Slechts één huwelijk is vorig jaar gesloten in de Sint-Lambertuskerk. In 2014 waren het er twee.”Trouwen is al lang niet meer in”, schrijft pastoor R. Schuffelers in het jaarverslag 2015 van de Lambertusparochie. ”Toch is er één koppeltje geweest dat, tegen de stroom van het wereldse denken in, zijn jawoord voor liefde aan elkaar ook voor God heeft willen uitspreken in het sacrament van het huwelijk.” Ook het aantal eerste-communicanten daalt. Vorig jaar waren er 33, een jaar eerder 47. Er werden 8 kinderen gedoopt. Dit aantal ziet er niet goed uit voor het aantal communicanten over acht jaar. Het aantal kerkelijke uitvaarten blijft constant: vorig jaar 33, in 2014 twee minder.
Uit het jaarslag blijkt dat het nadelig saldo zakt. Vorig jaar was het tekort bijna 750 euro tegen een jaar eerder bijna 12 mille. De belangrijkste bron van inkomsten is de kerkbijdrage, die met bijna 52.000 euro al jaren nagenoeg gelijk blijft. De opbrengst van de collectes daalde vorig jaar tot 17.000 euro, in 2014 ruim 19 mille. De Lambertsparochie staat voor een grote kostenpost. Het Clerincxorgel, dat dateert uit 1849, is aan een grote restauratiebeurt toe. Nu al is bekend dat de uitvoering van restauratiewerk de 200.000 euro zal overschrijden. In dertien vrijwilligersgroepen werken 109 parochianen. Het volledige jaarverslag ligt achter in de kerk om mee te nemen.
[pdf issuu_pdf_id=”160504153302-f9d652d2813b443987a39850d89f0b6a” width=”740″ height=”600″ ]
Klik hier om het jaarverslag 2015 te downloaded.
6 Reacties
Gek he, met zo’n conservatieve pastoor…
Iedereen die nog voor de kerk wil trouwen wijkt uit naar Ospel of elders. Waar nog pastoors zijn die wel in contact staan met de realiteit.
Was ik nou vroeger toch maar pastoor geworden, ik kreeg de kerk wel vol.
Met een beetje geluk trouwt er dit jaar helemaal niemand in de St. Lambertuskerk.
Zo is het maar net..
Niet alleen met huwelijken, maar ook met begrafenissen wijken ze uit naar Ospel of Budschop!
En dat is ontzettend jammer dat er in Nederweert een pastoor zit, die totaal is vastgeroest in de oude meuk van vroeger!
Eens was er een herder
Hij raakte zoveel schapen kwijt
Alleen trok hij dan maar verder
Hij had van de vermindering van de kudde zoveel spijt
Dat hij maar besloot het op de “schapenkooi” te leggen
Vertimmeren was nodig volgens hem
Maar in zijn radeloosheid was er iets dat hij vergat
Zijn kudde had behoefte aan begrip en toenadering
Dat was de reden van hun keuze voor een ander pad.
Alleen trok hij maar verder.?
Dan kregen we misschien weer “de doop” begrafenis en huwelijksmissen.
Jammer dat men zo ziende blind kan zijn.