Josephien Tullemans-Geuns schreef onderstaand kort verhaaltje voor de voorleeswedstrijd in het kader van de kinderboekenweek. Dit jaar wilde ze eigenlijk geen verhaal maken. Toen dochter Fien enkele dagen voor de voorleeswedstrijd vroeg waar het verhaal was, is ze overstag en aan de slag gegaan.
Hoewel Fien met dit verhaal wederom winnaar van de klas werd en zelfs doordrong tot de finale van de voorleeswedstrijd, moest ze in een leerling van groep acht toch haar meerdere erkennen. Thuis verzuchtte Fien dat ze de volgende keer ook gewoon een passage uit een echt boek wil voorlezen. Waarop Josephien enthousiast zei: “Als ik nu begin met schrijven, heb jij misschien volgend jaar ook een boek.” “Wie weet en we zullen zien”, zuchtte Fien.
Eigenwijs is ook wijs
“Toch niet weer kinderboekenweek?”, kreunt Mats. “Jawel”, zegt juf Isabelle, “en het thema van deze week past echt bij jou: lekker eigenwijs. Ook in groep zeven blijft lezen van belang en besteden we hier dus aandacht aan.” “Ja, want een kind dat dagelijks 15 minuten leest, leert er in een jaar duizend woorden bij”, zegt Luka met een deftige stem “Dan denk ik dat ik alle woorden wel zowat ken”, valt Michel hem in de rede, “want ik lees wel een uur per dag”.
“Ik wil graag aandacht besteden aan het woord eigenwijs”, verduidelijkt de juf haar plan. “Maak maar een woordweb”, zegt Rik verveeld. “Nee”, zegt de juf, “Let maar gewoon op en kijk naar het bord. We beginnen met het volgende. Wat is eigenlijk het tegenovergestelde van eigenwijs?” vraagt juf Isabelle geduldig.
“Gezapig!”, roept Elke. “Als je gezapig bent, dan ben je heel saai en sloom, dus vooral niet eigenwijs.” “Goed bedacht Elke”, antwoordt de juf. “Het tegenovergestelde van eigenwijs is eigendom of andermanswijs”, zegt Lize snel. “Zo simpel is het.” “Die woorden ken ik nog niet”, zegt Michel.
Plots gaat de deur open en stormt meester Bram, de conciërge de klas binnen. “Isa, zeg eens snel, hoe zit het nou? Ik weet zeker dat de katoenen handdoeken op negentig graden gewassen mogen worden. De poetsvrouw adviseerde me om de machine niet heter dan veertig graden te zetten, maar thuis doe ik de handdoeken ook altijd bij de kookwas. Ik geloof dat ze nu zijn gekrompen.” “Dat noem ik nu eigenwijs, als je geen raad van anderen aanneemt”, grapt juf Isabelle. De hele klas lacht.
“Dan is mijn oma ook eigenwijs”, zucht Sterre. “Ze fietst kleine afstanden altijd zonder fietshelm. Terwijl mijn vader zegt dat juist tijdens de korte ritjes de meeste ongelukken gebeuren.” “Dan zijn we trouwens allemaal eigenwijs”, reageert de juf, “want volgens mij komen jullie allemaal zonder fietshelm naar school.”
“We rijden toch ook niet op een fatbike.”zegt Eline. “Dat is voor mensen met obesitas”, grapt ze. “En voor iets dunnere mensen is er nu de skinnybike. De fietsproducenten ontwerpen allemaal nieuwe soorten fietsen om aan de nieuwe regels te voldoen. Dat is natuurlijk ook heel eigenwijs van die fabrikanten.” “Dat is gewoon slim. Of slinks, want het blijft natuurlijk niet netjes om jongeren te verleiden zulke potentieel gevaarlijke fietsen aan te schaffen”, reageert meester Bram, die zich snel uit de voeten maakt met z’n was.
“Gaat er trouwens nog iemand voorlezen vandaag”, vraagt juffrouw Isabelle geïnteresseerd. “Ben jij niet aan de beurt, Frederiek?”
“Jawel”, zegt Frederiek trots. Ze haalt het mapje met haar voorleestekst tevoorschijn uit haar tas. Ze heeft dit goed voorbereid en is er zeker van dat ze een mooi verhaal heeft uitgekozen. Ze voelt dat ze kans maakt winnaar van de school te worden dit jaar. Ze opent haar map en begint rustig en duidelijk te lezen: “Vandaag ga ik jullie iets vertellen over de werking van het puberbrein”, start ze. Waar gaat dit over?, denkt ze zichtbaar in paniek. Toch leest ze door. “De hersenen van pubers zijn nog in ontwikkeling en daardoor maken ze in het dagelijks leven allerlei voor volwassenen vaak niet logische keuzes. Pubers zijn vaak eigenwijs, omdat ze het liever niet met ouders of opvoeders eens zijn.” Frederiek slikt duidelijk hoorbaar. “Ik heb de foute tekst bij me”, biecht ze op. “Volgens mij heb ik de tekst van de presentatie van mijn moeder meegenomen die zij vandaag moet houden voor haar werk. Het was vanmorgen nogal hectisch en we moesten allebei de tekst nog printen, dus toen heb ik waarschijnlijk de foute tekst uit de printer gegrist. En dit betekent dat mijn moeder nu een presentatie houdt over de eigenwijze kabouter puntmuts.”
“Haastige spoed is zelden goed”, concludeert Mats, “maar het is toch nog een geluk bij een ongeluk, want de tekst sloot wel prima aan bij het thema van de kinderboekenweek.”
4 Reacties
Prachtig Josephien.
Fantastisch! Ik heb gelezen met een glimlach op mijn gezicht. Groetjes Francien
Heel mooi geschreven Josephien
Wat heb je weer een mooi verhaal geschreven, Josephien. Leuk en daarnaast heel actueel en informatief.