Henk Evers: het hart bij de burgers en de zaak

Een emotionele burgervader neemt afscheid

Na ruim 12,5 jaar burgemeesterschap zit het er bijna op voor Henk Evers. Het naderende afscheid van ‘zijn’ gemeente Nederweert maakt hem weemoedig. Tegelijkertijd is er ruimte voor gevoelens van vreugde en trots. In zijn laatste interview als burgervader komen alle emoties voorbij.

Geluk
“Er waren duizend-en-een geluksmomentjes. Een welgemeend ‘Wat fijn dat u er was’ bijvoorbeeld na een bezoek aan een diamanten bruidspaar. Of het bezoek van Julia Harden-Wells aan het graf van haar vader, korporaal Henry Harden. Toen we daar samen stonden op het Engels Kerkhof en elkaars hand vasthielden, smolten verleden en heden samen. Een gedenkwaardig moment. Geluk betekent ook plezier maken. Naast al het degelijke werk hebben we het op onze kantoren ook goed en plezierig met elkaar.  Als je je werk serieus neemt, moet je kunnen relativeren. Oud-wethouder Sjra Peeters zei ooit tegen me: ‘Henk, als iedereen denkt dat je ’s morgens om zeven uur opstaat, kun je met een gerust hart tot negen uur blijven liggen.’ Dat advies heb ik overigens maar niet opgevolgd.”

Betrokkenheid
“Het meest heb ik genoten van mijn relatie met de inwoners. Dichtbij mensen staan, dat voelt goed. Tegelijkertijd bemoeide ik me graag met de inhoud. Ook dát is Henk Evers. Sommigen hadden daar nog wel eens moeite mee. Tegen hen zei ik steevast: ‘Als je dat niet wil, moet je hier een potlood neerzetten. Ik ben geen burgemeester geworden om mooi te wezen.”

Trots
“Inwoners, verenigingen en bedrijven zijn hartstikke tevreden over de dienstverlening van de gemeente, zo blijkt keer op keer uit onderzoek. Daar mag deze organisatie trots op zijn. Daarnaast hebben we grote dossiers, zoals het Centrumplan, de discussies over de Randweg en Hotel Rosvelt, tot een goed einde gebracht. Persoonlijk kijk ik uit naar de nieuwe brandweerkazerne. In de planvorming moest ik soms tegen de stroom invaren, maar het is toch gelukt en de schop gaat nu de grond in. 

Uit meningsverschillen en patstellingen worden vaak oplossingen geboren. Zo’n tien jaar geleden legde ik tijdens de Nieuwjaarsreceptie een verband tussen de agrarische sector en de hoeveelheid fijnstof. Agrariërs namen me dat niet in dank af. In de commotie die hierover ontstond, heb ik de LLTB en de Stichting Leefbaar Buitengebied aan de overlegtafel uitgenodigd. Dat is het begin geweest van de dialoog en het programma Buitengebied in Balans. Toch iets om met een goed gevoel op terug te kijken.”

Verdriet
“Deze weken dwalen mijn gedachten regelmatig af naar het noodlottig ongeval bij Brug 15 waarbij Fran Sentjens het leven liet. Achttien lentes. Weggerukt in de bloei van haar leven. Een onvoorstelbare realiteit. Ik wens haar familie en iedereen die haar liefhad alle kracht en sterkte bij het verwerken van dit immense verdriet.

Helaas waren er de afgelopen jaren meer inktzwarte momenten. Ook de ramp met vlucht MH17 in 2014 had diepe impact op Nederweert. Mijn gedachten gaan terug naar Kristy uit Nederweert-Eind die met haar vriend in het vliegtuig zat. Het bezoek aan haar familie en de herdenking op het Raadhuisplein staan voor altijd op het netvlies. Intenser leed dan het verlies van je kind is niet denkbaar.

Uit verdriet, hoe pijnlijk ook, komt vaak iets moois voort. Rond 2013 verloren we in korte tijd enkele (oud-)medewerkers aan kanker. Zeker in een kleine organisatie hakt dat er zwaar in. Maar in de emotie kom je ook dichter bij elkaar. Als eerbetoon hebben we die zomer met vijftien collega’s de Alpe d’Huez beklommen in de strijd tegen kanker. Een ontroerende ervaring, zeker als je bedenkt dat ik een paar maanden eerder zelf was geopereerd aan darmkanker.”

Innerlijke tweestrijd
“Een burgemeester bevindt zich in een spagaat. Als lid van het College van B&W praat en beslis je mee over alle onderwerpen die binnen de gemeente van belang zijn. Als voorzitter van de gemeenteraad ben je neutraal en sta je boven de partijen. Die verschillende rollen zijn wel eens lastig te combineren. Geen Randweg beschouw ik als een gemiste kans voor de toekomstige ontwikkeling van Nederweert. Tegelijkertijd constateer ik dat ook het alternatief, het aanpakken van de knelpunten op het bestaande tracé, ontegenzeggelijk voordelen biedt. Ook in deze variant worden Nederweert en Budschop met elkaar verbonden en komen er veiligere fietsverbindingen. Nu is mijn inzet er vooral op gericht dat de 15 miljoen euro die voorstanders van de randweg in het verleden bij elkaar hebben gebracht, behouden blijven om de bestaande wegverbinding te verbeteren.”

Weemoed
“Ik zou liegen als ik zeg dat ik uitkijk naar mijn pensioen. Ik ga de mensen missen. Maar ook het regelwerk en de verantwoordelijkheid. Ik draai graag aan de knoppen, wil van betekenis zijn. Het is zaak om dat weemoedige gevoel snel om te buigen in iets positiefs. De eerste stappen zijn gezet. Ik ga me inzetten voor het Toon Hermans Huis. En daarnaast natuurlijk met Thea, kinderen en kleinkinderen van de vrijheid genieten. Vaker er op uit met de camper. Het huis nog een beetje verbouwen. Dit alles in de fijne wetenschap dat de gemeente met Birgit Op de Laak een uitstekende opvolger in huis heeft gehaald. Fijn dat meer vrouwen burgemeester worden. Ook daarin moeten we evenwichtig zijn.”

Bas Poell