Hoe kom je aan vrijwilligers voor je club?

De maatschappij kan niet zonder vrijwilligers. Helaas is er lastig aan te komen. Of niet?

Aan het woord twee bestuursleden van V.V. Eindse Boys in Nederweert-Eind. Gevolgd door de voorzitters van wijkraad Fatima en buurtvereniging Fatima in Weert. 

Kelsey Stals (29) staat binnen het bestuur van V.V. Eindse Boys aan de lat voor de ‘dameszaken’, ofwel het damesvoetbal binnen de club.
Lambert Rietjens (67) was jarenlang penningmeester en bestuurslid technische zaken. 

Hoe kom je aan vrijwilligers voor je club?

Een regelmatig terugkerend onderwerp op de bestuurstafel is de werving van vrijwilligers. Eindse Boys haalde al van alles uit de kast om het legertje vrijwilligers te vergroten. Kortdurende inzet als chauffeur vindt men OK, maar het blijkt een stuk lastiger om mensen te vinden die in het bestuur of een commissie willen. Jongeren betrekken is al helemaal moeilijk. “Als zij nou ‘ns de helft van de tijd dat ze op hun telefoon zitten besteden aan de club, dan heb je toch zo een paar uren vrijwillige inzet bij elkaar!”, stelt Lambert.

Leden vinden het vanzelfsprekend dat alles bij de vereniging gewoon doorloopt. Lambert: “Soms horen we zelfs: ‘We betalen toch contributie.’ Klopt, samen met subsidie en sponsoring dekt dat een gedeelte van de kosten. Maar om de overige kosten te dekken, moet er veel door eigen leden gedaan worden. Dat kan het bestuur niet alleen. Neem bijvoorbeeld de kantine. Zonder mensen die bardienst willen draaien, gaat ’ie dicht.”

Kelsey: “De club is altijd goed voor mij geweest. Als lid krijg je alles wat je nodig hebt. Tenue, (betaalde) trainer, clubgebouw, opleiding, een goede sportaccommodatie. Dan mag je daar ook iets voor terug doen. Al van kinds af aan kom ik hier. Mijn opa en vader waren hier kind aan huis. Eindse Boys is me met de paplepel ingegoten. Ik vind dan ook dat het nu mijn beurt is om me in te zetten. We hebben het allemaal druk met gezin en werk, maar met een beetje goede wil is er altijd wel tijd te vinden om te helpen, toch?”

Hoewel het lastig is bestuursleden en vrijwilligers te werven, willen beide bestuursleden het hoofd niet laten hangen. De vereniging draait nog steeds met succes, mede door een aantal vutters en gepensioneerden die de accommodatie op peil houdt. Bovendien is er onlangs een flinke verbouwing gerealiseerd, waardoor Eindse Boys zo goed als energieneutraal en – volgens de KNVB – als eerste Nederlandse voetbalvereniging volledig zelfvoorzienend is. Lambert: “Dat lukt echt niet zonder sponsoren, bestuurskracht en de belangeloze medewerking van leden en andere vrijwilligers!”

Bestuurslidmaatschap is een functie met ups & downs. Daarvan zijn Lambert en Kelsey zich bewust. Waarom ze zich er dan toch voor blijven inzetten? Omdat ze trots zijn op hun club. Kelsey: “Mensen weten vaak niet wat je er allemaal voor doet. Als je begint als bestuurslid weet je dat zelf eigenlijk ook niet. Toch geeft het me voldoening. Ik leer er heel veel van. Als ik terugkijk op wat we zoal hebben bereikt voor de club, geeft dat hoop voor de toekomst.” “Sprak de nieuwe voorzitter”, vult Lambert aan. 

Het ijzer smeden als het heet is. Tja, dat is misschien toch de beste manier om mensen te werven…. Daar zijn de twee voorzitters van de wijkraad en de buurtvereniging het roerend mee eens. 

John (62) is voorzitter van Buurtvereniging Fatima. Jarenlang was hij voorzitter van de wijkraad Fatima. “Ik ken Roy (38) al heel lang en ik wist dat hij een goede opvolger van mij zou zijn bij de wijkraad. Dae pasj d’r beej. Dus ik ben op ‘m afgestapt en heb ‘t ‘m gevraagd.” Roy hield de boot enige tijd af. Maar nu Roy geen indirecte betrokkenheid meer heeft met de Weerter politiek, is voor hem de weg vrij om voorzitter van de wijkraad te worden. De wijkraad is het aanspreekpunt voor alles wat de wijk Fatima aangaat. Roy: “Ik woon hier en ik voel me betrokken bij de wijk.” John vult aan. “Je kunt gericht in actie komen voor de wijk; wat gebeurt er met de leegstaande sportzaal, wordt er gebouwd, hoe kunnen we het verkeersveiliger maken, is er een speeltuin nodig?”

Roy is allesbehalve onervaren in de vrijwilligerswereld en zeer maatschappelijk betrokken. Met de werkgroep ‘Voor iedereen’ organiseert hij jaarlijks een diner gekokkereld van eten dat normaliter weggegooid zou worden. Ook zit hij in het bestuur van de Streetsingers. 

John is ook geen onbekende in het Weertse, al was het maar door zijn jarenlange bestuurslidmaatschap van Bospop. “Ik doe wat ik doe, omdat ik het leuk vind. Ik ben niet bang om mensen te benaderen, voor sponsoring, voor een bestuursfunctie of om de handen uit de mouwen te steken. Ik ga altijd op zoek naar mensen die bij ons passen. Ik stap gewoon op de mensen af als de tijd daar rijp voor is.”

Hoe zit het met de waardering? John neemt het woord. “Weet je, je moet het samen doen. Dat is heel belangrijk. Daarom moet je de vrijwilligers verwennen. Ze goed te eten en te drinken geven. En het moet gezellig zijn. Als het niet gezellig is, gaan de mensen lopen. Bovendien moet je zorgen dat er voldoende leuke dingen te doen zijn waarvoor ze zich kunnen inzetten. Ik noem maar wat: helpen bij een festival. Dat vindt iedereen leuk.”

Voor zowel John als Roy geldt dat ze zich betrokken voelen bij de buurt. Iets voor hun eigen wijk kunnen betekenen, geeft plezier. “Tuurlijk doe je het voor jezelf”, schetst Roy. “Maar het is ook fijn als je er een ander blij mee kunt maken. Ik moet wel het idee hebben dat ik iets kan toevoegen aan het geheel. Bovendien word ik er kriebelig van als mensen zo’n houding hebben van ‘ze zoeken het maar uit’. Nee, niks gaat vanzelf.”

“Wetse, vrijwillig voor de club of voor een ander iets doen moet in je zitten. Je moet goed rondkijken, maar meestal weet ik de juiste personen wel te vinden”, sluit John af met zijn welbekende gulle lach. 

Deze artikelenreeks werd gemaakt in het kader van het Nationale jaar van vrijwillige inzet 2021 i.s.m. Punt Welzijn. Het volledige magazine is te vinden op: Vrijwilligersmagazine – Punt Welzijn

Tekst: Francis Bruekers / Sparkle Tekst & Communicatie
Foto: Johan Horst