Ken je het bekende broodje-aapverhaal over de overeenkomst tussen Vastelaovundj en het ’s avonds uitvallen van de elektriciteit? Dat is namelijk een geboortepiek circa negen maanden later. Maar natuurlijk waren er met de carnaval ook bevallingen, zelfs in een tijd dat de elektriciteit nog niet uitgevonden was. Daarover gaat het verhaal van gastschrijver Johan Slabbers in deze aflevering van de Vizierrubriek.
Vizier op Nederweert
Ongehuwd zwanger
Vroedvrouw Joanna Linssen-Scheeren uit Heythuysen had een negentienjarige dochter die zwanger was geworden. De vader moest gezocht worden in Leveroy. Het was blijkbaar Lambertus Gerris, zoon van de smid, die naast de Schans in de Sillenhoek woonde op Sillenhof. De beste oplossing in zo’n geval was dat er alsnog snel een huwelijk werd georganiseerd.
Niet vlotten
Om de een of andere reden wilde het niet vlotten met het vaststellen van de huwelijksdatum. Misschien ontkende Lambertus dat hij de vader van het kind was, of wilde hij het zwangere meisje niet als echtgenote. Hij stamde namelijk uit een familie met aanzien en dan lagen dit soort zaken uiterst gevoelig. Met name van zijn moeders kant: de familie Vullers uit Roggel, die oorspronkelijk van Nederweert kwam waar zijn opa schoolmeester was geweest. Een oom van hem werd zelfs in de kerk van Roggel begraven en zijn neef was pastoor Heythuysen.
Tijdsdruk
Toen het kindje, genaamd Joannes, op 20 februari 1757 werd geboren, was het stel nog steeds niet getrouwd. Hadden zij tot de laatste dag gewacht, zodat ze er zeker van zouden zijn dat het kind levend ter wereld kwam? Het blijft gissen. Er zal zeker tijdsdruk zijn geweest van de zijde van de geestelijkheid, met name van de pastoor van Heythuysen, om nu zo snel mogelijk te trouwen. Snel, was ook heel snel. Op 22 februari was het Vastenavond (dinsdag) en in de vastentijd mocht er niet getrouwd worden.
Kinderbed
De huwelijksvoltrekking tussen Lambertus Gerris en Joanna Linssen vond plaats met Vastenavond op Sillenhof terwijl de bruid in het kinderbed lag. Dit gebeurde met dispensatie van de deken voor de drie roepen, en een om ongehuwd samen te wonen. Daarbij werd ook nog een speciale toestemming gegeven door de bisschop om in hun eigen huis te trouwen. Het pasgeboren kindje werd hierbij tevens gewettigd. De getuigen waren Hendrina Vossen en Christophorus Willems uit Roggel. Beiden waren geen naaste verwanten.
Zestien dagen
Misschien was het achteraf allemaal niet nodig geweest, want het kindje leefde maar zestien dagen. Het paar had een huwelijk dat achttien jaren duurde. Toen overleed Lambertus op 51-jarige leeftijd.
Ze hadden nog vijf kinderen gekregen waarvan er twee jong overleden. De andere drie, allemaal jongens, vertrokken eind achttiende eeuw naar Vlaanderen als schaapsherders.
Vaderloos
Vroedvrouw Linssen-Scheeren had waarschijnlijk geleerd van hetgeen haar dochter was overkomen, want toen haar volgende dochter ongehuwd zwanger werd volgde er geen huwelijk, maar werd het kindje vaderloos geboren.
Door Johan Slabbers
De Erfgoedgemeenschap Nederweert is het collectief van vier organisaties die actief zijn op erfgoedgebied in Nederweert: Stichting Geschiedschrijving Nederweert (SGN), Stichting Regionaal Archeologisch Bodem-Onderzoek (STRABO), Geschied- en Oudheidkundig Genootschap De Aldenborgh en Stichting Cultuurhistorische Publicaties voor de regio Weert. Hun doel is het stimuleren van de belangstelling voor, en het behoud van erfgoed in de gemeente Nederweert. Door middel van lezingen, excursies en publicaties. Daarbij wordt ook het zogenaamde immateriële erfgoed niet vergeten, zoals dialect, genealogie, historische tradities en folklore.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.