Maandagmiddag heeft wethouders Henk Geraats samen met de andere wethouders uit Midden-Limburg de eertste editie van “Krachtenbundel” in ontvangst genomen. De bundel is gevuld met veertien mooie levensverhalen van kwetsbare mensen. Verhalen die de afstand tussen mensen kunnen verkleinen en vooroordelen kunnen wegnemen. De wethouders willen hiermee het belang aantonen dat kwetsbare doelgroepen mee kunnen doen in de maatschappij.
In dezeKrachtenbundel staat ook het verhaal van Eduard (47) die in het Thomashuis in Ospeldijk woont. Het verhaal is opgetekend door wethouder Henk Geraats uit Nederweert. Hij kende Eduard al van een eerder bezoek. Toen gevraagd werd of hij een verhaal wilde maken voor de “Krachtenbundel” was het direct duidelijk dat hij Eduard ging interviewen.
Eduard heeft een progressieve spierziekte
Ik ga nog steeds vooruit
Eduard Papelard (47) woont sinds twee jaar in het Thomashuis in Ospel- dijk. Hij heeft een progressieve spierziekte. “Ik heb in het Thomashuis al veel vooruitgang geboekt. Ik ben zelfstandiger en mobieler geworden.” Eduard heeft geluk gehad: het had ook anders kunnen lopen.
Vanaf zijn vijftiende woonde Eduard al in gezinsvervangende tehuizen. Omdat hij de laatste jaren erg achteruit ging, ontstond het idee om hem naar een verpleeghuis over te plaatsen. “Dan had hij misschien zijn leven lang aan de sondevoeding gelegen”, zegt zijn vader. “Uit wanhoop zijn we op zoek gegaan naar een alternatief. We gingen er niet van uit dat Eduard in aanmerking zou komen voor het Thomashuis, maar hij woont er nu toch.”
VOORUITGANG
“Ik dacht, als dit maar lukt”, vertelt Eduard. “Johan en Hedwig, de zorgondernemers van dit Thomashuis, zijn erg toegewijd. Ze zijn echt met me aan de slag gegaan om me zelfstandiger te maken. Sinds ik hier woon, ben ik ook mobieler geworden. Ik sta zelf op als de wekker gaat en ik kan zelfstandig douchen en me aankleden. In het Thomashuis heb ik intensieve fysiotherapie gekregen, waardoor dat mogelijk is geworden. Vroeger was ik ook al in staat om met een rollator een paar stappen te zetten, maar tegen het einde van mijn verblijf in het vorige tehuis was ik volledig rolstoelafhankelijk. Ik had ook een katheter. Op initiatief van Johan en Hedwig is die er, in overleg met de uroloog, uitgehaald, met positief resultaat. De uroloog had dit nog nooit meegemaakt. Het was een lange weg, maar met de hulp die ik heb gekregen en de steun van mijn ouders heb ik wel een positieve lijn te pakken. Mensen die mij maar sporadisch zien, verbazen zich iedere keer dat ik zo ben vooruitgegaan!”SCOOTMOBIEL
“Ik heb in het Thomashuis ook geleerd om zelf dingen te vragen en niet te wachten tot het me wordt aangeboden. Als je het zelf niet actief oppakt, kom je niet verder. Ik wil me graag verder ontwikkelen. Ik vind het niet leuk dat ik in een rolstoel zit, maar ik heb de situatie inmiddels geaccepteerd. Graag zou ik met een scootmobiel gaan rijden. Vroeger heb ik dat ook gedaan, maar een paar jaar geleden ben ik eruit gevallen en heb ik mijn sleutelbeen gebroken. Er was toen weinig toezicht en niemand kon met me mee. Nu ben ik er extra alert op dat er geen ongelukken gebeuren. Ook zou ik graag autorijden, maar dat is echt een brug te ver.”ACTIVITEITEN
“Vier keer per week ga ik naar een zorgboerderij in Ospel. Daar pel en maal ik maïs en help ik met boodschappen doen. Bovendien maakt het Thomashuis echt deel uit van de dorpsgemeenschap. In mijn vorige tehuis gebeurde er in het weekend niet veel. Ik zat in die tijd veel op mijn kamer. Nu zijn er wel activiteiten in het weekend en kom ik in contact met mijn medebewoners. We zijn nu met zijn zevenen en ik ben de enige met een lichamelijke beperking. Voorheen ging ik regelmatig naar rolstoeldansen. Nu ga ik eens in de week mee kegelen. Er is zelfs een speciale kegelbal voor mij geregeld. Ik heb nog een broer. Ons contact is goed. We zien elkaar af en toe en bellen tussendoor. Ook hij heeft een progressieve spierziekte. Hij woont in een woonproject in Eindhoven.”WENS
“Het is belangrijk voor me dat er zoveel positief is veranderd in mijn leven. Ik hoop dan ook dat ik hier in het Thomashuis kan blijven wonen. De sfeer hier is fantastisch en ik heb plezier in mijn leven. Het zou goed zijn als er meer aandacht zou komen voor mensen in een vergelijkbare situatie. Er zijn kansen en mogelijk- heden, maar die moeten ze dan wel kunnen krijgen.”Door Henk Geraats, wethouder Nederweert
In totaal zijn er veertien persoonlijke verhalen gebundeld door initiatiefnemer Reëlle, een communicatiebedrijf uit Valkenswaard waar alleen professionals met een beperking werken. De Krachtenbundel is op maatschappelijk verantwoorde wijze gemaakt: de bundel is geredigeerd, gefotografeerd, vormgegeven en gedrukt door professionals met een beperking. Reëlle weet uit eigen ervaring dat levensverhalen mensen dichter bij elkaar brengen.
Verspreiding
De Krachtenbundel verschijnt in een oplage van 3.500 exemplaren. Alle deelnemende organisaties en de gemeenten uit de regio verspreiden de magazines in hun netwerk.
Deelnemende organisaties: Gemeente Weert, gemeente Nederweert, gemeente Roerdalen, gemeente Roermond, gemeente Leudal, gemeente Maasgouw, MEE Noord- en Midden-Limburg, CJG Midden-Limburg, PSW, OZOdoeikmee, Daelzicht, Land van Horne, Kracht in Zorg, SGL, AMW Midden-Limburg.
Foto’s van de presentatie bij PSW Weert.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.