torero’s stunt, maar met een exemplaar dat wat sluwer in elkaar stak. De stier deed namelijk wat van hem verwacht werd, maar zag zijn kans schoon toen Fandiño over zijn doek struikelde. Zonder twijfel of verdere aarzeling doorboorde hij de showman met zijn hoorn. Fandiño werd deze wond fataal en overleed na dit ‘ongeluk’. Stier 1 Fandiño 0.
Er zijn nog geen reacties geplaatst