De Griek

Hij past in het rijtje van: de Chinees, de Italiaan en de kebabzaak. De Griek is de veelgebruikte benaming voor het restaurant dat in bijna iedere stad te vinden is. Het is daarom geen wonder dat er verschillende Bourgondiërs ’s morgens ontwaken in een damp van tzatziki en ouzo. De Griek is een vaste factor in het landschap van restaurants dat een stad rijk is. Tenminste, totdat de gyros op is.

Dat het slecht gaat rechtsonder in Europa is geen verassing meer. Het chronische beeld van protesten is iedereen onderhand gewend. De zware impact van de bezuinigingen treft iedere Griek recht in het hart. Wat voorheen een welvarend land was, veranderde in no-time tot een noodlijdend derdewereldland. De Grieken stevenden snel af op hun financiële afgrond.
Terug naar de restaurants. De Griekse keuken voorziet het hongerige publiek vooral in de vorm van kwantiteit. Ongeveer ieder gerecht bestaat uit een ruime drie kilo vlees, een blaadje sla voor de kleur en flinke dosis tzatzikisaus om te verzekeren dat de persoon het etentje drie dagen erna nog steeds zal heugen. Dit alles wordt geserveerd met een verdovende dosis Ouzo zodat de restaurantganger iets minder kritisch tegenover de overload aan knoflook staat. 
Al met al een prima avondvullend programma, als je tenminste een paar rolletjes pepermunt bij de hand hebt vervolgens.

Het is de vraag of de traditionele Griekse keuken zal blijven bestaan zoals die nu is. Door het faillissementsrisico is het onzeker of de constante aanvoer van Souvlaki, Gyros en Griekse yoghurt blijft bestaan. De dreiging van de financiële afgrond komt steeds dichterbij. De Europese steun is daarom hard nodig, Griekenland riskeert het noodlot van een land in puin. 
Het is daarom een dubbel gevoel om te eten bij ieder Grieks restaurant. Het eten smaakt goed en de drank gaat er goed in. Toch blijft de vraag hoeveel de rekening zal bedragen.