Werner Bloemers | De kleur van oktober

Door Werner Bloemers

Terwijl de bladeren met hun prachtige kleuren alweer overal verspreid liggen, de paddestoelen her en der langs de wegen en in de bossen hun opwachting maken en Nederland alweer een tijdje in een nieuwe golf van het corona-golfslagbad terecht is gekomen, overdenk ik de maand oktober van dit jaar.

Het was toch een heel bijzondere maand, dat moet ik wel toegeven. Met twee vakanties, een hernieuwd bezoek aan een muziekfestival, een schitterende overwinning van ene mister Verstappen in the States, maar ook het korte ontmoetingsmoment met de ontsnapte koe nabij Roermond.

Ik weet nog, heel in het begin van oktober … er stond een grote tent op het Aerthijsplein te Ospel, aangezien daar na enkele jaren weer een Oktoberfest kon plaatsvinden. Dat men zeer goed ten tonele wist te verschijnen, bewezen al de mooie foto’s of facebook met de Lederhosen en vooral de dirndl-dragers. Het oog wil immers ook wat. In Ospel en omstreken lopen toch veel mooie dames rond.

Maar ikzelf was in geen velden of wegen te bekennen. Geïntrigeerd door de historische gebeurtenissen die met ene Napoleon Bonaparte van doen hadden, toog ik met een uiterst goedlachend gezelschap de kant van Waterloo op, om daar een beeld te krijgen van een van de gruwelijkste veldslagen ooit in Europa: de slag van Waterloo, waar ABBA zo zoetgevooisd over kan zingen. Als je daar voor het eerst in het dorp komt, is alles nog een grote mythe. Je gaat dan naar het plaatselijke VVV om zoveel mogelijk te weten te komen. Een dag later loop je er weer toevallig binnen, eigenlijk gewoon uit gezelligheid en als je de derde dag weer binnen stormt, valt de eenzaamheid en stilte in het kantoortje het meest van allemaal op. Als in de tijd van Napoleon de mannen en jongens niet in dienst wilden, hakten ze hun vingers af. Konden ze ook geen wapen vasthouden. Ik ben eens benieuwd wat Mark Rutte ervan zou zeggen als zo’n dienstweigeraar hem onder handen zou nemen voor zijn wekelijkse voetmassage.

Een week later bezocht ik met twee charmante dames het nieuwe festival FestiFallz te Weert. Op de oude plek van Bospop, wat zo’n mooi en reünie-achtig gevoel gaf. En om maar direct met de deur in huis te vallen: tijdens de zondagaflevering speelden Guus Meeuwis en Danny Vera de sterren van het dak. Maar er kippenvel van krijgen: no way. Echter, toen de Man in Black Jules Thijssen zijn opwachting maakte in het middenpad, kreeg dat kippenvel alsnog zijn revanche. Altijd in het zwart, altijd alle geluid en licht controlerend. En altijd met veel humor en bravoure, terwijl alle artiesten weten dat Jules van hun muziek houdt. Ik riep hem, we schudden elkaar de hand, en ik bedacht: als je een levende legende de hand schudt, word je er zelf ook beter van.

En een week later was ik weer ergens op reis in het Zeeuwse deel van het land. Ik trad er ook in conclaaf met drie jongeren en ik vertelde hen hoe het mij vergaan was, vroeger met het bezoeken van de concerten in de Santa Domingo, Pinkpop en Moulin Blues. Ik vroeg toen: ‘Kennen jullie de muziek van Pearl Jam?’ Nee, kenden ze begrijpelijk niet zo goed. Ik vertelde dan over Eddie Vedder, dat ie lang geleden van een camerakraan het publiek was ingedoken. Het zette alleen maar grote ogen op. ‘Wat is-ie nou aan het vertellen?’ Ikzelf was er niet bij, aangezien mijn festivaldebuut een maand later pas viel te vieren met het bezoek aan het modderige Torhout, waarvan het hoogtepunt toch wel de knokpartij tussen twee mud-liefhebbers was.
Jajaja, de maand oktober is er voor velen van ons eentje om in te lijsten. De kleuren van deze maand zijn rood, groen, bruin, geel, blauw, paars, oranje … ze bieden ons rust, leven en wijsheid.

Werner Bloemers, november 2021.