Gouden Lambieck voor Maud van Erp

Tijdens een avond lekker lachen werd maandagavond de ‘stomste streek van 2017’ weekend gemaakt tijdens de jaarlijkse Lambieckavond in Buurtcentrum Moesel in Weert. Maud van Erp ging er met de Gouden Lambieck vandoor. Zilver was er voor De Spoeëkejaegers en Rens van Erp won de bronzen Lambieck.

Stichting Lambieck Knoup Weert presenteerde voor de 39e keer de Lambieck-avond. De genomineerden waren: Fer Jeurninck, Ger Houben, de Spoeëkejaegers, Maud van Erp, Edwin Lormans, John Konings, Rens van Erp, Richard Westheim, Ruud Meulen, Marlies Gerritsen en Geert Gabriels. Ook werd de “Jan van der Croon-ere-medaille” uitgereikt. Deze medaille was dit jaar voor Peter Korten vanwege zijn grote verdiensten voor het maatschappelijk leven in deze regio.

Vanuit Nederweert was John Konings genomineerd. Met zijn stomme streek heeft hij echter geen prijs in de wacht weten te slepen!

Gouden Lambieck | Het varken | Maud van Erp
De ouders van Maud zijn groot gebracht met Den Deutsche Rundfunken, onder andere met Sendung mit der Maus, Pumukl und Meister Eder, und naturlich Tutti Frutti op RTL Plus. En daarmee spreken ze dan ook een aardig woordje Duits. Zij wel, in tegenstelling tot hun dochter Maud die vanuit een andere generatie minder Duitse woorden van den Deutsche Rundfunken heeft meegekregen. Maud werkt in de frietkraam bij de Weerterbergen en als u Duitsters zoek, kunt u ze daar vinden!

Duitsers staan er om bekend dat ze graag een broodje worst eten en dan moeten ze dus bij Maud zijn. Een Duitse meneer komt bij Maud binnen en zegt: “ich möchte gerne ein Brötchen mit Wurst, bitte”. Maud denkt: “das ist noch kein Problem, das verstehe ich noch wel”. Dus Maud zegt: “ein Brötchen mit Wurst, kein problem.”
Op dat moment vraagt deze Duitse meneer zich af waar die worst van is gemaakt, dus hij vraagt aan Maud: “Fraulien, können Sie mir bitte sagen von welches Fleiss die Wurst gemacht is“?

“Hè“, denkt Maud, “ik weet dat het varkensvlees is, maar hoe zeg je dat ook al weer in het Duits?” Maud twijfelt en terwijl ze naar haar collega loopt, schiet het haar te binnen. Ze draait zich om en zegt zo trots als een pauw: “Schwanz”! Die Duitse meneer denkt “ik geloof ik hoor niet goed en vraagt: “wie bitte”? Maud meent dat deze Duitse gast wat aan zijn oren mankeert dus nog wat harder schreeuwt ze door de zaak: “SCHWANZ”. Deze Duitser heeft toen zijn bestelling maar afgezegd.

Zilveren Lambieck | Zeg, heb jij de prins gezien? | De Spoeëkejaegers
We schrijven zaterdag 18 februari 2017. De avond van de receptie van de Landheer en de Jeugdhoogheid van de Schäöpkes. Veel verenigingen trokken richting het Groenewoud om de hoogheden te feliciteren. Het was een drukte van belang en ontzettend gezellig. Het feestgedruis was bijna tot aan Swartbroek te horen. Over Swartbroek gesproken: ook de Spoeëkejaegers hadden vorig jaar een fantastisch jeugdprinsenpaar: Jeugdprins Jay en Jeugdprinses Christy! Echte carnavalsvierders.

Jeugdprins Jay ging dan ook voorop in de polonaise. Wat moe van al het gefeest besloot hij om een pitstop te maken bij de statafel van de Spoeëkejaegers voor een glaasje limonade. Daar aangekomen, trof hij een lege tafel. Waar is mijn moeder? Waar is mijn jeugdprinses. Ook hoorde hij de Spoeëkejaegerskapel niet meer spelen. Verkeerde tafel misschien? Dus op zoek naar zijn vereniging.

Het was super gezellig in de bus terug naar Swartbroek. Met twee bussen waren ze richting het Groenewoud gegaan om de geweldige receptie bij te wonen. Op de terugweg werd nog druk gesproken over het gezellige feest. Het moet ergens bij aankomst in Swartbroek zijn geweest toen zich iemand afvroeg waar prins Jay was. Dat moet ook het moment geweest zijn waarop Jay naar buiten liep op het Groenewoud en tot de pijnlijke conclusie kwam dat er twee bussen niet meer op de parkeerplaats stonden. De Spoeëkejaegers waren vertrokken zonder hun Jeugdpreens Jay!

En mocht u zich afvragen of Jay thuis is gekomen? Natuurlijk! Daar hebben we in Weert de Zweeloeëre voor. In hun prinsenwagen hebben zij de hoogheid naar Swartbroek gebracht. Namens de Spoeëkejaegers: Hartstikke bedankt, Zweeloeëre.

