Gezonde voeding. De een produceert het, terwijl de ander erover doceert. Kalkoenenhouder Thijs van Meijl uit Weert en José Bongers, lerares aan basisschool De Bongerd in Nederweert, hebben samen veel kennis in huis. De hoogste tijd om elkaar eens te ontmoeten en deze kennis te delen. Zo wil José wel eens weten hoe dat zit tussen boeren, imago en die bijzondere passie voor het vak.
Een gesprek tussen Thijs en José
José: Koelekoelekoelekoele…
Thijs: “Je benadert het kalkoengeluid aardig goed. Alsof je er dagelijks tussen staat.”
José: Haha, ik zou wel willen. Het zijn zulke prachtige beesten met hun grappige lellen en die nieuwsgierige blikken.
Thijs: “Zagen maar meer mensen hoe mooi en veelzijdig deze dieren zijn.”
José: Hoe bedoel je dat?
Thijs: ”Kalkoen is niet bepaald hip, zo prijkt het niet prominent in de schappen van de winkel. Of soms komt het helemaal niet in het assortiment voor. En met alle gevolgen van dien. At een Nederlander tot een aantal jaren geleden nog gemiddeld 3 kilo kalkoen per jaar, dit is afgenomen tot gemiddeld 1 kilo kalkoen per jaar.
José: Goh, deze cijfers had ik niet verwacht!
Thijs: ”Toch is dit goed te verklaren, want Nederland telt bijvoorbeeld nog maar veertig kalkoenenhouders. Daarbij is ook de slachterij in Nederland gesloten. Een aderlating, want die ondersteunde ons in de promotie van kalkoenvlees. Nu worden de dieren in Duitsland geslacht en daarmee is eigenlijk ook de promotie in ons land verdwenen.”
José: Onbekend, maakt onbemind dus?
Thijs: “Precies de reden waarom we samen met een aantal trotse kalkoenhouders het initiatief ‘Kalkoen vaker doen’ hebben opgezet. Onder de merknaam De Slanke Bourgondiër willen we laten zien dat kalkoen een ideaal product is voor de bewuste consument die met een gezonde levensstijl bezig is, maar daarbij vooral wil genieten van lekker eten. Deze boodschap moet zich als een olievlek gaan verspreiden, zodat kalkoen letterlijk én figuurlijk op de kaart wordt gezet.
José: Nou ik moet eerlijk bekennen dat ik op school heel hard heb gezocht naar informatie over kalkoenen, maar verder dan twee boekjes kom ik niet. Terwijl we op school regelmatig aandacht besteden aan de agrarische sector, omdat die ten slotte een belangrijke rol in onze regio speelt. Maar dan staan meestal koeien, kippen of varkens tijdens lessen, projecten of excursies centraal.
Thijs: “Meer bekendheid voor kalkoenen is een zeer welkome ontwikkeling die ons als kalkoenhouders moet ondersteunen in het realiseren van onze toekomstplannen.”
José: Wat zijn jouw toekomstplannen dan?
Thijs: “Ons bedrijf bestaat uit twee locaties die gezamenlijk 34.000 dieren tellen. En ik zou dit wat efficiënter willen inrichten, wat betekent dat ik nog duurzamer wil werken. Denk hierbij aan het terugwinnen van energie via warmtewisselaars en zonnepanelen, wat bijdraagt aan een beter stalklimaat en dus ook een betere gezondheid voor de dieren. Maar ook duurzaam voor de boer en daarom de arbeid zo aanvliegen dat ik het bedrijf in mijn eentje kan runnen. Op deze manier wil ik de vrijheid creëren om een baan buitenshuis te hebben of als zelfstandig adviseur de boer op te gaan.
José: Toe maar, een druk baasje!
