Na een zwaar herseninfarct vond Dre Cox (65) uit Leveroy met hulp van Stichting Gehandicaptenzorg Limburg (SGL) weer de weg omhoog. Dankzij een op maat gemaakt behandelprogramma en gerichte thuisbegeleiding kan Dre zichzelf weer redden en staat hij midden in het leven.
Dre Cox
Als je hem ziet lopen en hoort lachen en praten, is het nauwelijks te geloven. Dre Cox lijkt in niets meer op de man die ruim vier jaar geleden op sterven na dood was.
Zonder het te beseffen begon hij op 8 februari 2020 aan een nieuw leven. Na een dag hard werken wordt de hovenier die zaterdagavond wakker op de bank. Zijn vrouw Helma ziet gelijk dat het mis is. Dre’s mond hangt scheef, hij slaat wartaal uit en kan zijn linkerarm niet meer bewegen. “Ik heb onmiddellijk 112 gebeld.”
De regie kwijt
De scan in het ziekenhuis bevestigt haar vermoeden. Dre heeft een zwaar herseninfarct gehad. Na de eerste levensreddende behandeling begint voor hem een lange weg van revalidatie. Lopen, praten, eten; Dre moet bijna alles opnieuw leren. Daarbij zijn er grote zorgen. Komt hij er nog wel bovenop? Hoe moet het verder met het bedrijf en met de financiën? “Als ondernemer regelde ik alles zelf en was ik gewend aan tegenslag. Maar dit was van een andere orde. Ik kon niet meer werken, moest de regie uit handen geven. Dat viel me zwaar”, memoreert Dre.
Hernieuwd vertrouwen
Met een Wmo-indicatie van de gemeente Roerdalen krijgt hij in de zomer van 2020 toegang tot de zorg en begeleiding van SGL. Via het behandelprogramma Hersenz leert hij omgaan met de gevolgen van zijn herseninfarct. De belangrijkste les? “Mijn energie verdelen over de dag en hulp vragen als het nodig is. Dat vond ik wel lastig. Ik kom uit een gezin van negen kinderen. Op de rem trappen was er niet bij, we moesten zelf onze boontjes doppen.” Daarnaast krijgt Dre thuisbegeleiding. De persoonlijke gesprekken met begeleidster Anja van Eck, die hem wegwijs maakt en regelwerk uit handen neemt, geven hem inzicht in zijn herstelproces. Maar ook rust en hernieuwd vertrouwen.
Samen aan de keukentafel
In de zomer van 2022 verhuisden Dre en Helma Cox vanuit Posterholt naar Leveroy. Ze wonen in een knusse mantelzorgwoning aan de Deckersstraat, naast hun zoon die hier het hoveniersbedrijf runt. “Een veilige gedachte voor het geval er met mij iets mocht gebeuren en Dre alleen achterblijft”, zegt Helma die als horecamedewerker bij de Zorggroep werkt.
Als kersverse inwoners van Leveroy diende het echtpaar Cox in 2022 bij de gemeente Nederweert een aanvraag in voor maatschappelijke ondersteuning. De hulpvraag: doorgaan met de thuisbegeleiding (ruim een uur per week) van SGL. Helma licht toe: “Naast het wandelen en fietsen had Dre behoefte aan een zinvolle dagbesteding. Een activiteit die zijn leven meer betekenis gaf. Omdat ik emotioneel zo dicht bij hem sta, was het beter dat een professional hem hierbij hielp. Vreemde ogen dwingen, zo heeft de ervaring geleerd.”
Na de Wmo-aanvraag volgde er snel een gesprek aan de keukentafel bij de thuis in Leveroy. “Dat verliep heel prettig”, herinnert Helma zich. “Zorgconsulente Chris luisterde aandachtig, nam de hulpvraag serieus en had ook oog voor mij als partner. Binnen twee weken kregen we al de bevestiging dat de aanvraag was goedgekeurd. De ondersteuning van SGL werd voortgezet. Hoe fijn was dát!”
Later is nu
Met thuisbegeleidster Anja ging Dre op zoek naar vrijwilligerswerk dat bij hem past. Samen brachten ze op advies van zorgconsulente Chris, een bezoek aan de buurtkeet van de gemeente Nederweert die wekelijks Leveroy aandoet. Toen Dre aan regisseur leefbaarheid Harold van der Haar vertelde dat hij hovenier was, ging het balletje rollen. Van het een kwam het ander. Als lid van de Vutters-ploeg helpt de Leveroynaar nu mee bij het onderhoud van het sportpark en het kerkhof. Ook is hij vrijwilliger bij de groenploeg van camperplaats en zorgboerderij Houbenhof. En of het nog niet genoeg is, verzorgt hij namens Punt Welzijn belangeloos het tuinonderhoud voor kwetsbare inwoners die hier zelf niet toe in staat zijn.
Sinds deze zomer heeft Dre geen thuisbegeleiding meer nodig. Hij weet het zeker: zonder Wmo-hulp was hij niet de man geweest die hij nu is. Natuurlijk zijn er nog beperkingen. Hij is sneller moe en overprikkeld en heeft nog wel eens de neiging zichzelf te overschatten. Maar daar staat zóveel moois tegenover. Ruim vier jaar na zijn herseninfarct heeft Dre zijn plek in de samenleving gevonden. De Leveroynaar beseft meer dan ooit hoe kostbaar het leven is en gaat elke dag weer een klein stapje vooruit. Dre beweegt veel, eet gezond, neemt op tijd zijn rust en geniet van de waardering die hij krijgt voor zijn vrijwilligerswerk. “Omdat het morgen zomaar afgelopen kan zijn, is het belangrijk dat je er vandaag het beste van maakt. Later is nu. Ik word gelukkig van een mooie wandeling. Lekker voetballen met de kleinkinderen. Samen met Helma naar de zee. En ik maak plannen. Geloof het of niet, maar volgend jaar doet deze jongen weer mee aan de Kennedymars.”
Inwoners van de gemeente Nederweert die vorig jaar gebruikmaakten van maatschappelijke ondersteuning zijn overwegend tevreden over de hulp die zij kregen. Denk aan huishoudelijke hulp, thuisbegeleiding, mantelzorg of ondersteuning bij het vervoer. Cliënten voelen zich serieus genomen en vinden dat de ondersteuning goed aansluit bij hun hulpvraag. Ook ervaren zij dat de hulp hun zelfredzaamheid en kwaliteit van leven sterk heeft verbeterd. Het volledige verslag van het cliëntervaringsonderzoek lees je via onderstaande link.
Klik hier om het Wmo cliëntervaringsonderzoek te bekijken
Foto: Nederweert24.
Tekst: Bas Poell.
Er zijn nog geen reacties geplaatst