Bosmonster

De heksenjacht is geopend. Ergens in de Franse Vogezen houdt zich waarschijnlijk een monster schuil. Een fout van de natuur tracht zich in diezelfde natuur te verbergen. Twintig jaar lang ontsprong hij de DNA-dans en leefde ongestoord door. Een prestatie an sich; slechts weinigen kunnen leven met de wroeging en gewetensnood die de nachtelijke gebeurtenis op de Brunssumerheide in 1998 teweeg bracht.

Gedurende twintig jaar leefde het dorp Heibloem in schrijnende onwetendheid. Wie had de elfjarige Nicky Verstappen om het leven gebracht? Zoals het een klein dorp betaamt, steken al snel diverse uiteenlopende theorieën de kop op. Zelfgekozen verdachten worden aangewezen, het politieonderzoek kan niet op vertrouwen rekenen en het dorp raakt tot op het bot verdeeld.

Het doet denken aan het liedje ‘One Of Us’ van Joan Osborne, waarin de zangeres de mogelijkheid aanhaalt dat God himself zomaar een toevallige passant, de bakker of de wijkagent kan zijn. Evident is natuurlijk dat in deze versie niet God de hoofdrol speelt maar Satan himself. Alles wijst er namelijk op dat de 55-jarige Jos Brech ‘het’ gedaan heeft. DNA-onderzoeken gaven een één-op-één match, hij bleek daadwerkelijk een ‘toevallige’ passant te zijn ten tijde van het misdrijf en de uiteindelijke bevestiging gaf hij zelf door ‘m te pleiten. Dader bekend zou je zeggen.

Ondertussen is er echter nog geen spoor van Jos Brech te vinden, de professionele Bushcrafter (toeval?) weet zich tot op heden te verschuilen. Het mysterie dat resteert is Jos’ belevingswereld. Ervaart hij zijn zoektocht als een spannend kat- en muisspel waarin hij als een verfilmde bankovervaller de benen neemt terwijl de dollarbiljetten uit zijn tas lekken? Of bungelt hij ondertussen aan een boom door de tergend terechte gewetensspoken in zijn hoofd? Vragen waar de familie al twintig jaar mee worstelt. De enige aderlating die hen nog ten deel zou kunnen vallen, is hem recht in de ogen aan kunnen kijken, en vragen of het bosmonster berouw kent.