Werner Bloemers | Het magische getal zeven

Door Werner Bloemers

Zoals wel vaker begin ik met een toch wat mysterieuze titel, waarvan men dan wellicht zit te denken: ‘wat ga je ons voor bijzonders vertellen?’ Er zijn zoveel mooie verhalen te vertellen, maar dan moet ik die wel meekrijgen. En er op mijn eigen manier een story van zien te maken, of dat nu literatuurgebalk is of juist niet.

Maar goed, je hebt van die dagen die toch onlosmakelijk verbonden zijn met een bepaalde lotsbestemming. Die te verklaren zijn, of juist weer niet. Je kunt ze ook verhullen, verbergen of in de hoek stoppen. Die dagen komen er altijd weer uit, net als je eigen gedachten, je eigen gevoelens, je eigen persoonlijkheid. Die je dan ook weer allemaal tevreden moet zien te stellen.

Halverwege de maand mei toog ik met in totaal zeven medestrijders van de Schoorkapel naar de aloude Kapel in ’t Zand te Roermond. Deze tocht legden wij in iets meer dan zeven uur af, de pauzes erbij inbegrepen en de werkelijke wandeltijd was 5 uur en 2 minuten. Dus ergens kom je vaker opgeteld zeven terug. De gemiddelde snelheid per uur was 5:2(0). In totaal had ik die dag zeven kaarsen afgestoken en ik had ook in totaal zeven broodjes gesmeerd, waarvan er maar drie waren opgegeten tijdens die lange tocht over 26 kilometer. De resterende vier broodjes bewaarde ik voor als het effect wel heel bespeelbaar zou worden. En wat waren we tevreden, wat was de lange reis met zijn prachtige kleuren en fijne gesprekken toch magisch, bijna betoverend … ondanks of juist dankzij de warmte.

De volgende ochtend zou ik deelnemen aan de Venloop en ik keek naar mijn startnummer: 01284. Ja, wat krijg je als je 84 door 12 deelt, of juist de berekening 1+2+8-4 maakt? Juist: 7! Het magische getal 7 behoedde mij voor ongeluk, want als ik tijdens de laatste bloedhete Venloop mee was gaan rennen … nee, dan had het er niet zo goed uit voor mij uitgezien. Maar een marteltocht zou vast en zeker een hoop inspiratie voor een verhaal hebben gegeven.

Echter, bijgelovig als ik ben, gooide ik het startnummer niet weg en bewaarde het voor de 25e mei, de dag dat Feyenoord eigenlijk met 4-3 van AS Roma had moeten winnen. Je moet niet overdrijven in gelukszoekerij, maar het zou mooi zijn geweest. Want wat is het toch met die Nederlanders? Het is op een paar enkelingen na altijd hetzelfde. Als het heilige moeten er aan de pas moet komen, werkt de factor geluk niet mee. En kun je er naar fluiten.

Was het maar zo dat we elke dag iets konden creëren waardoor het magische getal zeven in volle werking zou blijven draaien. Maar dat is niet zo. Soms zijn de dagen zo vreselijk onbegrijpelijk duister, dat ze daarna vanzelf weer de goede kant uitdraaien. En van slap lullen wordt ook niemand wat wijzer, maar het zorgt toch altijd voor een moment van stilte.

Die stilte kunnen mensen met gehoorproblemen makkelijk creëren door hun hoortoestellen af te zetten, maar het magische getal zeven, daar blijft men altijd naar zoeken.

Werner Bloemers,

Juni 2022