Iedere streek kent zijn eigen mentaliteit. Bij het passeren van de rivieren al, de gemiddelde Limburger valt dan meteen op dat de sfeer anders is. Sterker nog: in de gebieden rondom Nederweert valt er ook al een verschil in collectief karakter te ontwaren. Het is bijvoorbeeld algemeen bekend dat mensen uit Nederweert-Eind nog een stiekeme sympathie voor de Duitse bezetter voelen, inwoners van Leveroy een grotere kans op een pornoverslaving hebben en dat er in Weert in het geheim tosti’s met mensenvlees worden gegeten.
Toch staan deze lokale verschillen in schril contrast met het verschil op provinciaal niveau. Zo merkte ik toen ik een reis richting Blaricum ondernam. Voor een interview met televisievedette Johnny de Mol reed ik door het dorp waar meer BN’ers wonen dan vogels. En dat viel te zien. Kasten van huizen met poorten die naadloos in de volgende Lord of the Rings-film zouden passen, bepalen er het straatbeeld. De geur van geld hangt er in de lucht.
Dat werd onderstreept toen ik na het interview even ging tanken in hartje Blaricum. Bij een tankstation stond een zeventienjarige knul met halflang hockeyhaar en merkkleding waar een volledig Blokker-filiaal van gered zou kunnen worden. Het heertje was echter niet onaardig, zo bewees hij toen ik de winkel binnenstapte: ‘’Hey pik jij komt hier niet uit de buurt hé’’, vuurde de lopende Ralph Lauren-advertentie met bijpassende aardappel in de keel meteen af. Een voorstelronde was niet nodig, waarschijnlijk was het Egbert-Jan, Roderick of Eugene. Wat er volgens hem meer toe deed was het merk auto dat men reed. Zo had ‘pa’ recentelijk een dikke Range Rover en Bentley op de kop getikt. Hij begreep dat deze mogelijkheid voor ‘normale mensen’ niet gold. ‘Pa’ zat immers in de farmaceutische industrie en boerde daar goed mee. Waarschijnlijk spotgoedkope placebo-pilletjes in Roemenië laten produceren om er hier vervolgens de hoofdprijs voor te vragen. Maargoed.
Aan Roderick viel te merken dat werken nog nooit noodzaak was geweest en ook niet zou worden. Hij volgde momenteel geen studie en was dat vooralsnog niet van plan. ‘’Bussiness-schooltje misschien nog een keer’’, vertelde hij schouderophalend. Met wat centjes van pa zou hij uiteindelijk toch wel in het kaviaardorp kunnen blijven wonen. Tot die tijd drinkt hij Moët Chambon nog gewoon uit de fles en vingert af en toe wat meisjes genaamd Anne-Fleur.
Twee uur later en honderd kilometer zuidelijker bleek de mentaliteit in Nederweert onveranderd. Op de terrassen werd gewoon bier gedronken en als iemand een scheet laat gaat hij er zelf nog even boven hangen om te ruiken of het een goeie is. Gratis ook nog. Vertrouwd sfeertje.
Er zijn nog geen reacties geplaatst