Werner Bloemers | Herfstig

Werner Bloemers

Terwijl de bladeren stilaan weer overal aan het ronddwarrelen zijn, de temperatuur in oktober 0,4 graad warmer is dan die van de recordmaand oktober in 2019 en de discussie over Zwarte Piet weer stilaan komt oplaaien, voel ik mij ietwat herfstig worden. Volgens de Dikke van Dale bestaat dat woord niet. Dit begrijp ik niet, aangezien het woord ‘Barbapapa’ – wat staat voor soepel of flexibel – wel in dit boek voorkomt. Of er nog in moet worden geplaatst, want ik heb het nog niet kunnen vinden.

Wat is dan de definitie van uw columnschrijver van ‘herfstig’?

Ik ben met 50 novembers gewoon in de herfst van mijn leven aanbeland. Dit betekent dat je rustig achterover kunt genieten van de mooie herinneringen in je leven. Dat je op een bepaalde manier terug kunt kijken, maar dat je ook uitwegen ziet om vooruit te kijken. Om het beeld van je zelf nog even te verfraaien met mooie gedachten en mooie daden. Tenminste, dat is de bedoeling. Het leven is immers altijd een strijd tussen goed en kwaad. En als je het goed bekijkt, is er eigenlijk geen goed of kwaad. Lastige keuzes in het leven zullen toch altijd moeten worden gemaakt.

Als je je herfstig voelt, kijk je ook terug op een van de meest bijzondere vakanties met je familie. Vorige week was ik nog ergens in Zuid-Polen. Het leven was er zo goed en we maakten talloze bijzondere avonturen mee. Wat wil een mens nog meer? En wat hadden we toch gelachen. Potverdorie. Ja, zelfs in het Pools. Je hoeft je er niet herfstig voor te voelen om dit te ervaren. Maar door de mooie kleuren van de bladeren in bijvoorbeeld Krakau kreeg dit een mooi glanzend gevoel.

Het leven is herfstig, als je kijkt naar de oorlogen die thans de wereld beroeren. Aan de oorlogen tussen Israël en Hamas en die tussen Rusland en Oekraïne kan een normaal denkend mens niets doen. Alleen maar constateren en in zich opnemen, waardoor er langzaam roest in je hoofd komt te zitten. Vrede moet er zijn! De nieuwe jaren ’60 met een modernere hippie-cultuur moeten ervoor zorgen dat ‘make peace, not war!’ de bekendste slogan zal worden op scholen, instituten en overheidsgebouwen. Alleen: wie zou dit op zich nemen?

We zitten met teveel herfstige koppen in de politiek. Bedenk toch iets nieuws, waardoor we geen last meer hebben van migratieproblemen, stikstofproblemen en huizenproblemen. Die 100.000 huizen die jaarlijks gebouwd moeten worden, kun je beter delen door 10.000 appartementen. Dan is het beter te doen. Of ik ooit de politiek in zou willen? Wie weet, maar het zou zoals altijd een lastige strijd worden om mijn punten te kunnen vergaren. Wie luistert er nu naar een dove die slecht ziet? Dat zie ik voorlopig niet gebeuren in die herfstige koppen.

Ik bedacht er zelfs een spottend gedicht over:

Omtzigt, Timmermans en Marijnissen
Ze zullen er weer naast gaan vissen
Wilders, Jetten en Van der Plas
Kraaien maar door over (stikstof)gas
Yesilgöz, Klaver en Bontekoe
Zijn het nu al verschrikkelijk hartstikke moe
Eerdmans, Baudet en Bikker
Vertellen alleen maar over Pepe de Kikker

En je voelt je ook nog eens herfstig als je van de mooie dingen van het leven weet te genieten, zonder gezeik of wat dan ook. En dat je hierin op je eigen manier de grondslag weet te leggen voor iets wat op gelukkig zijn lijkt. Als je je herfstig voelt, voel je je tevreden met je lot en ben je meer in staat te accepteren dat het wat minder draait. Want echt gelukkig zijn, dat zijn maar hele korte momenten.  Maar als de winter eraan komt, denk je: ‘Godverdomme, ik wil dit en ik wil dat!’. Het jaar vliegt voorbij, er is gewoon bijna geen tijd om je herfstig te voelen.

Werner Bloemers,
November 2023.