Nog altijd woont er in Nederweert meer vee dan mensen. Maar misschien niet meer voor lang, het aantal boeren in Limburg neemt namelijk af. Toenemende droogte, regelgeving en kritiek op het ambacht zorgen ervoor dat verschillende grassprietkauwers hun klompen aan de wilgen hangen. Jammer, de broodnuchtere boer draagt stiekem veel bij aan de identiteit van een dorp.
Wie kijkt er niet af en toe mijmerend vanaf de snelweg toe hoe een boer schommelend zijn tractor door een akker bestuurt en vervolgens denkt: ‘Had ik vandaag ook wel willen doen in plaats van kantoor.’ Ondanks die incidentele jaloezie is het boerenleven niet voor iedereen weggelegd. Figuren die het agrarische ambt ambiëren moeten geboren zijn met opgestroopte mouwen, allergisch zijn voor uitslapen en niet veel waarde hechten aan schone kleren. Daarbij dient een boer niet vies te zijn van een beetje poep. Veel varkens en koeien toveren hun voer namelijk op miraculeuze wijze om tot beige pudding. Dit goedje wordt dan in veel gevallen weer over de akker gesproeid, dat er dan enkele spetters ook op mouw, schoen of wenkbrauw terecht zullen komen is een zekerheid. Je moet ermee om kunnen gaan, al die poep.
Toch, degenen die dat kunnen, ervaren ook voordelen van hun boerenbedrijf. Er is bijvoorbeeld in weinig gevallen sprake van een baas. Geen boer hoeft zich te verantwoorden wanneer, waar of hoe hij werkt. Verder geldt de natuur meestal als werkplek van landbouwers. Geen geestdodende systeemplafonds of het constante gezoem van een tiental computers bepalen de beleving van een werkdag dus, maar de geur van rode diesel en kilometers maïs prikkelen de zintuigen. Daarbij is het imago van de gemiddelde boer opeens best charmant en innemend, allemaal dankzij programma’s zoals Boer Zoekt Vrouw. De boer als sekssymbool is opeens niet meer uitzonderlijk.
Maargoed, het is dus niet alleen maar zaligheid binnen boerderijen. Met gevolgen van dien. De mentaliteit van de werkpaarden wordt namelijk vaak overgenomen in de rest van een dorp. Hard werken, niet zeiken en op gezette tijden een goeie dikke scheet zijn ondertussen elementen die opgenomen zijn in de dorpscultuur. Stel je Nederweert voor zonder deze botte boeren en al hun uitstoot. Misschien een beter dorpsgeurtje, maar het zou wel stil worden zonder de goed boerende boer.
2 Reacties
Het zal wel aan mij liggen, maar wat is dit opnieuw een flut stuk proza van deze schrijver. Gaat werkelijk nergens over. Platgetreden paden, geen boodschap en al helemaal niet grappig. Jammer. Van een columnist mag je meer verwachten.
Mee eens. Ik heb mij al vaker afgevraagd waarom er toch wekelijks een stuk van deze man wordt gepubliceerd. Het gaat meestal helemaal nergens over. Hij maakt ook niet echt een intelligente indruk op die foto.