Velen hadden de eer ze ooit te mogen verwelkomen. Onaangekondigde voet-tussen-de-deur-bezoekjes vonden namelijk al in verscheidene Nederweertse straten plaats. Echter, niet alle straten. Ik heb namelijk nog nooit het genoegen gehad een Jehova Getuige te ontvangen.
Het is een minutieus uitgedacht marketing-circus, deze geloofsproppers. Bewapend met het befaamde Wachttoren-magazine en een enthousiasme dat gelijkwaardig is aan dat van Emile Ratelband, passeren ze deuren. Niemand anders is zo bedreven in het aankloppen als zij. Maar nog nooit bij mij dus. Nimmer wachtte mij de blijde verassing om na het opendoen de afgezanten van de lieve Here Jezus te zien. Slechts collectanten, BOA’s, pakketbezorgers, De Rijdende Rechter, Robert ten Brink en Postcode Loterij-Gaston (‘Goooooooooeeeedemiddag’) meldden zich reeds aan mijn adres. Leuk hoor, maar niet waar je op hoopt.
Het zou het hoogtepunt van de week zijn, om na je slopende werkdag omstreeks half zes nog zo’n drie uur de levensfilosofie van de Jehova’s aan te mogen horen. Natuurlijk nadat eerst even getest is of ze daadwerkelijk hun voet tussen de deur steken. Mits de deur ongeschonden blijft, wacht hen vervolgens een luisterend oor dat als een tampon in een pisbak alle informatie in zich opneemt. Prangende vragen als ‘’maar waar staat die Wachttoren dan eigenlijk?’’ en ‘’getuigen jullie ook wel eens in de rechtbank?’’ zouden dan eindelijk beantwoord worden.
Naar verluid stuurden deze geloofsovertuigers vroeger zeer charmante jongedames die geheel in tegenstelling tot hun boodschap nogal wat onzedelijke verlangens losmaakten. Daarom ook voor hen, ik wacht nog altijd op De Wachttoren.
Er zijn nog geen reacties geplaatst