Het is ondertussen een bekend geluid, de speaker van het Britse Lagerhuis die met overslaande stem ‘Order, order!’ roept. Het mag niet baten. In het politieke kippenhok is iedereen van de leg. De Britse kiezer heeft namelijk gekozen, en hoe. De gevolgen daarvan denderen door tot ver buiten de landsgrenzen.
Het is alsof een groep basisschoolleerlingen werd gevraagd hoe ze het fiscale stelsel binnen een hoogconjunctuur willen veranderen; geen flauw idee. De Britten kregen in 2016 een referendum voorgeschoteld waarvan ze alleen de paginanummers begrepen. Door ophitsende opinievorming en foutieve informatie besloot het merendeel tot een vertrek.
Ondertussen daalt bij de meesten in dat die keuze misschien wel niet de juiste was. Een land dat grotendeels draait op handel met buurlanden, ziet nu een opslokkende leegte op zich af komen. Voorspellingen wijzen op desastreuze scenario’s voor het land. Datzelfde land krabt zich nu weifelend achter z’n oor; was dit nou wel zo’n strak plan?
Sommigen roepen het al langer: stemmen mag alleen als je er verstand van hebt. Zij opperen verplichte tentamens waar eerst aan voldaan moet worden voordat je roemruchte beslissingbevoegdheid krijgt. In het geval van de Brexit was dat misschien de sleutel tot een gedegen keuze te komen. Niet de roeptoeterende beroepsdemonstranten laten kiezen, maar mensen die zich eerst –verplicht- inlazen voordat ze tot een conclusie kwamen.
Winston Churchill, de sigaarrokende politicus die ook ooit in het Britse Lagerhuis rondparadeerde, zei ooit ‘’democratie is de slechtste regeringsvorm, met uitzondering van al die andere vormen die daarvoor zijn uitgeprobeerd.’’ Een soort koning van de armoede dus, die totale kiesgerechtigheid.
Een figuur als Churchill had misschien het verschil kunnen maken in de kwestie. Alles beter dan de tenenkrommende, hoekige, duffe vogelverschrikker die Theresa May heet. Hetzelfde als Winston Churchill ooit tegen Bessie Braddock zei, zou hij ook Theresa May toefluisteren. ‘’Winston, je bent dronken.’’, ‘’jij bent lelijk, maar morgen ben ik weer nuchter.’’
1 Reactie
Het idee van de EU is leuk in theorie, maar onuitvoerbaar in de praktijk. Zoveel landen met zoveel verschillende belangen en culturen kan je niet vangen in 1 wetsstelsel zonder problemen en weerstand.
Het langzame herstel van de financiële crisis met Griekenland als bodemloze put (terwijl IJsland met vergelijkbare problemen begon maar door haar eigen munt veel sneller herstelde), de immigratiecrisis waarbij de EU haar eigen afspraken schendt (Dublin conventie), het opkomende EU-sceptische populisme en de lakse belastingcultuur in zuid-Europa zijn een paar voorbeelden daarvan.
De handel van GB met de EU is ongeveer de helft van haar totale import en export. De andere helft met de rest van de wereld. En zie het met 28 verschillende landen maar eens eens te worden over een handelsakkoord met andere landen. De reden dat GB geen handelsakkoord heeft met Australië (ook lid van het Commonwealth) is omdat Italiaanse tomatenboeren dit blokkeren en EU landen niet op eigen titel handelsakkoorden mogen sluiten als ze geen belangen hebben in, bijvoorbeeld, de tomatenbusiness.
De EU in haar huidige vorm is goed voor grote bedrijven, politici en de absolute top van de rijken maar niet voor de 99,9% van de bevolking. De snelle grensovergangen en het niet hoeven wisselen van geld op vakantie zijn de spiegeltjes en kraaltjes van het volk.
Samenwerking en afspraken maken op Europese schaal kan evengoed, ook al blijven landen baas in eigen land. Er zijn, en waren, al verschillende samenwerkingsverbanden binnen Europa, los van de EU.
Het telkens weg zetten van mensen als dom volk dat niet weet waar ze voor stemmen is werkelijk stuitend. Datzelfde zou ik kunnen zeggen van de mensen die tegen hebben gestemd.