Je weet nooit precies wat er in iemand omgaat

Elke ochtend opende ze de archiefkast en toverde ‘papierkraam’ tevoorschijn. Sorteerde dit in drie stapels; directe aandacht, later vandaag, vandaag niet. De stapel die direct aandacht nodig had kwam links op haar bureau te liggen. Hij viel nog net niet omver. De stapel; later vandaag, die overigens niet veel kleiner was, kwam boven op de kast te liggen. De rest verdween weer in de kast. Elke dag hetzelfde ritueel. Het was onmogelijk om haar en haar stapels werk te negeren.

De stapels gaven haar een vrijbrief zich autoritair te gedragen en anderen te commanderen. Het kwam niet in je op om haar tegen te spreken, ook al had je zelf genoeg werk te doen. Ieder zag immers elke dag al dat werk, dus ze zal het wel druk hebben. De overmatige stress was zichtbaar en voelbaar. Niemand zei er dan ook iets van als ze voor de zoveelste keer weer naar de rokersplek liep terwijl ze jou net weer een opdracht had gegeven.

Het was niet uitnodigend om bij haar in de buurt te zijn. Het ging altijd over hoe belangrijk háár werk was en hoe druk ze het had. Ooit had een collega zijn hulp aangeboden. Hij had de stapel later vandaag al in zijn handen terwijl hij haar vroeg wat hij voor haar kon doen. Ze was niet blij met zijn goede bedoelingen. Niemand mocht aan ‘haar stapels’ komen. Als ze hulp nodig had dan wist ze hem wel te vinden, sneerde ze hem toe. Als het even kon hielden haar collega’s dan ook afstand. De werksfeer werd er niet prettiger door.

Totdat er op een dag een andere officemanager kwam. Die nodigde iedereen uit voor een persoonlijk kennismakingsgesprek. Die merkte al snel dat er iets haperde in de onderlinge samenwerking. Maar er was ook zoiets als loyaliteit onder elkaar. Gesprekken stopten als ze doorvroeg. Zij was immers een ‘vreemde’. Maar één gesprek verliep totaal anders. Dat was met de medewerker die elke dag papierkraam uit haar archiefkast haalde. Zij vond dat de rest op kantoor maar lanterfantte terwijl zij altijd druk was en overuren maakte.

De nieuwe manager plande een werkafspraak met als doel, samen álle dossiers door te nemen die ze onder haar hoede had. In een eerste reactie kwam de medewerker met allerlei bezwaren. De manager liet zich echter niet afschepen. De volgende ochtend werd de stapel niet op haar bureau gesorteerd maar in het kantoor van de manager.
Er bleken een aantal dossiers tussen te zitten die al compleet waren afgewerkt en in het grote archief opgeborgen konden worden. Omwille van vage redenen hield ze deze echter bij zich. Het waren complexe dossiers, die weliswaar waren afgewerkt, maar die ze niet kon loslaten. De stapel vandaag niet bleek dan ook een stapel te zijn met compleet afgewerkte dossiers. Uiteindelijk bleven er maar een aantal dossiers over. Nu het werk was gesorteerd was er ruimte om te kijken wat de werknemer nu écht nodig had. Dat was het punt waarop ik in beeld kwam. Ik kende de manager die een aantal jaren geleden een coachtraject bij me had gevolgd waarin we ook mindfulness hadden verweven.

De manager bracht de werknemer met mij in contact. Er was een klik en we spraken een coachtraject af. Ze koos ervoor om het programma Naar het hart van mindfulness als leidraad te nemen. Inmiddels zijn we bijna vijf maanden verder. Na het programma staat er tot en met oktober, maandelijks een coachgesprek gepland. Ze heeft behoorlijk wat stappen gezet. Haar leefstijl is bijna compleet anders. Ze gaat elke dag een half uurtje naar buiten voor een wandeling of ritje op de fiets. Ze eet gezonder. Mediteert regelmatig. Tijdens haar werk pauzeert ze structureel elke 40 minuten met een paar minuten adempauze. Overdag rookt ze veel minder. In de pauze schuift ze aan tafel met collega’s en soms maakt ze met hen samen een wandelingetje. Gesprekken gaan niet meer alleen over haar werk. De werksfeer is er voor het hele team een heel stuk op vooruit gegaan. Ze ervaart veel meer rust. Ze heeft ook weer zin om met anderen iets af te spreken.

Mensen die er gestrest uitzien kunnen de indruk wekken, hard te werken en met iets belangrijks bezig te zijn. Is dat ook zo?
Er kunnen vele redenen zijn waarom mensen zich achter een grote berg werk verschuilen. Het kan hen een vrijbrief geven om niet te hoeven socialiseren wat goed uitkomt als je het lastig vindt om met anderen een emotionele band op te bouwen.

Je weet nooit precies wat er in iemand omgaat.

Ben jij op zoek naar een coach maak dan een afspraak via Coachfinder.

Heb je interesse in onze nieuwsbrief meld je dan hier aan.

Agenda
29 september start er een nieuwe groep met een mindfulness training.

– Lisette –

In de rubriek ‘Mindfulness’ schrijft Lisette Poell over haar werk in de praktijk ‘Jij bent Oké’. Ze geeft tips hoe Mindfulness te integreren is in het dagelijks leven. Lisette is gediplomeerd coach/counselor en Mindfulness Based Cognitive Therapist/trainer en is aangesloten bij de beroepsorganisatie NOBCO. Naast (online) coaching geeft ze trainingen en workshops op het gebied van Mindfulness, communicatie en intuïtief schrijven. Ze werkt vanuit verschillende locaties. In haar werk betrekt ze, waar mogelijk, de natuur. Nieuwsgierig geworden? Kijk op de website www.jijbentoke.nl en ook op Facebook , LinkedIn en ook op Instagram. Je vindt haar profiel ook op Coachfinder, een initiatief van Psychologie Magazine. Heb je een vraag of opmerking stuur me een mail.