Bronzen Lambieck | Schêrp! | Rens van Erp
Afgelopen jaar was Rens van Erp, beter bekend als De Witte, Prins achter de tunnels bij de Verkusköp. Als Prins in het Weerterland, en dus ook als Prins van de Verkusköp, ga je met het gevolg naar het Prinsentreffen want zo hoort dat. Afgelopen jaar vond dit plaats op Boshoven, met een Italiaans thema. Door de organisatie was goed gezorgd. De aanwezige Prinsen met hun verenigingen wanen zich op een echt Italiaans bals masqué, waar zowel het bier als limoncello geweldig smaakt. Op deze avond krijgt iedere Prins de kans om zich op een mooie manier te presenteren aan de buitenwereld. Iedere Prins wordt geïnterviewd en voorgesteld aan alle Weertenaren. En dat is best spannend. Alles wordt in beeld en geluid vastgelegd dus het belang van deze avond mag zeker niet onderschat worden. Je krijgt 1 kans en je moet er meteen goed op staan!

U kunt zich voorstellen dat het heel belangrijk is om, juist daar, je orde en devies goed uit je hoofd te kennen. Rens was hiervoor wat zenuwachtig maar had goed geoefend. Ook op de avond zelf, had hij zijn devies en orde meerdere keren herhaald want ze hadden vanuit de televisie écht gezegd dat het in één keer goed moest gaan. Geen herkansing.
Alle verenigingen kwamen één voor één aan de beurt om voor de camera te verschijnen en bijna als laatste, na vier uur wachten, waren dan eindelijk de Verkusköp met Prins Rens aan de beurt. Dus ook vier uur bier en limocello verder. Rens had ook totaal geen last van zenuwen meer. Die zenuwen hadden plaats gemaakt voor een andere geestelijke toestand. Laten we het ‘aangeschoten’ noemen.

Rens trok van leer en het interview ging goed. Zoals het hoort wordt aan Rens gevraagd om af te sloten met zijn devies. Nu moet u weten dat Rens een paar jaar hiervoor ook ooit Prins bij de BBC is geweest, een iets minder nette club dan de Verkusköp, waar grappen en grollen regeren. ‘En Rens, onder welk devies ga jij voorop in de carnaval op Zuid?’ Rens schraapt zijn keel, haalt diep adem, smeert zijn keel nog een keer met een slokje limocello en schreeuwt: “Drie dagen scherp met de worst van Van Erp!”

Nederweert inzending | Met de tractor weg | John Konings

John is een melkveehouder in hart en nieren. Hij werkt zich iedere dag hard om zijn bedrijf draaiende te houden. Afgelopen voorjaar ging John op zijn tractor het land op. Er moest geploegd worden. Het was akelig vroeg en kou hing nog boven het land. Weer voor een dikke jas. Maar toen de zon door kwam, kreeg John het warm. Hij doet zijn jas uit en gaat verder.

Na een lange dag op het land had Miriam, zijn vrouw, het eten klaar en riep John naar binnen. John vertelde trots hoeveel werk hij had verzet. Het was John opgevallen dat niemand hem van het werk had gehouden. Geen telefoon, geen sms-jes of whatsapp berichten. En dan kun je wel meters maken. Toen begon John iets te dagen en zenuwachtig in zijn jaszakken te voelen… Het zal toch niet? ‘Miriam, heb jij mijn telefoon gezien?’  Maar Miriam wist zeker dat John zijn telefoon die ochtend had meegenomen dus die telefoon moest vast en zeker nog op de tractor liggen. Hierop bekroop John het nare gevoel dat hij zijn telefoon ook kon zijn verloren. Alles afgezocht om tot de conclusie te komen dat de kans akelig groot was dat de telefoon uit de jaszak was gevallen toen hij zijn jas had uitgedaan.

John had enorm veel werk verzet die dag, wat ook betekende dat de telefoon mee omgeploegd was en minstens 30 centimeter onder de grond moest liggen. Diep verborgen onder de zwarte aarde. Wat te doen? Het nummer van John draaien en luisteren waar de telefoon zou kunnen liggen… Maar al gauw kwamen John en Miriam erachter dat het geluid van de telefoon wel eens uit kon staan want het bleef stil op de akker.

De volgende ochtend waren John en Miriam vroeg uit de veren. Rond 05.45 uur gingen ze richting de akker want de wekker van John gaat om 06.15 uur en om de 5 minuten gaat de snoozer. Op handen en voeten gingen John en Miriam over de akker. Op  de knieën, samen door de blubber, met hun oren in de zwarte aarde, op zoek naar het geluid van de wekker. U vraagt zich af of John weer bereikbaar is? Ja hoor. John heeft van Sinterklaas een nieuwe telefoon gekregen.

Foto: Lambieckknoup