Bij ons thuis door Josephien Tullemans-Geuns

Onlangs vond de kinderboekenweek plaats. Josephien Tullemans-Geuns uit Ospel schreef net als vorig jaar een verhaaltje dat prima paste bij het thema van de kinderboekenweek. Haar dochter Fien las het verhaal voor en won hiermee de voorleeswedstrijd in haar klas. Hieronder het verhaal. Leuk om thuis met de kinderen te lezen of over te praten.

Bij ons thuis

“Het is weer kinderboekenweek”, zegt de juffrouw van groep zes. “Het thema dit jaar is ‘Bij mij thuis’. Maar ik maak er voor deze les ‘bij ons thuis’ van, omdat jullie per slot van rekening allemaal met andere mensen samen in een huis wonen. Wie kan er eens iets vertellen over iets typisch bij jullie thuis?”

Gonglin zegt snel: “Bij ons thuis eten we met stokjes.” “Wauw” roept Sjors, “Dat lijkt me gaaf. Trouwens geen wonder dat jij zo slank bent. Je krijgt toch bijna niets binnen met stokjes. En hoe gaat dat met soep eten?” “We hebben heus wel lepels”, antwoordt Gonglin rustig, “en soep is vloeibaar, dus die kun je ook drinken”. “Heel goed Gonglin om iets te vertellen over de maaltijd.” De juf is alvast tevreden met de eerste reactie.

Aukje verklapt dat haar moeder altijd een verrassing klaarzet na school voor haar en haar zus. “Gisteren had ze een enge tor gemaakt van een wortel bedekt met komkommerschijfjes als stevig schild. Met alles bespiedende groene zure augurkenogen aan voelsprieten van dunne frietjes kaas. En vervaarlijke tentakels van gesneden paprika.” “Dat is een hele mond vol”, concludeert de juf.

“Wij bidden altijd voor het eten”, meldt Sophie. “Dan ben ik blij dat ik niet bij jou woon”, zegt Tom. “Ik heb altijd honger als een paard en als je eerst moet bidden, val je toch zowat flauw van de honger. En dan is trouwens het vlees al koud voordat je het kunt eten.” “Zo erg is het ook weer niet”, valt Sophie hem in de rede. “Mijn ouders vinden dat we gerust dankbaar mogen zijn voor de dingen die we vaak zo vanzelfsprekend vinden, zoals een huis en eten. Bovendien geldt ‘A family that prays together, stays together’. Als we samen bidden, staan we sterk.”

“Hoorde ik Tom vlees zeggen?” vraagt Sasja kattig. “Wie eet er nou nog vlees anno 2023? Weet je wel hoeveel water er nodig is voordat de biefstuk op jouw bord belandt? En dan al die uitstoot van ammoniak en CO2. Een koe stoot gedurende haar leven gemiddeld 11.000 aan CO2 uit.” “Dan kun je die koe juist toch beter maar opeten?” zegt Jaap. “Is het gelijk afgelopen met de uitstoot.” De klas lacht, maar de juffrouw voegt eraan toe dat het natuurlijk niet zo eenvoudig is.

“Als ik bij mijn vader ben, eet ik wel vlees, maar mijn moeder kookt vegetarisch. Zo’n groenteburger smaakt best goed.” Iris is aan het woord en vervolgt: “Mijn ouders zijn gescheiden en nu heb ik eigenlijk in twee huizen een thuis.”  “Zijn jouw ouders gescheiden?” vraagt Sven verbaasd. “Dan hebben ze waarschijnlijk te weinig gebeden!” “Nou Sven je bent goed bij de les, maar ook bidden biedt natuurlijk geen garantie op succes”, zegt de juf.

“Wij gaan wel eens uit eten, maar laatst viel mijn vader dat wat tegen. Toen zei mijn moeder: “Zie je wel ‘Oost west thuis best’.” Dat wil zeggen dat thuis het eten gewoon het lekkerste is. En ’zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens’”, roept Luuk vrolijk. “Thuis is waar je hart ligt”,  reageert de juf.

“Het huis waarin ik woon is voor mij geen thuis”, zegt Micha treurig. “Bij ons echte thuis wonen geen mensen, omdat iedereen het huis is ontvlucht. Wel voel ik me veilig hier in het huis waarin we nu wonen. Ook vind ik het fijn dat ik naar school mag gaan en dat ik de vrijheid heb om samen buiten te spelen.”

“Dankjewel Micha”, zegt de juf zichtbaar geëmotioneerd. “Dapper dat je dit zo durft te zeggen. En laten we er samen voor zorgen dat ook kinderen die nieuw in de klas komen zich hier thuis voelen. Daar moet je samen iedere dag aan werken. Dan kunnen we er samen voor zorgen dat iedereen met plezier komt leren en werken. Misschien kunnen wij ons als klas ook sterker maken. Wat denken jullie van ‘A class that prays each day, stays okay’?” De juffrouw is enthousiast over haar eigen idee. “Baat het niet, dan schaadt het niet”, denkt ze bij zichzelf. “Morgen starten we de dag met gebed!” En de klas ligt in een deuk van de pret.