Het corona-virus raakt ons allemaal | Ton (59 jaar)

Het maakt niet uit of je jong of oud bent,
Het maakt niet uit waar je in je dagelijkse leven mee bezig ben.
Iedereen van ons heeft met de gevolgen van het virus te maken.

“Wij willen mensen uit Nederweert de mogelijkheid geven om hun verhaal te vertellen“. Vandaag de ‘thuiswerker’;

Ton (59 jaar)

Ruim twee weken geleden kregen we binnen mijn werkkring het advies om, wanneer het enigszins mogelijk was, vanuit huis te werken.  Nu, na enkele weken, ervaar ik ten aanzien van het thuis werken wisselende inzichten en gevoelens.

Overlegmomenten, verbindingen leggen en het contact met anderen is een belangrijk onderdeel van mijn werk. In het begin had ik de vraag hoe lang ik mijn werk vanuit huis zou kunnen blijven doen. Maar nu, na twee weken, maak ik me daar geen zorgen meer over. Wanneer je noodgedwongen vanuit huis moet werken, word je snel vindingrijker. Je gaat de technieken die voor handen zijn meer gebruiken waarbij het heel handig is wanneer er een dochter in de buurt is die je daarin kan helpen.
Met het inzetten van de technieken kunnen we een betrekkelijk korte periode vooruit. Maar wanneer dit een langere tijd zou gaan duren, dan gaan we tegen problemen aanlopen. Soms heb je meer nodig dan alleen een telefoonverbinding.

Ik kan veel van mijn werk vanuit huis doen. Maar niet alles. Op sommige momenten heb je het nodig om mensen face to face te ontmoeten. Wanneer ik iemand in de nabijheid zie dan zie ik zijn lichaamstaal, zijn gezichtsuitdrukking en dan ben ik me meer bewust van de ander. Het maakt mij er nog meer bewust van dat ik al deze informatie gebruik om een gesprek zo goed mogelijk te voeren. En daarnaast ervaar ik tegelijkertijd dat ik met het inzetten van bijvoorbeeld een conference call of een telefonisch gesprek meer geconcentreerd mijn woorden kies en dat ik meer gefocust ben op wat de ander zegt en wat ik daar van vind. Ik ben doelgerichter.

Ik blijf vanuit thuis contact zoeken.  En ik merk dat ik het moment moet organiseren en niet altijd moet willen vastleggen wat er besproken zou moeten worden. Het gaat ook om uitwisselen. Dat is een belangrijk onderdeel van mijn werk waardoor ik tot ideeën kom en wat kan leiden tot andere inzichten.

Soms bekruipt mij wel het gevoel dat we met z’n allen erg afhankelijk worden van ICT. En deze periode versterkt dat gevoel. Wanneer de digitale middelen er mee stoppen is het snel afgelopen met onze verbindingen met de buitenwereld. 

Het virus brengt veel te weeg maar deze periode levert ook zeker iets op. In mijn werk wil ik andere accenten gaan leggen. Soms zal ik een overleg gemakkelijker vanaf een afstand oppakken en soms zal ik ook voelen dat het een meerwaarde heeft om binnen een face to face contact verbinding te maken. Ik denk dat ik me meer bewust zal zijn van de keuze die ik hierin maak. Intuïtief maakte ik deze keuze voor deze periode ook al maar nu leg ik daar meer een bodempje onder.

Als ik mag kiezen dan kies ik voor het werk op kantoor samen met mijn collega’s. Maar het feit dat we nu in deze periode rondom de stikstof, de luchtvervuiling en dergelijke enorme stappen vooruit maken, moet een heel belangrijk les zijn. Het geeft aan hoe krankzinnig het is om met z’n allen iedere ochtend naar je werk te rijden, je vast te rijden in files en allerlei dampen te veroorzaken. Met de ervaring die we nu opdoen en met de mogelijkheden die we hebben, kan dat in ieder geval soms anders. En ik ben er van overtuigd dat dit ook een sein is om na te denken over de rol van de overheid om de problemen die de vrije markt kan veroorzaken goed te beteugelen. Deze periode maakt duidelijk dat de vrije markt niet oneindig is en dat we als overheid grenzen moeten stellen.

De vraag is in hoeverre we de lessen vast kunnen blijven houden en hoe het zal zijn wanneer alles weer achter de rug is. Gisteren raakten we hierover binnen ons gezin in gesprek. Het gesprek werd wat filosofisch. Misschien is het wel een boodschap van de natuur die tegen ons als mensen zegt dat het nu genoeg is geweest en hoe serieus gaan we die boodschap nemen?

Ik heb zelf het idee dat er echt iets gaat veranderen. Een goede crisis zorgt  vaak voor een voedingsbodem voor verandering. Die kans ligt er, daar ben ik van overtuigd. En ik denk dat we dat vast kunnen houden.