Lang twijfelde Rens Op ’t Root (34) erover hoe zijn werkende leven in de techniek eruit zou moeten zien. Tot hij zich samen met zijn vader ontfermde over het onderhoud en de reparaties van tuin- en parkmachines. Nu, een dik decennium later, leidt hij een bedrijf van formaat. Rens: “Mijn vader is de onmisbare schakel, maar ooit zal ik het overnemen.”
Renki
Momenteel niet meer voor te stellen, maar toen Rens zijn opleiding werktuigbouwkunde afrondde, lagen de banen in de techniek niet voor het oprapen. Stilzitten was geen optie en dus voegde hij zich bij zijn vader, die zich bekommerde om zaken als kapotte grasmaaiers en defecte kettingzagen. Renki, een combinatie van de naam van zoon Rens en dochter Kim bleek al snel een bekend adres voor reparaties en onderhoud. Wat in eerste instantie tijdelijk zou zijn, groeide steeds verder uit tot een succesvol bedrijf. De vraag groeide en noodzaakte zijn vader tot het maken van een keuze: het hobbymatige karakter in ere houden of verder professionaliseren om er een dagelijkse boterham aan te verdienen. Dat laatste werd het. Naarmate het bedrijf groeide, groeide ook de ondernemersgeest van Rens. “Het sleutelen, het contact met klanten en de verkoop, ik werd er ontzettend van enthousiast van.”
Van garage naar loods
“We hebben altijd gezegd dat we klein wilden blijven. Toch diende zich gaandeweg een aantal kansen aan. Bijvoorbeeld toen er grond vrijkwam waar we een loods op konden bouwen. Dat leidde automatisch tot verdere professionalisering. Op den duur verkochten we steeds meer A-merken en werkten we alleen maar met getraind personeel. Alles om het bedrijf beter te maken.” Die inspanning en investeringen loonden. Het bedrijf floreert intussen. “Ik zie het als een soort olievlek. Hoe meer machines je verkoopt, des te meer onderhoud er op je bordje komt.” Mond-tot-mondreclame is de voornaamste reden dat mensen Renki weten te vinden. Adverteren of acquisitie gebeurt wel, maar is niet noodzakelijk. “Kwaliteit verkoopt zichzelf. Dat is naar mijn mening de reden dat hier dagelijks klanten binnenlopen voor grasmaaiers, bladblazers en heggenscharen. We zijn altijd open en eerlijk naar de klant, en dat helpt.”
Het stokje overnemen
Een vader die ook je collega is, ziet Rens niet als nadeel. Integendeel: “Natuurlijk, soms verschillen we van mening en botst het wel eens. Maar het is juist goed dat we die verschillende inzichten hebben. Dat leidt uiteindelijk tot het beste resultaat. We hebben een duidelijke onderverdeling gemaakt qua taken. Ik bekommer me bijvoorbeeld volledig over alles wat met tuin- en parkonderhoud te maken heeft. We importeren rechtstreeks uit Italië beregeningshaspels die we door heel Nederland verkopen. De verkoop van die haspels is echt mijn ‘pakkie-an’.” Rens’ vader, Peter op ’t Root (67), houdt zich bezig met de bedrijfsadministratie, de planning en het aansturen van de werkplaats. Ondanks dat diens leeftijd doet vermoeden dat een bestaan als pensionado aanstaande is, zet hij zich nog altijd voor de volle honderd procent in. “Mijn vader is erg gedreven. Hij is op dit moment de onmisbare schakel in dit bedrijf. Toch zal ik het ooit volledig overnemen. Zijn taken, zoals contact met dealers of aftersales, worden dan bij mij ondergebracht. Op dat gebied kan ik nog veel van hem leren. Hij brengt niet voor niks veertig jaar ondernemerservaring met zich mee.” Het vertrouwen dat de toekomst positief zal zijn, is er daarom zeker. Alleen al vanuit zijn eigen interesse. “Het ondernemen ligt me meer dan het sleutelen. Ik heb een constante drive om ons bedrijf te verbeteren. Daar krijg ik echt een topgevoel van. Het is wel belangrijk dat ik ben begonnen met sleutelen. Daardoor ken ik ook de ins en outs van de werkplaats.”
Personeel krijgen en behouden
Ook vanuit een andere hoek uit het gezinsleven kan Rens bouwen op deskundigheid. “Op het gebied van personeelsbeleid heb ik veel aan mijn vriendin Kiki. Zij heeft altijd als recruiter gewerkt en dat komt vaak goed van pas. Bijvoorbeeld bij sollicitaties of dagelijkse gesprekken met werknemers. Ik heb van haar geleerd om constant te blijven vragen. Niet alleen op het gebied van werk, maar ook op persoonlijk vlak. Het moet niet altijd over werk gaan, er bestaat meer in het leven.” Die aanpak is volgens Rens de beste manier om geschikt personeel te krijgen én te behouden. “Geschoolde en getrainde mensen zijn lastig te krijgen. Vooral in onze sector is dat lastig. De banen in de techniek liggen voor het oprapen, mensen kunnen overal meteen aan de slag. Daardoor komt het voor dat medewerkers al snel stoppen als ze denken dat het gras aan de overkant groener is.” Het personeel van Renki is hem dan ook erg dierbaar. Hij doet er alles aan om dat te behouden. “Ik ga ze bijvoorbeeld niet vragen om structureel een paar dagen in de week over te werken. Dan zijn ze zo weg. Zij hebben ook een gezin dat ze willen zien ’s avonds. Verder hebben we iedere vrijdagmiddag een borrel. Lekker even informeel met elkaar buurten en lachen over zaken buiten het werk. Dat is zo ontzettend belangrijk!”
Glansperiode
De coronapandemie was voor Renki lucratief. Vanwege het gebrek aan vakanties, dagjes weg of andere ontspannende activiteiten zaten mensen relatief veel thuis. “Dan merk je dat mensen hun tuin laten opknappen. Ze schaften bijvoorbeeld een robotgrasmaaier of andere spullen aan.” Het leidde tot een flinke aanwas van nieuwe klandizie. Een aanwas die zelfs niet volledig te verwerken viel. “De leveranciers hebben laag ingezet qua productie tijdens het begin van de coronapandemie. Ze hielden de hand op de knip omdat ze dalende cijfers verwachtten. Het tegenovergestelde bleek waar: de vraag overtrof het aanbod volledig.” Het resulteerde in problemen met leveringen op grote schaal. Ook bij Renki. “Die vraag is nog steeds gigantisch. Vooral elektrische componenten zoals computerchips zijn schaars. We proberen mensen toch te helpen door bestaand materiaal te lenen, maar dat is natuurlijk geen onuitputtelijke bron.” Toch is het glas absoluut halfvol en geldt dit eerder als een luxeprobleem dan een serieuze uitdaging. “We verkopen prachtige producten en ik ben er oprecht supertrots op dat we die mogen verkopen. Dat is absoluut niet vanzelfsprekend.”
Tekst: Ruben Weekers
Foto: Dion Zwartjens / Amber Uiterwijk Winkel / Glendi – Digital Solutions
Drukwerk: Drukkerij van Deursen
Er zijn nog geen reacties geplaatst