Zaterdagmiddag was er een Remembrance Day viering op de CWGC Britse oorlogsbegraafplaats te Nederweert. Jaarlijks worden er in het Verenigd Koninkrijk en in de landen van het Gemenebest op 11 november de slachtoffers herdacht van de Eerste Wereldoorlog, de ‘Great War’ en alle gesneuvelde militairen van alle oorlogen en gewapende conflicten sindsdien. De datum is de dag waarop in 1918 de Eerste Wereldoorlog eindigde.
Vanwege de zorgen omtrent corona was het een sobere herdenking. Adoptanten was gevraagd om hun bloemen niet te komen te leggen op die zaterdag tussen 12.00 en 16.00 uur maar op een ander tijdstip.
Herdenking Brits Militair kerkhof Nederweert
Bij de herdenking waren dit jaar alleen genodigden aanwezig om bloemen te leggen, om een rol te spelen in de ceremonie of om te zorgen voor de omlijstende muziek. Het door kunnen laten gaan van een waardige herdenking had onder deze bijzondere omstandigheden prioriteit. Vorig jaar was het namelijk een zeer sobere ceremonie. Dit jaar kon de ceremonie volledig worden gehouden maar zonder groot publiek. Volgend jaar hopen ze dat het mogelijk is om in grote getalen aanwezig te zijn.
Herdenking
Om 15.00 uur ging de voorzitter van de wapenbroeders afdeling Ospel, de heer Arie van der Lee, de ceremonie voor. De banierwacht van de Bond van Wapenbroeders afdeling Ospel, gevolgd door een groep doedelzakspelers (Pipers Society Castle Aldenghoor uit Haelen), opende de herdenking. Vervolgens werd iedereen welkom geheten, gevolgd door een woord van de voorzitter van de Stichting Adoptiegraven Nederweert, de heer Niek Hendrix.
Gebed
Na koraalmuziek (Harmonie Pro Musica uit Nederweert-Eind) werd er een overweging en gebed uitgesproken worden door Z.E.H. Pastoor Marcus Vankan. Vervolgens werd de Exhortation uitgesproken, gevolgd door een krans- en of bloemlegging. Er klonk een getuigenis van de gesneuvelde commando Medic Eric Harden VC. Deze werd afgesloten met The Last Post met aansluitend twee minuten stilte, gevolgd door de Dedication. Daarna werden de volksliederen “God save the Queen” en “Het Wilhelmus” gespeeld door harmonie Pro Musica uit Nederweert-Eind. Tot slot spraken de heer Arie van der Lee en als laatste de heer Niek Hendrix, waarna de banierwacht uittraden.
Stichting Adoptiegraven Nederweert
Dit jaar werd deze herdenking voor de laatste keer verzorgd door de Wapenbroeders afdeling Ospel. Vanaf volgend jaar zal de organisatie in zijn geheel komen te liggen bij de Stichting Adoptiegraven Nederweert, in samenwerking met de Wapenbroeders afdeling Ospel en de gemeente Nederweert.
Foto’s Johan Horst
2 Reacties
Dit is toch geweldig dat er zoveel lieve mensen zijn die dit ieder jaar weer mogelijk maken Chapeau en met alle respect .Hub en Anny Verdonschot
Een kerkhof is een kerkhof ; dode mensen.Wat is daar nu zo bijzonders aan ? Nu, dit is geen gewoon kerkhof ; dit is een militair kerkhof en dus een brok geschiedenis.Die geschiedenis is natuurlijk de Tweede Wereldoorlog ; het meest dodelijke conflict van de 20ste eeuw.Er overheen lopend zie en lees je de namen van hen die er begraven liggen en die vanaf de dag van hun sneuvelen geen dag ouder zijn geworden.Lance Corporal Walter Brittain (servicenummer 14585056), behorende tot het 9th bataljon van de Durham Light Infantry zal voor eeuwig 19 blijven sinds hij 19 januari 1945 zijn laatste adem uitblies in een land dat niet het zijne was.Al staande voor een graf reken ik altijd terug hoe oud hij – altijd een hij, uiterst zelden een zij – nu (november 2021) was geweest als hij de oorlog heelhuids door was gekomen.Hij zou nu 95 zijn geweest ; stok bejaard, dat wel, maar in tegenstelling tot de anderen nog in leven.In totaal liggen er naast hem nog een 362 kameraden uit een half dozijn landen behorende tot het Britse Gemenebest, waaronder zelf een soldaat afkomstig uit India en hoe die hier terecht is gekomen vraag ik me al sinds een halve eeuw af.Op de witte grafstenen is vaak onderaan nog een persoonlijke tekst van nabestaanden, “Beloved son”, “My beloved husband”, “He will be missed” enzovoort en vaak ontroerende stukjes tekst van mensen die ooit afscheid namen van een zoon, broer, echtgenoot, neef die nooit meer terug kwam uit de oorlog.Op Internet kun je alles terugvinden op de site, “Commonwealth War Graves Commision”.Eigenlijk zou in het kader van een geschiedenisles de hogere klassen van de lagere school ieder jaar een bezoek aan het Brits Militair Kerkhof moeten brengen onder leiding van een gids ; een oud-militair of zo om geschiedenis meer aanschouwelijk te maken, want uit een boek leer je minder dan dat je het in het echt ziet en vergeet niet dat dit niet een kerkhof is uit de tijd van Napoleon (200 jaar geleden), maar een kerkhof uit een periode die bij vele – oudere – Nederweertenaren nog vers in het geheugen ligt en anders wel bij hun kinderen die eindeloos verhalen uit de oorlog te horen kregen en in mijn geval vooral van mijn Moeder, die op een steenworp afstand van het kerkhof woonde in een grote boerderij waar ze twee maanden doorbrachten in (aardappel)kelders met Duitse granaten overvliegend die probeerden de Lambertuskerk omver te schieten, wat gelukkig niet lukte, maar gelukkig konden ze toch behoorlijk goed schieten, want geen enkele granaat sloeg in op het erf.