Liefde op afstand.
Wat is er toch aan de hand.
Geen knuffel, geen kus,
Maar een kleurplaat in de brievenbus.
Vele kinderen zijn nog zo klein,
Ze begrijpen niet waarom ze niet bij opa en oma zijn.
Ze knuffelen met hun beer in bed,
Die is vast niet met dat virus besmet.
Af en toe komt er opeens een traan,
Ze willen naar school en naar de juffrouw gaan.
Nu wordt er met mama geleerd
En ze kunnen op berenjacht door Nederweert.
Het onderwijs verdient respect.
Geen persoonlijk contact maar alles via internet.
Extra aandacht voor de zorg, ze zijn dag en nacht present,
Met hart en ziel voor de patiënt.
Zonder hen gaat het niet
En was er nog meer verdriet.
Laten we hopen dat de horeca, sportscholen en winkeliers het gaan redden in hun bestaan.
En dat we straks weer lekker uit eten kunnen gaan.
Toch gebeuren er ook leuke dingen,
Zoals een pony met z’n veulen, dat we vrolijk in de wei zien springen.
De natuur gaat z’n gang.
Maar de mensen zijn bang.
Laten we er in deze moeilijke tijd zijn voor elkaar.
WANT SAMEN STAAN WE STERK.
Wil van Eijk-van Roij
3 Reacties
Wat een mooi toepasselijk gedicht.
Onbegrijpelijk maar het is waar.
Heb begrip en toewijding voor elkaar.
Wat een mooi gedicht helemaal waar heb begrip en zorg voor elkaar en hoop op betere tijden
Wil wat een mooi gedicht ik heb het al van een Tante van je prachtig..
Wil en Ton hou je gezond..
Een dikke knuffel van Lies en Harrie