Thijs: “Ik combineer gewoon het beste van twee werelden. Buitenshuis werken is iets wat ik heel graag doe. Tussen de mensen zijn, kennis delen en er zelf als boer ook weer beter van worden. Want boer zijn is toch het allermooist. Je bent verantwoordelijk voor de groei van een kuikentje tot een volwassen dier. En als we dan gezonde hennen en hanen kunnen afleveren, waarvoor we een even gezonde prijs krijgen, maakt mij dat tot een gelukkig man.
José: Ja dat geluksgevoel herken ik! Ik herken het gevoel, als mijn bloed sneller stroomt en ik na een dag hard werken een flinke dosis energie krijg.
Thijs: “Op welke momenten voel jij dat dan?”
José: Eigenlijk op hetzelfde moment als jij dat voelt. Jij ziet jouw kuikens opgroeien tot mooie dieren en wij zien dat kleuters zich ontwikkelen tot tieners die klaar zijn voor de volgende stap in hun leven. En ik heb daaraan bijgedragen. Aan de groei van mensen. Zo mooi om te mogen doen, dat is in mijn ogen geluk.
Thijs: “Jij hoeft jouw passie eigenlijk niet in woorden te vertalen, ik zie het in jouw ogen en hoor het in je stem. Als je ook zo op school de leerlingen in jouw verhaal meeneemt, dan zou ik graag bij je in de klas willen zitten. En zou dan het braafste jongetje van de klas zijn, als het over kalkoenen gaat.”
José: Haha…Het is inderdaad mooi om kinderen mee te nemen in verschillende belevingen. Het zijn net sponsjes die alles opslurpen. En vind dat we als school een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan de kennis over waar ons eten vandaan komt. Zeker nu rondom de feestdagen, waarin veel draait om heerlijk eten. Ik denk dat ik niet aan jou hoef te vragen waar jouw eten met Kerst vandaan komt.
Thijs: ”Inkoppertje. Een sappige gevulde kalkoen van ons eigen erf prijkt op onze eettafel.”
José: Zeg je nou sappig? Zo heb ik ook een keer kalkoen klaargemaakt, maar het vlees was droog. Te droog. Niet lekker dus.
Thijs: Dat is inderdaad wat ik vaker hoor. Maar dan zal ik je bij hoge uitzondering het geheim van de kok vertellen. Het droog worden van het vlees, voorkom je door de huid niet te verwijderen. Daarnaast schrijven recepten voor dat je kalkoen kunt vullen met gehakt, maar dit onttrekt het vocht. Droge kalkoen is het resultaat. Gewoon de kalkoen onder de huid insmeren met kruidenboter, vullen met citroen en ui en omwikkelen met spek. En dan per kilo een half uur in de oven. Meer heb je niet nodig, want het vlees is in deze aardig pure vorm om je vingers bij af te likken zo lekker.”
José: Oké, je tips zijn genoteerd en je hebt me overtuigd; kalkoen ga ik vaker doen.
Thijs en José
Thijs (28) runt samen met zijn ouders het kalkoenenbedrijf in Weert en Nederweert-Eind. Daarnaast werkt hij nog veertig uur als projectleider bij Marel Stork Poultry Processing in Boxmeer waar hij samen met collega’s machines ontwikkelt om pluimveevlees te verwerken. Deze technische kennis heeft hij opgedaan tijdens zijn opleidingen Werktuigbouwkunde aan de HTS en Technische Bedrijfskunde aan de Technische Universiteit. Thijs woont in Weert samen met zijn vriendin Esther.
José (57) is lerares in hart en nieren. Zo heeft ze vijfentwintig jaar lang de kleuters onder haar hoede gehad en nu geeft ze les aan groep drie en vier van basisschool De Bongerd in Nederweert. Naast lesgeven, houdt José zich ook bezig met het ontwikkelen van onderwijs. “De inhoudelijk basis van ons onderwijs is redelijk constant, maar de omgeving waarin wij dit doen verandert razend snel. En wij zullen dit op de voet moeten volgen.”
Bekijk hier de foto’s het bezoek van Thijs aan BS De Bongerd in Nederweert.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.