Ruim een halve eeuw geleden ‘emigreerden’ veehouders Dies en Jo Schrieks vanuit Zeeland naar de Zuidhoeveweg in het Limburgse Nederweert. Hun Zeeuwse nuchterheid namen ze mee en gaven ze door aan hun drie kinderen. ‘Wat er ook gebeurt en welke tegenslag er ook op je pad komt: gewoon doorgaan’, zo vat zoon Toine die levensles samen.
Gewoon doorgaan.
Zijn ouders begonnen met rundvee en vleesvarkens. Toen Toine in 1992 van school kwam, wilde hij er graag een zeugenbedrijf van maken. “Mijn vader en moeder steunden me hierin en stonden altijd voor me klaar. Met hun besprak ik alles. Dingen die niet lekker liepen, keuzes die op mijn pad kwamen. Ze gaven hun mening en hielden me een spiegel voor. Ik luisterde, zette alles nog eens op een rijtje en nam een besluit. En dan was het ook goed, wat mijn beslissing ook was. Probeer te bereiken wat je wilt bereiken. Gewoon doorgaan. Dát is wat ik van hun heb meegekregen. Een gouden les.”
Zonder overdrijven kunnen we vaststellen dat Toine zijn doel heeft bereikt. Met zijn vrouw Natasja en broer Wichard – “mijn adviseur en rechterhand”- zette hij in 2006 de stip aan de horizon en maakte hij een toekomstplan, in goede harmonie met de buurt. Om het risico op dierenziektes in zijn varkensbedrijf zo klein mogelijk te houden, verspreidt Toine de zorg voor de volwassen zeugen, de jonge speenbiggen en de opfok van nieuwe, dekrijpe moedervarkens over meerdere locaties.
Strakke planning
Varkenshouderij Schrieks groeide uit tot een bloeiend familiebedrijf met twaalf betrokken medewerkers. Het houden van varkens is een intensieve bezigheid en vereist een strakke planning, vertelt Natasja, die de administratie verzorgt en ’s avonds en in de weekenden meehelpt in de kraamstal. “Als de zeugen 270 dagen oud en berig zijn, worden ze op onze locatie aan de Zuidhoeveweg geïnsemineerd. 115 dagen later werpen ze hun biggen, gemiddeld zestien per worp. De biggetjes drinken zo’n 26 dagen melk bij de moeder. Dan wegen ze 7 kilo en gaan ze voor de verdere opfok naar onze locatie aan de Hagelkruisbaan. Een klein deel van de pasgeboren moedervarkens gaat naar de Waatskamp waar ze opgroeien tot dekrijpe zeugen voor de Zuidhoeveweg. En zo is de cirkel rond. Een goed presterende zeug werpt wel negen keer. De gezondheid en de prestaties van de dieren worden voortdurend gemonitord zodat onze mensen in de stal op de hoogte zijn en vanuit die kennis hun werk goed kunnen doen.”
Het moment pakken
Toine stuurt, coacht en organiseert, onderhoudt de contacten met klanten en leveranciers en springt bij waar nodig. Het bedrijf mag dan flink zijn gegroeid, het familiegevoel is gebleven en Toines hart ligt nog altijd in de stal. Bij de dieren. En bij de mensen die met hart en ziel zijn varkens verzorgen. “Samen de zaken aanpakken. Problemen oplossen, verbeteringen doorvoeren. Niet bij de pakken neerzitten als er iets misgaat, maar even vanuit een ander perspectief naar de dingen kijken. En weer doorgaan.”
De levensles van zijn ouders blijft in de familie. Toine en Natasja geven ‘m door aan hun vier dochters: Laura, Valerie, Tessa en Anouk. Ze vormen een hecht gezin, daar aan de Zuidhoeveweg, diep in het buitengebied van Nederweert. Het runnen van een varkensbedrijf mag dan een 24 uurs-business zijn, als het even kan ‘pakken ze hun moment’, zoals Natasja dat noemt. Oftewel: de “sleurhut” achter de auto en naar de Zeeuwse kust, de geboortegrond van Dies en Jo. “Samen aan zee met het hele gezin. Meer heb ik als moeder niet te wensen.”
Lees alle verhalen op www.boerenvannederweert.nl
Er zijn nog geen reacties geplaatst