Samen met lokale verenigingen en instellingen bouwt de gemeente Nederweert aan een duurzame toekomst voor De Pinnenhof. Een nieuwe, gezonde basis voor een bloeiend verenigingsleven. Het gemeenschapshuis, dat in 1968 de deuren opende, bergt een schat aan verhalen en ontmoetingen. De komende maanden brengen we deze tot leven. Vandaag deel 3: Huib van Deursen (53), bestuurslid van V.V. De Pinmaekers.
Huib van Deursen, bestuurslid van V.V. De Pinmaekers
Zijn ogen twinkelen als hij vertelt over die ‘goeie ouwe tijd’. De bonte avonden in Zaal Riva. Vijftig artiesten, opeengepakt in een ‘ieniemini’ keldertje. “Bij gebrek aan een wc moesten we buiten in een emmer plassen. Als het had geplensd, stond de kelder blank en gooide de uitbater er pallets in zodat we tijdens het omkleden geen natte voeten kregen.”
In 1997, toen Zaal Riva de deuren sloot, verhuisde V.V. De Pinmaekers met haar bonte avonden naar de overkant van het kanaal. De Pinnenhof werd het nieuwe podium. “Een verademing qua ruimte en luxe”, zo herinnert Huib van Deursen zich die eerste kennismaking. Maar het warme familiegevoel bleef. “Vanaf dag 1 zijn we in De Pinnenhof met open armen ontvangen. We waren er kind aan huis. Vanuit de bar liepen de artiesten dwars door de keuken en het magazijn naar het podium. Dat was heel normaal in die beginjaren, niemand die daar een probleem van maakte”, vertelt Huib die jarenlang de bonte avonden presenteerde.
Bindmiddel
De Vastelaovendj zit in zijn bloed. Nadat hij in 1994 werd uitgeroepen tot Prins van De Pinmaekers bleef hij de vereniging in diverse functies ondersteunen, zowel voor als achter de schermen. Huib was onder meer pr-man, hoofdredacteur van de Vastelaovendj-gezet en schrijver van sketches en liedjes. In 2009 werd hij voorzitter, vandaag de dag is hij bestuurslid van De Pinmaekers en doet hij met de groep Vastgepintj mee aan de bonte avonden.
Door de sluiting van Riva en later café-zaal De Knip en Madeira groeide De Pinnenhof samen met Centraal uit tot hét Vastelaovendjpaleis van Nederweert. De Prînse-oetroping, het Lidjeskonkoer, (een deel van) de Boorebroeleft, de Prieësoetreiking van de optocht en de Abdikasie: vanwege het verdwijnen van zaalruimte elders in het dorp werden al deze activiteiten overgeheveld naar de Kapelaniestraat. “Het voelt hier elk jaar weer als thuiskomen. De Pinnenhof is onze thuishaven. En méér dan dat. Het gemeenschapshuis heeft als bindmiddel een cruciale rol gespeeld in het behoud van de Nederweerter Vastelaovendj. Daar mag best wel een keer hardop gezegd worden, daar zijn we dankbaar voor. Andersom hebben wij als grootgebruiker de Pinnenhof natuurlijk ook veel plezier gedaan.”
The show must go on
Buiten het carnavalsseizoen om kwam Huib vroeger als tiener al regelmatig in het dorpshuis. “Bijvoorbeeld voor het jeugddansen. “Kussen in het steegje achter Tjeu Kessels.” En voor een EHBO-cursus door dokter Van de Wouw. Huib beleefde ook mindere dagen in De Pinnenhof, zo verklapt hij. “In 2003, toen Rolf Verheijen prins was, zijn we na afloop van de bonte avond tot 07.00 uur ’s ochtend doorgegaan. De volgende dag moest ik de bonte middag presenteren. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Na elke aankondiging moest ik naar buiten om over te geven. Ik kan me niet herinneren dat ik me ooit zo ellendig heb gevoeld. Maar ik had geen keus, realiseerde ik me maar al te goed. De zaal zat vol. The show must go on.’
Tekst: Bas Poell
Foto: Nederweert24
1 Reactie
Huib Van Deursen
Geweldig Wat een mooie tijd was dat.
Mooie herinneringen aan over gehouden
Prachtig Groetjes