Lisette
Deze week werd er weer een groepstraining Mindfulness afgerond. Bijzondere mensen met ieder hun eigen verhaal die elkaar vinden in het gemeenschappelijke van Mindfulness. Maar hier gaat dit column niet over. Of toch wel?
Ik ken mijn grenzen!
De titel van dit column is puur persoonlijk. Terwijl ik dit schrijf klinkt het lied; Hotel Califorina van the Eagles op de achtergrond. De tekst van dit nummer staat overigens bol van metaforen. ‘You can check out but you can never leave’. De mind vergeet niks. Dit wil zeggen dat het aan jou is om je weg te vinden. Omgaan met wat er is, is geweest en wat er zich nu voordoet. Ik ken mijn grenzen. Voor het eerst in al die jaren dat ik hier woon (sinds 2013) werd er een bbq in de buurt georganiseerd waarvoor we waren uitgenodigd. Erik Duret was er om ons live te entertainen met zijn muziek. Een gezellige sfeer. Een aantal mensen kende ik, anderen nog niet. Je groette elkaar wel in het voorbijgaan maar dat was het dan ook. Nu was er gelegenheid om elkaar beter te leren kennen. Tijd was te kort om met iedereen een praatje te maken. Ook al was het keigezellig, na een aantal uren pakte ik mijn glas op, groette iedereen en ging naar huis. Vroeger zou ik dit nooit hebben gedurfd. Dan werd ik geplaagd door allerlei gedachten zoals: Wat zullen anderen denken … Ik kan het toch niet maken om naar huis te gaan…Ik kan Paul toch niet alleen laten … Het is toch keigezellig, dit wil je toch niet missen … et cetera.
Gelukkig is het tegenwoordig anders.
Tegenwoordig geef ik gehoor aan mijn grenzen. Vroeger vond ik het veel makkelijker om mijn grenzen te negeren dan te dealen met mijn eigen demonen. Maar uiteindelijk valt een keer het doek. Je houdt dat namelijk niet vol. En ik heb het echt heel veel jaren geprobeerd…
Mindfulness heeft me geholpen hier anders mee om te gaan. Ook al zijn sommige situaties nog steeds een uitdaging. Ik heb geleerd dat die uitdagingen uiteindelijk nooit groter zijn dan de uitdaging om tegemoet te komen aan wat ik nodig heb. Dus ik pakte mijn glas op en keerde huiswaarts. Geïnspireerd door Erik Duret en zijn gitaar pakte ik thuis nog even mijn akoestische gitaar op en tokkelde een paar oude nummers. Ik voelde dat het eelt op mijn vingers grotendeels was verdwenen, maar het was wel weer even leuk om te doen. Wie weet ga ik weer wat vaker spelen.
Je grenzen kennen is één ding. Ernaar handelen is echter niet altijd vanzelfsprekend. Dat was ook de conclusie van de groep die deze week mee deed met de achtste en daarmee laatste sessie mindfulness. Ze hadden allemaal hun grenzen gezien en beseften dat niemand anders dan zij zelf hun grens konden bepalen. Er is namelijk niemand anders die dit voor je kan doen.
In mijn praktijk coaching en mindfulness is dit een hot item. Ook al is men zich in eerste instantie vaak niet direct bewust van wat de kern van het probleem is. Vaak gaat het over de manier waarop ze met zichzelf en met hun grenzen omgaan. Coaching begint dan ook altijd met bewust worden van wat er gebeurt.
Kun je hier wel iets van steun bij gebruiken, aarzel niet en neem contact me met op. Je bent van harte welkom.
In de rubriek ‘Mindfulness’ schrijft Lisette Poell over haar werk in praktijk ‘Jij bent Oké’.
Zij is aangesloten bij Coachfinder en de beroepsorganisatie NOBCO. Lisette is een gecertificeerde coach voor persoonlijke groei en ontwikkeling. Naast (online) coaching en coachen met de natuur als co-coach, geeft ze trainingen en workshops op het gebied van Mindfulness, communicatie en intuïtief schrijven. Nieuwsgierig geworden? Kijk op de website www.jijbentoke.nl of mail naar lisette@jijbentoke.nl.
Social media links: Facebook , LinkedIn, Instagram.
Er zijn nog geen reacties geplaatst