Door Werner Bloemers
Toen het nog kon, ging je elk jaar naar Ospel kermis. Ja, ik weet het … ze hebben er ook een in Nederweert, Budschop, D-indj, Leivere en al die plaatsen … maar Ospel kermis is er toch een van buitenproportionele gezelligheid en dient dan ook voor de ware kermisliefhebber uit Ospel op de lijst van immaterieel erfgoed te worden gezet. Uiteraard heb ik er alle begrip voor dat de lezer zijn/haar eigen gedachten hierover de vrije loop wil laten gaan. En mijn gedachten liever wil bagatelliseren. Een verkleining geven dus.
Maar vroeger, tot voor twee jaar terug, kwam er altijd veel bezoek. Je kocht de lekkerste vlaaien, maakte de smaakvolste koude schotel en dronk met je familie en vrienden op de kermis en op het leven. En er kwamen altijd coverbandjes optreden bij de verschillende horeca-gelegenheden, om het volk zo te kunnen amuseren. En dan was het soms zó druk, dat je welhaast omviel tussen de mensen, al was je een stagediver á la Eddie Vedder die dat in 1992 op Pinkpop deed.
Maar het was altijd mooi, Ospel kermis … het beste optreden ooit vond naar mijn inziens begin deze eeuw plaats. Toen een jongeman uit Nederrweert, na zich eerst goed in te hebben gedronken, de euvele moed had om uit volle borst en op een hartverscheurend mooie wijze ‘Love me Tender’ van The King klakkeloos ten gehore te brengen. The King is overigens de bijnaam van Elvis Presley. Uiteraard stond daar een kleine versnapering tegenover, dat weer wel …
Zo heeft iedereen zijn eigen verhaal over Ospel kermis, of juist niet. Want ik weet ook niks van Ulvenhout kermis ofzo … big smile … Maar door de coronamaatregelen leek het erop dat de naam ‘Ospel kermis’ ook een museale aangelegenheid zou worden, net zoals Trafalgar Square en Gare d’Austerlitz. Bijna geen hond die trouwens het bestaan van die namen kan uitleggen.
Totdat de coronamaatregelen en masse versoepeld werden en er op een mooie zondagnamiddag in juni een tuin van Eden werd gecreëerd bij De Prins te Ospel en men zich, in positieve afwachting van de gevreesde Deltavariant, weer tussen de bekenden en onbekenden begaf. Als ware men in het paradijs met de toen nog volledig oranje bril op de neus. En uiteindelijk was toen het (sportieve) hoogtepunt van die hele dag de glimlach van de kleinzoon van Raymond Poulidor, waar men jaren later nog steeds een kippenvelmoment aan zal kunnen beleven.
Dan hoor je ineens: Ospel kermis heeft kans om dit jaar door te gaan …. Bij het schrijven van dit stukje was hier nog niets concreets over bekend … maar ik hoop dat het gewoon een positieve impuls geeft en dat we binnenkort weer mogen gaan feesten.
Werner Bloemers,
Juli 2021.
Er zijn nog geen reacties geplaatst