Fanfare Concordia ging zo’n 30 jaar geleden voor een lang weekend naar Oostenrijk en naast een paar concerten die werden gegeven, was er ook tijd voor ontspanning. Tijdens een wandeltocht viel het oog op een bordje met een hele bijzondere tekst. Toen het nieuws bekend werd van het overlijden van Jacques was het eerste wat bij me op kwam, de tekst die op dat bordje stond:
“Eine Gemeinschaft lebt davon, dass es Menschen gibt, die mehr tun als sie müssen“
“Een gemeenschap leeft van het feit dat er mensen zijn die meer doen dan nodig is”
We kennen zijn verdiensten voor de gemeenschap als gemeenteraadslid van Nederweert in het algemeen maar zeker voor de belangen die hij behartigde voor Leveroy.
Zijn inzet voor SVLeveroy wordt terecht breed uitgemeten. De plaatselijke voetbalvereniging ging hem zeer aan het hart en dan moet je niet in de eerste plaats denken aan de resultaten die een elftal behaalde. Met een kampioenschap van het jongste jeugdelftal was hij net zo vereerd dan met dat van een eerste elftal of de prestaties van een dames elftal. Nog veel belangrijker was voor hem de saamhorigheid binnen de vereniging, de vriendschap en de samenwerking. Daaraan blijven werken betekende voor Jacques, blijven bouwen aan de leefbaarheid via SV Leveroy.Diezelfde instelling droeg hij daarbuiten ook uit. Zo was hij vaker ceremoniemeester op een receptie van een andere Leveroyse vereniging of werkte hij achter de schermen mee aan het welslagen van evenementen buiten die van zijn eigen vereniging.
Jacques was medeoprichter van de Stichting Activiteiten Leveroij, nadat een noodkreet was geslaakt door het stichtingsbestuur van het gemeenschapshuis. Activiteiten die op touw werden gezet ten gunste van de exploitatie groeiden uit tot dorpsevenementen zoals een dorpsfeest, georganiseerd door de samenwerkende verenigingen, een dorpsbarbecue en tot vijfmaal toe de dorpsquiz Kwisutwaal.
Tijdens de uitvoering genoot hij met volle teugen bij het zien van het plezier dat honderden mensen beleefden aan zo’n evenement. De saamhorigheid en de gemeenschapszin die dat uitstraalde waren voor hem hartverwarmend.De vele uren, nodig voor de voorbereidingen, waren vergeten en werden a.h.w. betaald met een stuk leefbaarheid.
Het predicaat ‘Kern met Pit’ en het ‘Gemeentecompliment’ viel mede ten deel aan Jacques. De spreuk op dat bordje in Oostenrijk is volledig van toepassing op hem.
“Een gemeenschap leeft van het feit dat er mensen zijn die meer doen dan nodig is”
Moge deze gedachte een troost zijn voor Aldje, Kim en Robert, Laura en Stijn, Dani en Roan.
Namens SAL Tjeu Kwaspen
Bekijk hier de rouwadvertentie van Jacques Verlaek.
Er zijn nog geen reacties geplaatst