Als ik een nieuw verhaal ga schrijven, is het net alsof ik een date ga ondernemen. Het is een gevoel van het heilige moeten, de winnaarsmentaliteit die momenteel bij de koploper uit de Eredivisie heerst.
Werner Bloemers
Alleen: met wie ga ik een date ondernemen? With the devil or the deep blue sea, zoals het prachtige lied van George Harrison laat horen. Met een hoofdzonde of een hoofddeugd? Spiegelend naar de Doospelse carnaval bracht mij dit op zeven onwaarachtige hoofdpunten. U mag uiteraard uw eigen gedachten hierbij houden.
- Nederigheid (hoofddeugd): wat voelde men zich nederig tegenover de twee prinsen van de Vlikkestaekers en Törfstaekers, die naast elkaar wonen. Niet omdat men zo tegen ze opkeek, maar omdat de twee prinsen zich zo gewoon tussen iedereen plachten te amuseren, zonder dat er een troon voor ze uitgehouwen hoefde te worden. Gewoon feesten naast elkaar, dat kan alleen maar in Doospel. Hoogmoed leidt immers tot de val.
- Hebzucht (hoofdzonde): natuurlijk moet er tijdens de vastelaovundj sprake van hebzucht zijn geweest. Het bier ging er immers rijkelijk in. Dronken types wisten een nóg slechter evenwichtstoets te behalen dan dat ik dat verkrijg, zonder het nuttigen van de nodige alcohol. Of was het juist gulheid? Door dit laatste werd er door de kasteleins van Doospel en elders goed geboerd.
- Naastenliefde (hoofddeugd): er werd natuurlijk zeer goed samengewerkt om de diverse creaties voor de carnavalsoptocht te kunnen realiseren. Zonder die samenwerking ook geen prachtige resultaten. Ook al zouden er mensen afgunstig kunnen zijn en zich net Joost Klein voelen, aangezien zij minder werden beloond dan ze zouden hebben verwacht. Volgende keer beter, is het beste credo. Maar ook zonder die regel is alleen deelnemen aan de Grote Doospelse optocht al een gouden regel.
- Woede (hoofdzonde): er is bij mijn weten nooit enig sprake geweest van een bepaalde mate van woede tijdens de Doospelse carnaval. Of misschien omdat de plee te lang bezet is? Feit is wel dat Doospelnaren over het algemeen een zeer zachtmoedig volkje zijn. Die het voor elkaar opnemen, als dat nodig is. Soms met een lach, maar ook weleens met een traan. En al wordt het aantal bekenden er niet meer, maar juist minder op … toch heb je het gevoel dat er een stille muur is, die elkaar helpt. Zelfs bij het moeten verlaten van het café.
- Onkuisheid (hoofdzonde): natuurlijk wordt er, als ik de sterke verhalen in de kroeg mag geloven, tijdens de Doospelse vastelaovundj flink van bil gegaan. Of het nu met de eigen partner, of met een vreemdganger is … de schijn van de kuisheid ophouden valt alleen te doorbreken door zich over te geven aan de onkuise gedachtengang van een Doospelnaar. Die overigens net zo normaal is als in menig ander vastelaovundj-vierende plaats in Nederland.
- Matigheid (hoofddeugd): ook met carnaval drink ik altijd met mate. Aangezien ik geen bier nuttig, maar moet terugvallen op frisdrank en spa blauw, kan ik mijn consumptiehoeveelheid aan suiker wel in balans houden. Hoe anders is dat als je constant de potten bier gulzig achter mekaar opslobbert. Maar mag dit laatste ook even? Carnaval vieren is ook even de geest van de realiteit op hold zetten. Die met Aswoensdag weer keihard binnen komt stormen.
- IJver (hoofddeugd): de jongens van de Peddemoeck hadden met hun ijverige creatie tijdens de optocht al veel harten gestolen. Met hun eigenaardige en toch doeltreffende act wisten zij de Kaakpriees (humorprijs) in de wacht te slepen. Traagheid is meer een begrip van ambtenaren. Die er voor zorgen dat de Grote Doospelse Optocht over steeds meer regels komt te beschikken. We hoeven toch geen Formule I-coureurs te worden? Het leven is al ingewikkeld genoeg.
Werner Bloemers, maart 2025
Er zijn nog geen reacties geplaatst