Zaterdag 29 juni viert Nederland de 20e Nationale Veteranendag. Een eerbetoon aan de legerveteranen voor hun inzet voor vrede en veiligheid, nu en in het verleden. Een wel heel bijzonder verhaal over een veteraan is dat van Matthijs Ridder die in 1883 in Nederweert door verdrinking in Sluis 14 overleed.
Nationale Veteranendag
Het leven van de uit een Haags arbeidersgezin geboortige Matthijs Ridder (1810-1883) kenmerkte zich door uitersten. Wegens zijn militaire prestaties als dienstplichtige in de Belgisch-Nederlandse oorlog (1830-1839) en langdurige diensten als beroepsmilitair werd hij meermalen onderscheiden en mag men hem een gelauwerde veteraan noemen. Hij deed zijn achternaam eer aan. Maar even zozeer was onrust een constante factor in zijn leven. In het leven buiten de orde en regelmaat van de militaire dienst hield hij het maar zelden langer dan een jaar op de dezelfde plek uit.
Tumultueus
Met zijn visuele handicap en nauwelijks rondkomend van een karig militair pensioen bevond hij zich decennialang aan de randen van de maatschappij. Ondanks herhaaldelijke pogingen kon hij niet aarden in het militaire opvangtehuis in Bronbeek bij Arnhem en sloeg hij kriskras aan het zwerven door vrijwel geheel Midden-Nederland. Die praktijk bracht hem regelmatig in contact met justitie. Meer dan eens verbleef hij in gevangenissen en in de strafinrichting van Ommerschans. Mede door die tumultueuze levensgeschiedenis laat zijn leven in binnen- en buitenland zich beter reconstrueren dan dat van menige andere zwerver, bedelaar of dakloze.
Verdrinking
Voor de zoveelste keer weggegaan uit het opvanghuis in Bronbeek, arriveerde hij vlak voor Kerst 1883 op doorreis in Nederweert. Het zou de laatste halte van zijn lange reis blijken zijn. In het nachtelijk duister kwam hij daar in de nacht van 21 op 22 december ten gevolge van een ongeluk om door verdrinking in het koude water van de Zuid-Willemsvaart in Sluis 14. Daarmee kwam een einde aan het 73-jarige leven van Ridder, held en bedelaar.
Ongewijde grond
Onbekend en onbemind als deze klaarblijkelijk niet-katholiek was, werd voor hem door het gemeentebestuur van Nederweert in allerijl een begraafplek in ongewijde grond in orde gemaakt. Enkele jaren later werd hij herbegraven in een afgelegen gebied op het Anderdenkendenkerkhof in de heide van Nederweert, bij het Schoorwater. In vermoedelijk 1966 vond herbegraving plaats bij de St. Lambertuskerk. Na een leven van onrust, talloze omzwervingen in Nederland en na maar liefst drie keer begraven te zijn geweest, heeft veteraan Matthijs Ridder dan eindelijk rust gevonden in de schaduw van de St. Lambertuskerk. In een tot op de dag van vandaag anoniem graf.
Vergeetboek
Het verhaal van Ridder kan gelukkig weer verteld worden. Een aantal jaren geleden nam de gemeenteraad unaniem een motie van het CDA aan, om het Andersdenkendenkerkhof van Schoor tot herinneringsplek te bestempelen. Dat initiatief is helaas in het vergeetboek van het gemeentebestuur beland en daar nooit meer uitgekomen. Veteraan Ridder en de andere begravenen op het Andersdenkendenkerkhof verdienen wellicht toch beter.
Meer lezen?
Download het hele levensverhaal van Matthijs Ridder hier.
Alfons Bruekers | Erfgoedgemeenschap Nederweert
De Erfgoedgemeenschap Nederweert is het collectief van vier organisaties die actief zijn op erfgoedgebied in Nederweert: Stichting Geschiedschrijving Nederweert (SGN), Stichting Regionaal Archeologisch Bodem-Onderzoek (STRABO), Geschied- en Oudheidkundig Genootschap De Aldenborgh en Stichting Cultuurhistorische Publicaties voor de regio Weert. Hun doel is het stimuleren van de belangstelling voor, en het behoud van erfgoed in de gemeente Nederweert. Door middel van lezingen, excursies en publicaties. Daarbij wordt ook het zogenaamde immateriële erfgoed niet vergeten, zoals dialect, genealogie, historische tradities en folklore.
Er zijn nog geen reacties geplaatst