Het corona-virus raakt ons allemaal | Jan (57 jaar)

Het maakt niet uit of je jong of oud bent,
Het maakt niet uit waar je in je dagelijkse leven mee bezig ben.
Iedereen van ons heeft met de gevolgen van het virus te maken.

Wij willen mensen uit Nederweert de mogelijkheid geven om hun verhaal te vertellen. Vandaag de Algemeen commandant Brandweer Limburg-Noord;

Jan (57 jaar);

Natuurlijk heb ik corona in januari en februari gevolgd via de media. Het beeld dat ik had, was dat het vergelijkbaar was met een ernstige griep waar jaarlijks wereldwijd honderdduizenden mensen aan overlijden.

Op carnavalsdinsdag kreeg ik vervolgens rond 20.00 uur een telefoontje van de Meldkamer in Maastricht met de mededeling dat er mogelijk sprake was van een coronabesmetting in Roerdalen. Ik had die week dienst als algemeen commandant en operationeel leider (een operationeel leider heeft namens de voorzitter van de Veiligheidsregio de leiding bij een grote crisis).

Op het moment dat ik de melding kreeg, was ik daar niet echt blij mee. Maar wanneer het gebeurt en jij bent degene die dienst heeft, dan is het voor jou.

Meteen na de melding heb ik contact gezocht met de GGD. Hierop hebben we in samenspraak met de voorzitter van de Veiligheidsregio (de burgmeester van de grootste gemeente binnen de regio, Venlo in deze) besloten om de volgende ochtend om 10.00 uur op te schalen naar GRIP 4. Dit is mogelijk bij een incident met effecten die gemeentegrensoverschrijdend zijn.

Ik heb de hele nacht liggen dubben hoe we deze situatie het beste aan konden pakken. We zijn erg bedreven in het bestrijden van grote branden en ongevallen met gevaarlijke stoffen. De laatste jaren hebben we ons qua training gericht op terrorismebestrijding, kernongevallen (in verband met de kerncentrale in Tihange) en cybercriminaliteit. Maar een epidemie was op dat moment nog een redelijk onbekend terrein voor ons. Er was op dat moment nog geen landelijke aansturing of coördinatie en we konden niet bij andere veiligheidsregio’s te rade gaan. Wij waren de eerste.

Toen ik na drie dagen werd afgelost als operationeel leider was ik helemaal op. Maar we hebben scenario’s ontwikkeld waar de rest van het land voordeel van heeft gehad.

Vanaf die carnavalsdinsdag zitten we in GRIP 4. Dit hebben we nog nooit meegemaakt. We zijn vooral gericht op incidenten die uren en soms dagen duren, maar niet weken of maanden. Maar we hebben snel geleerd en er is nu aansturing op nationaal niveau. Het kabinet doet het in mijn ogen prima.

De corona-crisis en de kabinetsmaatregelen hebben een grote invloed op de brandweer. Alles is anders. We oefenen niet meer. Alle opleidingen zijn gestopt. Dit is erg sneu voor de tientallen mensen die na een zwaar opleidingstraject aan de vooravond van hun examen stonden. Bijna alle projecten liggen stil. De focus is nu gericht op het overeind houden van onze paraatheid zodat we kunnen blijven uitrukken.
Er zijn allerlei procedures en protocollen in het leven geroepen waar we ons aan moeten houden. Deze hebben vooral te maken met persoonlijke bescherming en ontsmetting. Zo beschermen we ons tegenwoordig met ademlucht, onze eigen luchtvoorraad in een fles op de rug wat enorm intimiderend is voor de familie van de slachtoffers op het moment wanneer we binnen komen. We beademen niet meer bij reanimaties en na een inzet worden de kleren ingenomen en gereinigd.
Iedere dag hebben we ook met dilemma’s te dealen.

Moeten we brandweermannen nog keuren terwijl ze nergens meer aan hun conditie kunnen werken, een belangrijk onderdeel van de keuring. Maar wanneer we ze niet keuren, betaalt de verzekering niet uit bij een ongeval. Of moeten brandweerduikers nog oefenen terwijl dit niet is toegestaan. Maar wanneer ze niet oefenen, vervalt de certificering.

