Jan Wijen | ‘Mijn naam gaat pas van de ledenlijst als ik er niet meer ben’

Samen met lokale verenigingen en instellingen bouwt de gemeente Nederweert aan een duurzame toekomst voor De Pinnenhof. Een nieuwe, gezonde basis voor een bloeiend verenigingsleven. Het gemeenschapshuis, dat in 1968 de deuren opende, bergt een schat aan verhalen en ontmoetingen. In deel 8: Jan Wijen (76) die na 13 jaar afscheid neemt als voorzitter van zijn geliefde KBO St. Lambertus, Pinnenhof-gebruiker van het eerste uur. 

Tijdens de eerste lockdown in 2020, toen De Pinnenhof gesloten was, stak het KBO-bestuur alle leden van 80 jaar en ouder met een persoonlijk telefoontje een hart onder de riem. Voorzitter Jan Wijen herinnert het zich nog als de dag van gisteren. “Ik belde met een mevrouw van midden tachtig. Ze is weduwe en heeft geen kinderen. ‘Wat fijn dat je belt’, zei ze, waarna ze vertelde dat haar lippen al 11 dagen niet van elkaar waren geweest. Na al die tijd was ik de eerste die ze sprak. Voordat het coronavirus uitbrak, kwam deze dame twee keer per week naar De Pinnenhof om te kienen en te gymmen. Om lekker te ontspannen en onder de mensen te zijn.”

Bevlogen kartrekker
Het is een schrijnend voorbeeld dat laat zien hoe belangrijk een bloeiend dorpshuis is voor een gemeenschap. Zeker in de herfst van het leven, als het sociale netwerk kleiner wordt, hebben mensen behoefte aan een verzetje en een plek om elkaar te ontmoeten. Vanuit deze gedachte werd in 1968, het jaar dat De Pinnenhof de deuren opende, KBO St. Lambertus opgericht. Het dorpshuis aan de Kapelaniestraat is al 54 jaar de vaste thuisbasis en het decor van diverse activiteiten voor ouderen. Bijna vijfhonderd leden telt de KBO, de meesten zijn de zeventig gepasseerd, de oudste is bijna 100 jaar. In grote getalen komen ze naar De Pinnenhof om te kaarten, kienen, dansen, koersballen of gymmen. Ook bij de jaarlijkse Sinterklaas- en Kerstviering en op themamiddagen van de KBO is het huis steevast goed gevuld en regeert de gezelligheid. Daarnaast is De Pinnenhof het vertrekpunt van vele dagtochten en wandelingen en de jaarlijkse KBO-reizen. “De agenda staat als een huis, de activiteiten lopen als een tierelier”, glundert Jan die de afgelopen dertien jaar als energieke voorzitter de kar trok.

Afspraak is afspraak
De Nederweertenaar leidde de bestuursvergaderingen, coördineerde het kaarten, verzorgde toertochten, wierf nieuwe leden, vergaderde mee in het regiobestuur en was lid van de felicitatiedienst die jarige 80-plusleden persoonlijk aan huis fêteert.

Alles wat Jan deed, deed hij op volle kracht en pro deo. “Want”, zo zegt Jan, “Ik doe het belangeloos of niet. Besturen en organiseren is mijn ding.  Ik ben niet iemand die wacht tot een ander het gaat regelen, ik draai liever zelf aan de knoppen. Daarbij ben en blijf ik die ‘boerenjongen’ van Boeket. Dat wil zeggen: afspraak=afspraak.”

In het hart
Zijn ogen worden vochtig als het naderende afscheid als voorzitter ter sprake komt. “Ik ben 76 en gezond van lijf en leden. Dat is een mooi moment om met dankbaarheid terug te kijken. Deze vereniging zit in mijn hart, hier ligt een deel van mijn leven. Ik mag dan vertrekken uit het bestuur, mijn naam als lid strepen ze pas door als ik er niet meer ben.” Jan blijft naar De Pinnenhof komen om een kaartje te leggen. Daarnaast gaat hij vanaf juni voor de leden weer toertochten verzorgen met zijn tramwagen. Hij kijkt er reikhalzend naar uit. Samen lekker een middag op pad. “Die vrolijke, lachende gezichten achter mijn tractor, daar krijg ik nooit genoeg van. Dat vind ik fantastisch. Die mevrouw die tijdens de lockdown 11 dagen lang niemand had gesproken, gaat ook regelmatig mee. Alleen al voor haar zou ik deze tochtjes blijven maken.” 

Tekst: Bas Poell
Foto: Nederweert24