‘De trommel is mijn connectie met de wereld’

RICK bestaat 75 jaar. Een periode waarin duizenden culturele talenten tot wasdom zijn gekomen. Sommige cursisten uit deze Weerter regio stegen tot grote hoogte. Zoals Dominique Vleeshouwers (30) uit Amsterdam. Bijna 25 jaar geleden maakt hij zijn debuut als slagwerker bij de Harmonie van het Heilig Hart in zijn geboortedorp Altweerterheide. Anno 2023 behoort hij tot de Champions League in zijn vakgebied. Dominique is het levende bewijs dat je als kind niet groot genoeg kunt dromen. 

Een jaar of zes was hij toen hij werd betoverd door de slagwerkers van de plaatselijke harmonie. Het opzwepende ritme, de krachtige slagen, de energie die de hele zaal vulde; alles klopte. Vanaf dat moment was er geen houden meer aan. De jonge Altweerterheidenaar hing zijn blokfluit aan de wilgen en stuurde een brief naar de secretaris van de muziekvereniging. Zijn vraag klonk meer als een mededeling. ‘Met Kerstmis wil ik graag twee drumstokken. Een ander instrument hoef ik niet.’

Pionieren in de speeltuin
Met deze keuze stond zijn bestemming vast. Dominique Vleeshouwers werd slagwerker. En niet zomaar een. Hij zou de beste worden. Op zijn zevende ging de pupil in de leer bij Frank Rademakers, toen slagwerkdocent bij en tegenwoordig directeur-bestuurder van RICK. “Zijn lokaal stond vol met trommels, pauken en marimba’s”, herinnert Dominique zich. “Het voelde als een speeltuin en ik kon niet wachten om al die instrumenten te bespelen. Als Frank me drie oefeningen meegaf, deed ik er zes. Hij wist me tot het uiterste te motiveren. De liefde voor percussie en de drang om te pionieren die hij me deelde, voel ik tot op de dag van vandaag. Net als het plezier en de verbondenheid in de slagwerkgroep van RICK.”

De liefde voor muziek vormde de basis. Zijn gevoel voor melodie en ritme en zijn ijzeren discipline deden de rest. Duizenden uren van noeste arbeid brachten de jonge slagwerker tot waar hij nu staat. Een virtuoos in zijn vakgebied die de muzikale harten van de hele wereld verovert en voortdurend zijn artistieke grenzen verlegt. De dertig nog maar net gepasseerd soleerde Dominique met vele gerenommeerde orkesten en schitterde hij in prachtige cross-overs met andere componisten en kunstenaars. Met beeldend kunstenaar Marcel van Hoef, die net als hij zijn eerste culturele stapjes bij RICK zette, werkte Dominique bijvoorbeeld samen in het project Six Japanese Gardens: een bijzondere samensmelting van slagwerk en schilderkunst. 

De missie: slagwerk in alle concertzalen
In 2020, een paar maanden voordat het coronavirus zijn intrede deed, beleefde de voormalige pupil van RICK het hoogtepunt in zijn nog prille carrière. In een uitverkocht Concertgebouw in Amsterdam nam Dominique als eerste slagwerker van Nederland de Nederlandse Muziekprijs in ontvangst. Naast de bekroning voor zijn werk was het voor hem de bevestiging dat percussie volwassen was geworden en door het land eindelijk als volwaardig instrument werd omarmd. “Daar was ik nog het meest blij mee. Er gebeurt zoveel moois op percussiegebied. In Limburg en Brabant barst het van het slagwerktalent. Hier ligt de bakermat met al die harmonieën, fanfares, slagwerkgroepen, muziekscholen en instrumentenwinkels. Daar bij de harmonie is het vuur ook bij mij aangewakkerd. Veel mensen hebben nog geen idee hoe rijk en veelzijdig die cultuur is. Ik prijs me gelukkig dat ik hier als kind al kennis mee mocht maken en dat ik de kans heb gekregen om me als muzikant en mens zo goed te ontwikkelen. In het schoolorkest, bij de harmonie in Altweerterheide, bij RICK in Weert en later op het conservatorium in Amsterdam. Ik zie het als mijn missie om alle onderdelen van die rijke slagwerkcultuur in Nederland met elkaar te verbinden en voor iedereen in binnen- en buitenland zichtbaar te maken. Slagwerk moet een structurele plek krijgen in de concertzalen.”

Trommeltaal
Om dat te bereiken, blijft de gelauwerde slagwerker zijn artistieke grenzen verleggen. Dominique heeft zich ontwikkeld tot een veelzijdige artiest die componeert, speelt en zijn publiek met vernieuwende arrangementen verrast. Overal waar hij optreedt, is de liefde voor de percussie voelbaar. “Via slagwerk maak ik de connectie met de wereld om me heen. Met andere culturen, muziekstijlen en kunstdisciplines. Zo heb ik een tijd geleden, tijdens een studiereis in Senegal, nieuwe Afrikaanse vrienden gemaakt. Gewoon door de trommel van hun land te bespelen. De taal van muziek is universeel.”

Dicht bij jezelf blijven
Misschien nog wel het meest in zijn element is hij in zijn nieuwe studio, thuis in Amsterdam. “Het gevoel van trots als het me eindelijk lukt om een heel ingewikkeld stuk te spelen, dat blijft toch het mooiste.” Het is Dominique ten voeten uit. ‘Kan niet’ bestaat voor hem niet. Als hij zijn tanden ergens in gezet heeft, laat hij niet meer los. Daarbij schuwt hij geen enkel genre en laat hij zich door niemand in een hokje plaatsen. “Met mijn muziek wil ik mensen inspireren om dicht bij zichzelf te blijven. Dat is best moeilijk in deze hedendaagse maatschappij waarin we al snel in een bepaalde richting worden geduwd. Maar uiteindelijk brengt je dat wel waar je wil zijn. Tegen jonge muzikanten zou ik dan ook willen zeggen: volg je hart. Blijf jezelf creatief uitdagen. Dat is een kwestie van spelen. Heel veel spelen. Zo ontdek je vanzelf wat je leuk vindt. En dat muziek geen grenzen heeft. Er is oneindig veel mogelijk.”