Een prachtig herfstzonnetje, zo’n dertig belangstellenden, een emmer gewijd water en een prachtig gerestaureerd veldkruis. Dat waren de ingrediënten van een mooi initiatief van de buurtbewoners van Roeven op zondag 24 november. Het onlangs fraai gerestaureerde ‘Hagelkruis’ op de splitsing van Roeven en Roeventerschans werd weer officieel in gebruik genomen. En daar hoort een inzegening natuurlijk van oudsher ook bij.
Bescherming
De Roeventerschans was in de 17e eeuw een met grachten en wallen omgeven terrein waar de bevolking zich in tijd van oorlog en rondtrekkende dievenbenden terugtrok ter bescherming van have en goed. In 1912 namen buurtbewoners het initiatief tot de bouw van een kleine kapel op de noordhoek van de voormalige schans. Zo ontstond de Hagelkruiskapel, waar gebeden werd om de gewassen te beschermen tegen hagelschade en ander natuurgeweld. Dat moet volgens getuigen erg succesvol zijn geweest want volgens de overlevering vernietigde amper een jaar later een hagelbui wél de oogst in het nabijgelegen Nederweert-Eind, terwijl die van Roeven gespaard zou zijn gebleven.
Elementen
Tijdens de na-oorlogse ‘beelden- en kapellenstorm’ moest ook de kapel van Roeven het veld ruimen, hoewel tegen de zin van de inwoners. Het kruis mocht blijven staan en stond sindsdien stoer in de openlucht om de confrontatie met donder, bliksem en hagel rechtstreeks aan te kunnen gaan. Maar die elementen kregen daardoor wél grip op het monumentje zelf. Het smeedijzeren kruis, de armen, rozetten en krullen waren in erbarmelijke staat. In het voorjaar namen Dré Mackus en Eric van der Putten het initiatief om daar wat aan te doen. Eerste zaak was om het kruis tegen totaal verval te behoeden. “Vae drei-jje ‘m d’r aaf en beginne d’r aan”, zo verwoordde Eric in zijn toespraak het stoere begin van het project. Allengs verzamelde zich rondom hem een grotere groep van vrijwilligers en enthousiastelingen.
Teamwerk
Het smeedijzeren kruis werd met oude ambachtelijke technieken weer gereconstrueerd en gerestaureerd. Dat is het vakwerk van het smedentrio Dré Mackus en vader en zoon Theo en Michel Niessen. Maar er waren nog veel meer mensen bij betrokken bij dit teamwerk, zoals bij het zandstralen en schooperen van het kruis en corpus, het opknappen van de sokkel, het patineren van het corpus en ga zo maar door. Alle medewerkers werden uitvoerig bedankt door kartrekker Eric van der Putten.
Besprenkeld
Bij een kruis hoort een inwijding. In dit geval door Pater Jan Verboogen, lid van de Orde van Salvatorianen. Jan heeft zijn roots in Roeven, had een deel van zijn werkzame leven doorgebracht als pastoor in Paramaribo en is sinds kort neergestreken in Hamont (B). Hem was gevraagd om het herstelde kruis in te wijden. Daaraan voorafgaand schetste hij de meer dan honderd jaar lange geschiedenis van het kruis en het belang voor de gemeenschap. Het wijden verliep vlotjes en met flair. Ook het aanwezige publiek, veelal buurtbewoners van Roeven, werd uitbundig besprenkeld met gewijd water. Het ging tever om het een hagelbui te noemen maar het scheelde niet veel. “Di-j mich good kinne weite det ich altieed rejaal bin met wi-jwater”, sprak Jan tot enige hilariteit van de aanwezigen.
Goed moment
Het moment van de wijding was goed gekozen. Voor degenen die er niet meer zo in zitten als vroeger: de laatste zondag van november is de kerkelijke feestdag van Christus Koning en daarmee in de Katholieke Kerk de afsluiting van het kerkelijk jaar. Een markant moment dus. Vorige generaties herdachten die datum met de Heilig Harthulde. Uit die tijd dateren de vele Heilig Hartbeelden in menig dorp en stad. Daar is tegenwoordig geen mens meer te bekennen, terwijl objecten zoals nu op Roeven weer in het middelpunt van de belangstelling blijken te staan.
Verbindend
Waarom dan toch weer die hernieuwde belangstelling? Pater Verboogen wees in zijn preek op de serieuze symboliek van het gerestaureerde kruis. De verticale armen vertegenwoordigen het religieuze aspect, de verbinding tussen hemel en aarde. Maar de horizontale armen van het kruis zijn zo aards als maar zijn kan en staan voor het verbindende element in de gemeenschap van Roeven. Dat laatste is actueler dan ooit. Voor die mooie woorden vormt niet alleen dit restauratieproject het bewijs maar was ook het slot van de bijeenkomst kenmerkend. Want na afloop van de wijding vond in de nabijgelegen boerderij van Eric en Dorettie van der Putten een gezellige nazit met koffie, vlaai en broodjes plaats. Daar werd weer druk gebroed op nieuwe initiatieven in de gemeenschap van Roeven. Want gelovig of niet, hagel of geen hagel, daar op Roeven zijn ze nog niet uitgebroed en dit initiatief gaat vast en zeker nog een vervolg krijgen…
Tekst en foto’s: Alfons Bruekers
Stichting Kruisen en Kapellen in Limburg
Stichting Geschiedschrijving Nederweert
Er zijn nog geen reacties geplaatst