Corona heeft ook gevolgen voor de voorbereiding op een optreden. Dagelijks komen er locaties bij waar bijvoorbeeld kinderen 24 uur per dag worden opgevangen. Er komen noodlocaties bij voor de opvang van corona-patiënten. De situatie in een ziekenhuis is echt anders dan voor de crisis en ga maar door. Normaal weten wij precies waar welke locatie is en welke voorzieningen daar zijn. Wanneer er iets gebeurt hebben wij dit alles in beeld. En dat is op dit moment niet bij te houden. Daarmee kunnen we ons niet optimaal voorbereiden en doen we een groot beroep op het vakmanschap en de flexibiliteit van ons personeel waar ik overigens alle vertrouwen in heb.

Naast dat we te allen tijden klaar staan voor de gemeenschap ondersteunen we nu ook andere hulpdiensten. Onze mensen hebben een week lang meer dan 12 uur per dag ambulances ontsmet bij ziekenhuizen zodat het ambulancepersoneel meer ritten kon maken in dezelfde tijd. Er zijncontainers opgehaald die bij ziekenhuizen geplaatst zijn en we hebben mensen beschikbaar die in het zorghotel kunnen werken.

Normaal gesproken doen wij deze dingen niet, maar dit is een bijzondere tijd waarin bijzondere dingen moeten gebeuren.

We praten over de periode van voor en na ‘nine-eleven’ en over een paar jaar zullen we waarschijnlijk ook praten over een periode van voor en na de corona-crisis. Economisch gezien gaan wij de maatregelen die nu zijn gesteld niet volhouden. Er zal een tijd moeten komen dat we de maatregelen gaan aanpassen. We hebben het nu over een intelligente lockdown en ik denk dat het belangrijk is om een slimme open-up te gaan creëren waarbij de maatregelen die er zijn stap voor stap omgebogen worden naar maatregelen die een langere periode te handhaven zijn. Voorwaarde is wel dat de effecten van de ombuigingen goed worden gemeten.

Maar de crisis zal ook iets op gaan leveren, daar ben ik van overtuigd. We zullen vaker gebruik gaan maken van video-vergaderingen. De marktwerking in de zorg zal moeten veranderen. En ik denk dat uiteindelijk ook de scherpe randjes van het kapitalistische systeem waarin wij leven er af moeten worden gehaald.

Voor mij persoonlijk is corona-crisis erg hectisch. Eigenlijk sta ik al vanaf carnavalsdinsdag aan.
Ik ben wel wat gewend maar deze crisis vraagt een lange adem. Na de chaos in het begin zitten we nu in een redelijke stabiele fase. Het is voor ons weer controleerbaar.

Maar wat heel vervelend was, is dat afgelopen week twee mensen bij de brandweer zijn overleden. Niet als gevolg van corona. Maar normaal worden collega’s altijd met korpseer begraven en dat was nu niet mogelijk. Binnen een post heerst een enorme teamgeest. We zijn als collega’s sterk met elkaar verbonden omdat we samen voor hele ingrijpende gebeurtenissen staan. Een overlijden van een collega heeft dan ook een enorme impact.

Ria
‘Het corona-virus raakt ons allemaal’ is een serie van Ria voor Nederweert24. Persoonlijke verhalen over de onwerkelijke situatie waar we met z’n allen zitten. Verhalen van en door mensen uit Nederweert. Van jong tot oud en uit alle beroepsgroepen.

• Het corona-virus raakt ons allemaal | Tina (73) en Jo (74)
• Het corona-virus raakt ons allemaal | Pastoor André Koumans (77)
• Het corona-virus raakt ons allemaal | Lilian (54)
• Het corona-virus raakt ons allemaal | Kristy (24)
• Het corona-virus raakt ons allemaal | Imke (11)
• Het corona-virus raakt ons allemaal | Paul (46)
• Het corona-virus raakt ons allemaal | Ton (59 jaar)
• Het corona-virus raakt ons allemaal | Jente (16 jaar)
• Het corona-virus raakt ons allemaal | José (61 jaar)