Het was alweer te lang geleden sinds er rimpels in het water waren verschenen. In het PVV-kamp was het stil, té stil. Het was wachten tot er weer een doldwaas plan van Geert werd gelanceerd. En dat kwam er, in de vorm van een kleurwedstrijd.
Kleuren is/zijn altijd een speerpunt geweest op de politieke agenda van Geert. Vroeger al, toen een zesjarige rebelse Geert op zijn kamertje in Venlo met herkenbare hartstocht al zijn zwarte barbies wit probeerde te Tipp-exen. De voorkeur voor kleuren is nooit verdwenen. Sterker nog: eerder toegenomen. Zijn voorkomen bijvoorbeeld, ondertussen een bonte compositie van fluorescerend blond haar en een fel wit huidskleurtje. Sommigen wijzen daarbij op het feit dat wit geen kleur is, eerder het ontbreken ervan. Klopt niks van volgens Geert; wit is zelfs de mooiste kleur.
Daarom, met een flinke dosis sentiment besloot Geert weer eens wat met kleuren te doen. En zoals het een karikatuur betaamt, werd het een cartoonwedstrijd voor iedereen die de heilige Profeet Mohammed zo belachelijk mogelijk neer kon zetten. Op voorhand wist Geert dat dit kwaad bloed zou zetten zo’n 5.500 kilometer verderop. Pakistanen gingen massaal de straat op om Nederlandse vlaggen te verbranden; ‘Echt wel lachen’, dacht Geert. Veel moslims kunnen namelijk niet lachen met spotprenten over hun profeet.
Geert kon daar dus juist wel om giechelen. Vanuit zijn knusse onderduikadresje volgde hij de verontwaardiging op de voet. Constant omringd door zijn lijfwachtenfamilie zag hij langzaam hoe islamitische landen op hun achterste poten gingen staan. 5.500 kilometer verderop bekeken daar wonende of gestationeerde Nederlanders de situatie met argusogen. De man die zich opwerpt als beschermer van Nederland tekende door middel van deze wedstrijd een figuurlijke schietroos op hun ruggen. Oeps, getekend op de verkeerde kleur.
Er zijn nog geen reacties geplaatst