Goede reis Bèr

De mooiste mens van Nederweert is niet meer. Innemend, beschaafd, betrokken, opgeruimd, humoristisch en wijs.
Bèr Bijlmakers was het allemaal. Een ‘sir’, zoals ze in Engeland zeggen. De jaren leken maar geen vat op hem te krijgen.

Halverwege de jaren negentig – ik was 23 en net klaar met mijn studie – ontmoette ik hem voor het eerst.
Bèr hielp me bij een Engelse vertaling. We spraken af dat ik mijn concept bij hem thuis even persoonlijk zou afgeven.

Het werd een hele avond. Bèr schonk koffie, vroeg me de hemd van het lijf en besprak het leven.
Ruim vijftig jaar leeftijdsverschil wist hij moeiteloos te overbruggen. Een week later kreeg ik het stapeltje paperassen van hem terug.
Vol met rode pennenstreken, zoals het een leraar betaamt.

Een paar jaar geleden was ik opnieuw bij hem thuis. Dit keer waren de rollen omgedraaid.
Ik interviewde hem over zijn inzet als mantelzorger en vrijwilliger. En weer werd ik getrakteerd op een gesprek waar de levenservaring van afdroop.
De volgende ochtend stuurde ik mijn artikel en niet veel later ging de telefoon. Ik herinner me zijn eerste woorden nog.
‘Chapeau mijnheer Poell, gae hetj d’r ’n schoëen stök van gemaaktj.’ Het voelde meer dan goed. Een compliment van de meester zelf.

Een paar dagen later overleed zijn vrouw Nelly voor wie hij met hart en ziel had gezorgd.
Bèr rouwde, maar hield de rug recht en stortte zich weer op zijn vrijwilligerswerk. Opgeruimd, innemend en met heel veel humor.
Zo zal ik me hem blijven herinneren. Een mooi mens.

~

Een goede reis Bèr.
Bas Poell