Kistkappe | ‘Die kolkende zaal, dat is en blijft sjiek’

Kistkappe: het geheim van een succesformule

Samen met lokale verenigingen en instellingen bouwt de gemeente Nederweert aan een duurzame toekomst voor De Pinnenhof. Een nieuwe, gezonde basis voor een bloeiend verenigingsleven. Het gemeenschapshuis, dat in 1968 de deuren opende, bergt een schat aan verhalen en ontmoetingen. In deze 11e aflevering zoomen we in op het jaarlijkse Kistkappe, een prachtige en nog altijd springlevende traditie op de vrijdag voor Vastelaovendj.

Kistkappe

Voor wie het fenomeen nog niet kent, een korte introductie. Het Kistkappe is een feest waarbij bezoekers samen op de maat van de muziek met pollepels op houten kistjes slaan. Wie er ooit tussen heeft gestaan, weet: dat geeft een ongelooflijke bak herrie.

Volgens de overlevering begon het in de 19e eeuw. Bloedserieus toen nog. De gewone burgerij wilde zich afzetten tegen het dorpsbestuur. Om het protest kracht bij te zetten, maakte men gebruik van houten kisten en pollepels. Gaandeweg de jaren kreeg de traditie steeds meer een ludiek karakter en verplaatste het evenement zich naar de Vastelaovendj.

Eén groot feest
De eerste edities vonden plaats in De Knip. Via Centraal en Dancing Madeira streek het Kistkappe in 2013 neer in gemeenschapshuis De Pinnenhof. Matthijs Kaan van de organiserende kapel Klein Mer Neugter weet nog dat hij aanvankelijk even zijn bedenkingen had bij het nieuwe onderkomen. “Madeira was een echte horecazaal. De Pinnenhof een gemeenschapshuis. De entourage was er anders, het was er veel lichter. Maar na de eerste editie was die zorg gelijk van de baan. Ook in De Pinnenhof werd het één groot feest”, memoreert Matthijs.

Het geheim is de formule. Niets is zo laagdrempelig als Kistkappe. Iedereen kan het en iedereen kan meedoen. Voeg daar een goede liveband met lokale en regionale artiesten aan toe en je hebt een fantastische avond. “Normaal gesproken zie je bezoekers bij een evenement eerst even de kat uit de boom kijken. Dan staan ze ergens achterin staan met een biertje in de hand. Bij Kistkappe gaat dat totaal anders. Iedereen loopt direct naar voren richting het podium om de beste plek te bemachtigen. Zeker als De Badmötse op de bühne staan, gaat het dak er af”, vertelt Jos Willekens die in dat eerste carnavalsseizoen in De Pinnenhof werd uitgeroepen tot prins van De Pinmaekers en er daarnaast jarenlang repeteerde en optrad met de kapel.

Kolkende zaal
Trok het evenement in 2013 nog zo’n 300 kistkappers naar De Pinnenhof, zes jaar later was de limiet (meer dan) bereikt en barstte de zaal bijna uit z’n voegen. “Er was geen houden aan, de mensen bleven maar komen. In de loop van de avond raakte de riolering verstopt, de wc’s waren niet berekend op zoveel bezoekers tegelijkertijd. Toen de consumptiemunten op waren zijn we met emmertjes langs de bar gegaan om de uitgegeven muntjes weer opnieuw in de roulatie te brengen”, lacht Matthijs. Om de toestroom in de hand te houden, geldt er tegenwoordig een voorverkoop en is het aantal kaarten gelimiteerd. “Zo houden we het veilig en verantwoord voor iedereen.”

Het Kistkappe wordt al jaren georganiseerd door vrijwilligers van kapel Klein Mer Neugter. Matthijs Kaan begeleidt bijvoorbeeld de deelnemende artiesten, Erik Scheijven (Kistkapper van het eerste uur) de muziek. Anderen verzorgen de horeca, kaartverkoop, garderobe of pr. De presentatie van de avond is in handen van Jos Willekens. Ook na 23 edities is de formule volgens hem nog lang niet uitgewerkt. “Het blijft elke keer prachtig. Op donderdagavond wordt er nog gekaart. De volgende dag wordt De Pinnenhof omgetoverd tot Kistkappaleis. Als je dan ’s avonds hier komt, weet je niet wat je meemaakt. Dat geluid. Die kolkende zaal. Dat is écht sjiek.”